2015 Początkowo stara się znaleźć posadę w Formule 1, jednakże jego starania spełzają na niczym i decyduje się na powrót do GP2, gdzie podpisuje kontrakt z Racing Engineering. Prezentuje niezłe osiągi, siedmiokrotnie stając na podium, z czego trzy razy na najwyższym stopniu, co pozwala mu na wywalczenie tytułu wicemistrza. Przed rundą w Singapurze niespodziewanie otrzymuje posadę w Manorze, lecz rezygnuje ze startów w Rosji i Abu Zabi przez kolizję terminów z GP2. Dysponuje niekonkurencyjnym bolidem, choć zalicza w nim niezły występ w Stanach gdzie dojeżdża dwunasty, a w ogólnym rozrachunku jest lepszy od Willa Stevensa w kwalifikacjach i wyścigach. Zostaje sklasyfikowany na dwudziestym miejscu.
2014 Po raz kolejny pełni obowiązki testera Caterhama, w barwach którego występuje podczas treningu do Grand Prix Kanady. Mimo to w połowie sezonu ekipa zmienia właściciela i podejmuje decyzję o opuszczeniu jej szeregów, po czym zostaje potwierdzony jako nowy kierowca rezerwowy Marussi. Jest bliski startu w Belgii oraz Rosji, jednakże na Spa po pierwszym treningu zespół nieoczekiwanie oddaje bolid Chiltonowi. Z kolei w Soczi, gdzie ma zastąpić rannego Bianchiego, Marussia ostatecznie rezygnuje z wystawienia drugiego samochodu. W GP2 natomiast bierze udział w sześciu rundach i jego najlepszą pozycją jest piąta podczas sprintu w Austrii.
2013 Pozostaje kierowcą testowym Caterhama i tym razem oprócz dnia testowego, otrzymuje także dwa piątkowe treningi - w Kanadzie oraz przed własną publicznością w Stanach Zjednoczonych. Ponadto po rundzie w Malezji dołącza do zespołu w GP2, gdzie zastępuje Ma Qing Hua. Udaje mu się zwyciężyć główny wyścig w Abu Zabi i zakończyć sezon na dziewiątym miejscu.
2012 Team Lotus zmienia nazwę na Caterham i zostaje jego testerem oraz juniorem. Startuje w pierwszym treningu do Grand Prix Hiszpanii, a także po raz kolejny bierze udział w testach młodych kierowców na torze w Abu Zabi. Poza tym kontynuuje starty w World Series by Renault, aczkolwiek ten sezon nie jest tak udany jak poprzedni. Zdobywa zaledwie jedno miejsce na podium i kończy zmagania dopiero na jedenastej pozycji.
2011 Angażuje się w pełen sezon startów w World Series by Renault, gdzie jest jedną z największych niespodzianek mistrzostw. Zmagania kończy na najniższym stopniu podium, wygrywając po drodze otwierający sezon wyścig w Hiszpanii, a także drugą rywalizację we Francji. Ponadto pod koniec roku zostaje zaproszony przez Lotusa na testy młodych kierowców, które umożliwiły mu posadę testera w sezonie 2012.
2010 Dołącza do stawki nowoutworzonej serii GP3, gdzie po raz kolejny zostaje sklasyfikowany na czwartym miejscu. Wygrywa sprinty w Hiszpanii i na Węgrzech, a na podium stoi łącznie pięć razy. Ponadto zalicza start w rundzie World Series by Renault na ulicznym torze w Monako, lecz dojeżdża podczas niej dopiero na dwudziestym miejscu.
2009 Podejmuje decyzję o wyjeździe do Europy, gdzie zasila stawkę International Formula Master. W trakcie sezonu reprezentuje dwie ekipy - Hitech Racing oraz ISR Racing. Kończy sezon tuż za podium, na czwartym miejscu, z trzema wygranymi na koncie. Pod koniec roku testuje bolid Formuły 1 ekipy BMW Sauber - co jest nagrodą za mistrzostwo w amerykańskiej Formule BMW - a także angażuje się w GP2 Asia Series, lecz tam nie odnosi większych sukcesów.
2008 Kontynuuje starty w amerykańskiej Formule BMW i tym razem deklasuje rywali. Przez cały sezon wygrywa aż dziesięć wyścigów i zdobywa dokładnie tę samą liczbę pole position. Ponadto udaje mu się wygrać światowy finał Formuły BMW, a także zaliczyć dwa wyścigi w europejskiej edycji tych mistrzostw.
2007 Wykonuje kolejny krok naprzód w swojej karierze i przechodzi do amerykańskiej Formuły BMW. W pierwszym roku startów w nowych mistrzostwach, zostaje sklasyfikowany na trzecim miejscu z dorobkiem trzech zwycięstw oraz jednego pole position, ustępując w klasyfikacji m.in. przyszłemu kierowcy F1 - Estebanowi Gutierrezowi. Decyduje się także na start w światowym finale Formuły BMW, jednakże nie dojeżdża w nim do mety.
2006 Podejmuje decyzję o przesiadce na stałe za kierownicę bolidu. Angażuje się w pełen sezon startów w amerykańskich mistrzostwach Skip Barber National oraz Skip Barber Western Regional. W tych pierwszych zostaje sklasyfikowany na trzecim miejscu, natomiast w tych drugich okazuje się być bezkonkurencyjny i z dorobkiem ośmiu zwycięstw oraz dziesięciu pole position wygrywa serię. Startuje też w Formula TR 1600 Pro Series, gdzie jednak nie idzie mu tak dobrze i jest dopiero siódmy.
2002-2005 Tak jak większość kierowców, swoją przygodę z wyścigami zaczyna od kartingu. Startuje w Stanach Zjednoczonych i odnosi sporo sukcesów w regionalnych mistrzostwach, wygrywając głównie juniorskie kategorie. Pod koniec 2005 roku przesiada się do jednomiejscowego bolidu i bierze udział w dwóch wyścigach serii Skip Barber Western Regional.
Objaśnienia:P. - końcowa pozycja w klasyfikacji generalnej, Zwyc. - zwycięstwa, Pktwł. - punktował, P. pos. - pole positions, Naj. okr. - najszybsze okrążenia, Nie skl. - niesklasyfikowany, ZD - zdyskwalifikowany
Starty obejmują rozpoczęte wyścigi (w nawiasie podana jest suma zgłoszeń do grand prix)
Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu | Rezultaty wszystkich wyścigów Wszystkie pole positions | Wszystkie zwycięstwa | Wszystkie najszybsze okrążenia
•Rezultaty wyścigów z ostatniego sezonu
GP
Tor
Nr
Bolid
Op.
St.
Fi.
Dodatkowa informacja
Sezon 2015
Marina Bay
53
Marussia MR03B
20
14
Suzuka
53
Marussia MR03B
19
18
Austin
53
Marussia MR03B
17
12
Mexico City
53
Marussia MR03B
16
15
Interlagos
53
Marussia MR03B
17
18
Objaśnienia:St. - start, Fi. - finisz, NS - niesklasyfikowany, NW - nie wystartował, N2 - nie wystartował ponownie, ZD - zdyskwalifikowany, PL - start z pit-lane, NZ - nie zakwalifikował się, NP - nie przedkwalifikował się, WY - wykluczony, naj. okr. - najszybsze okrążenie w wyścigu