Do napisania tego artykułu skłonił mnie fakt, iż od kilku miesięcy zaczyna mnie to coraz bardziej wciągać. Rozpocznę od przedstawienia kiedy to wszystko się zaczęło – kiedy powstał pierwszy samochód napędzany silnikiem spalinowym oraz kiedy odbyły się pierwsze wyścigi. Otóż w roku 1885 Karl Benz i Gottlieb Daimler skonstruowali mniej więcej od razu po sobie, dwie maszyny z w/w silnikiem. Lepszą konstrukcją okazała się maszyna Benza, natomiast silnik Daimlera był bardzo zaawansowany i stał się odskocznią do dalszej ewolucji sportu motorowego.


Zmagania w sporcie motorowym rozpoczęły się tuż po wynalezieniu samochodu z silnikiem spalinowym. W 1887 roku została zorganizowana pierwsza próba wytrzymałościowa, lecz nie doszła ona do skutku – powodem było pojawienie się na starcie tylko jednego zawodnika...

Następny wyścig wytrzymałościowy zastał ogłoszony w czerwcu 1894 roku. Miał on przebiegać na liczącej 80 mil trasie Paryż-Rouen. Na starcie stanęło 21 załóg, a główna nagroda wynosiła 5000 franków. Start miał miejsce 22 lipca 1894 r. Pierwszy linię mety minął Comte de Dion. Niestety jego zwycięstwo nie zostało uznane, ponieważ jego pojazd – traktor napędzany parą – został uznany jako niepraktyczny.

W późniejszym okresie powstał Automobilklub Francji. Pierwszy wyścig zorganizowany przez niego, biegł na trasie Paryż-Bordeaux i z powrotem. Wygrał go Emile Levassor, któremu pokonanie trasy zajęło 48 godzin i 48 minut.

Inne państwa także angażowały się w wyścigi samochodowe. Włochy zorganizowały wyścig Turyn-Asti i z powrotem (18 maja 1895 roku). Z pięciu kierowców, którzy stanęli na starcie, tylko trzech zameldowało się na mecie. Zwyciężył Simone Federmann.

W tej sytuacji dłużne nie pozostały Stany Zjednoczone. Zorganizowały wyścig w listopadzie 1895 roku. Liczył on 140 km, a zwyciężył w nim Muller.

Francja ponownie zorganizowała wyścig – tym razem na trasie Paryż-Marsylia-Paryż. Liczył on około 1500 km! Podzielono go na 10 równej długości etapów. Wyścig trwał od 24 września do 3 listopada, a wszystko to miało miejsce w 1896 roku. Zwycięzca przejechał trasę w ciągu 67 godzin i 42 minut.

W 1897 zorganizowano krótszy wyścig na trasie Paryż-Dieppe. Ten wyścig przyniósł pierwszą ofiarę śmiertelną (Emile Levassor). W 1898 roku lista ofiar powiększyła się o dwa nazwiska. Monsieur Montariol i Markiz de Motaignac giną mniej więcej w tym miejscu co rok wcześniej ich poprzednik.

Wywołało to oburzenie ludzi, zwłaszcza władz Paryża, które niechętnie myślały o wyścigach. Kiedy miał nadejść wyścig na trasie z Amsterdamu do Paryża, pewien policjant sprzeciwił się zorganizowaniu startu. Efektem było to, iż miejsce startu zostało przeniesione do innej dzielnicy – która nie podlegała owemu policjantowi.

Ostatni z wyścigów między miastami odbył się w 1903 roku. Przebiegał na trasie Paryż-Madryt, ale przerwano go, gdy kierowcy dotarli do Bordeaux. Skutkiem były wypadki i śmierć ośmiu osób. Zginął między innymi słynny konstruktor Marcel Renault. Francuski rząd zakazał organizowania wyścigów.


Nazwa pochodzi od amerykańskiego wydawcy gazet – Jamesa Gordona Benetta. Wprowadził on całkowicie nową formułę, której musiał podporządkować się każdy zawodnik. Wiązało się to z ujednoliceniem pojazdów, a każdy uczestnik musiał być zarejestrowany przez swój krajowy automobilklub. Każde państwo mogło wystawić tylko trzech kierowców, któremu to przepisowi ostro przeciwstawiała się Francja. Stawka zawodników rosła z roku na rok.

Pierwszy wyścig miał miejsce 14 czerwca 1900 roku na trasie Paryż-Lyon (565 km). Na starcie zameldowało się pięciu kierowców. Pierwszym zwycięzcą został Fernand Charron z Francji. Zadecydowano, iż kolejny wyścig będzie się odbywał w kraju, który zwyciężył. Tak więc kolejna batalia odbyła się we Francji.

Drugi wyścig miał miejsce 21 maja 1901 roku na trasie Paryż-Bordeaux (523 km). Wygrał go kolejny Francuz – Leonce Giradot.

Trzeci wyścig odbył się na trasie Paryż-Innsbruck (562 km). Tym razem triumfowała Wielka Brytania, za sprawą Selwyna Edge'a. W tej sytuacji kolejny wyścig miał się odbyć w Wielkiej Brytanii, jednak wyścigi w tym kraju były zabronione. Na miejsce kolejnego wyścigu wybrano zatem Irlandię, a konkretnie Irlandzkie Athy.

Miejscem czwartego wyścigu był specjalnie przygotowany tor w kształcie ósemki. Zwyciężył Niemiec Camille Jenatzy, a więc następny wyścig miał mieć miejsce u naszych zachodnich sąsiadów.

Piąty wyścig odbył się na drogowym torze niedaleko Frankfurtu. Zwycięzcą okazał się Leon Thery, a drugi był Jenatzy.

Na ostatni, finałowy wyścig o puchar Gordona Benetta, stawka powróciła do Francji. Tam na torze niedaleko Clermont-Ferrand wygrał drugi raz z rzędu Thery.

Wyścigi organizowane przez Benetta stały się kamieniem milowym w rozwoju sportu samochodowego. Była to pierwsza międzynarodowa seria wyścigowa.


Jako pierwszy wyścig Grand Prix (1906 rok) zorganizował Automobile Club de L'Ouest. Na trasę wybrany został tor drogowy o długości około 60 mil. Cały wyścig miał trwać dwa dni, całkowita trasa liczyła około 1100 km.

Na tą imprezę postanowiono wprowadzić nowe przepisy:
- waga samochodu mogła wynosić nie więcej niż 1000 kg,
- każdy producent mógł wystawić trzy samochody.

Podczas pierwszego dnia zwyciężył Węgier Ferenc Szisz. Drugi był Francuz Albert Clement, który wyprzedził Włocha – Nazzaro. W drugim dniu ci dwaj kierowcy zamienili się miejscami, a po raz drugi triumfował Szisz. Został on zarazem pierwszym zwycięzcą wyścigu Grand Prix.

Źródło: Grand Prix Racing