F1 20241  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13 Włochy Rosja Singapur Japonia USA Meksyk Brazylia Australia Arabia Saudyjska Abu Zabi Abu Zabi
  Logowanie (serwis)
Użytkownik:Hasło:
 
Rejestracja
 
  Grupy artykułów
Formuła 1 ogólnie
Liczba artykułów: 115, najnowszy:
Sezon 2019: Co nowego nas czeka w Formule 1?
Wywiady Wyprzedź mnie!
Liczba artykułów: 43, najnowszy:
Fred Vasseur: człowiek od zadań specjalnych
Spojrzenie akkima co rymem zacina
Liczba artykułów: 61, najnowszy:
Powrót obejrzałem, rymem opisałem
Relacje z wyścigów F1 i innych wydarzeń
Liczba artykułów: 36, najnowszy:
Verva Street Racing 2016 z perspektywy Wyprzedź Mnie!
Recenzje książek, gier i filmów
Liczba artykułów: 12, najnowszy:
F1 i kino, czyli 5 najlepszych filmów o królowej motorsportu
Inne serie wyścigowe
Liczba artykułów: 21, najnowszy:
Dakar 2016 - prezentacja samochodów
Historia kierowców
Historia zespołów
Liczba artykułów: 17, najnowszy:
Bruce McLaren - początek sportowej legendy
Historia torów
Liczba artykułów: 32, najnowszy:
Historia torów: Pescara
Historia samochodów
Liczba artykułów: 1, najnowszy:
McLaren MP4/4 - najlepszy bolid w historii F1
Zrozumieć Formułę 1
Liczba artykułów: 21, najnowszy:
Zawieszenie FRIC - o co tyle krzyku?
Technika
Liczba artykułów: 22, najnowszy:
Ferrari 458 GT2 - nowe auto Kuby Giermaziaka
Bezpieczeństwo z Allianz
Liczba artykułów: 71, najnowszy:
Koniec sezonu, początek pracy
Materiały prasowe zespołów i dostawców
Liczba artykułów: 33, najnowszy:
Przewodnik Renault: Regulowane tylne skrzydło

Ten co powinien zostać mistrzem świata - Gilles Villeneuve

Historia kierowców, 7 lutego 2006, wyświetlenia: 11319
Mateusz Grzeszczuk<< | lista | >> | T- | T+
Gilles Villeneuve urodził się 18 stycznia 1950 roku w St. Jean-sur-Richelieu (Quebec, Kanada). Początki jego kariery sięgają wyścigów skuterów śnieżnych oraz Formuły Atlantic.

W 1976 roku zdominował mistrzostwa Formuły Altantic z zespołem Ecurie Canada, który był tak zubożałym, iż w wyścigu na torze Mosport nie mógł pozwolić sobie na start. To imponujące osiągnięcie pomimo wielu przeciwności spowodowało duże zainteresowanie osobą Villeneuve'a i zapewniło mu miejsce z McLarenie.



Starty w McLarenie (1977) i w Ferrari (1978-1982)

Jego pierwszy wyścig F1 (który był jednocześnie debiutem bolidu Renault z silnikiem turbo) miał miejsce na torze Silverstone w 1977 roku, gdzie wystartował u boku Jamesa Hunta i Jochena Massa. Pod koniec sezonu '77 Villeneuve zyskał sobie reputację obiecującego talentu. Jednakże ówczesny szef zespołu, Teddy Mayer, mając między innymi na uwadze sponsororing Marlboro, zrezygnował z zatrzymania Gilles'a w McLarenie, pozostawiając młodego obiecującego kierowcę na lodzie. Na ratunek pospieszyła w sierpniu 1977 roku ekipa z Maranello.

Silverstone 1977 (McLaren-Ford M23)

Kiedy Enzo Ferrari po raz pierwszy spotkał drobnego Kanadyjczyka, przypomniał mu się od razu słynny Tazio Nuvolari. Zainteresowanie Ferrari osobą Villeneuve'a skłoniło Niki Laudę do odejścia z zespołu w październiku 1977 roku i wówczas Gilles rozpoczął krótką, ale za to barwną karierę w Ferrari i to w niezbyt dobrze wróżący sposób. W wyścigu na Mosport wypadł z toru na czyimś oleju. W następnym wyścigu – na Fuji, także wypadł z toru, ale tym razem kosztem życia kilku kibiców. Villeneuve mówił później: „Jeśli ktoś powiedziałby mi, że mogę mieć trzy życzenia, moim pierwszym byłoby ściganie się, drugim obecność w Formule 1, a trzecim starty w Ferrari...”

Pierwsze z sześciu zwycięstw Villeneuve'a w F1 nastąpiło następnego roku i to przed jego własną publicznością w Kanadzie. W 1979 roku ukończył mistrzostwa na drugiej pozycji za kolegą z zespołu, Jody Scheckterem, który jeździł w sposób znacznie mniej widowiskowy. Jakość samochodów, jakie Gilles miał do swojej dyspozycji, była nierówna, a najczęściej musiał on walczyć z podbijającymi świat Lotusami z 1979 roku, wykorzystującymi efekt przyziemny. Gdyby nie to, prawdopodobnie wygrałby o wiele więcej wyścigów.

Gilles Villeneuve był dobrze znany ze swojego podejścia "wszystko albo nic". Dla przykładu jednego roku w Watkins Glen podczas pierwszego dnia kwalifikacji na mokrym torze uzyskał 11 sekund przewagi nad najbliższym rywalem. Zdarzały się przypadki, gdy fotoreporterom udawało się uwiecznić na zdjęciu spód Ferrari prowadzonego przez Kanadyjczyka.

Zandvoort 1980 (Ferrari 312 T5)

Nawet jeśli w grę nie wchodziło zwycięstwo, potrafił postawić wszystko na jedną kartę. W 1979 roku w GP Francji Jean-Pierre Jabouille odniósł pierwsze historyczne zwycięstwo za kierownicą bolidu Renault z silnikiem turbo. Tymczasem Villeneuve w tym samym wyścigu stoczył zapierający dech w piersiach pojedynek z Rene Arnoux'em o drugie miejsce. Ślizganie bolidów, blokowanie kół podczas hamowania, walka koło w koło przez wiele zakrętów – żaden widz nie mógł tego zapomnieć. Niebywały upór Kanadyjczyka spowodował, że w wolniejszym Ferrari był w stanie pokonać Renault prowadzone przez Arnoux'a. Była to zapewne najbardziej ekscytująca walka o drugie miejsce w historii wyścigów samochodowych.

Tak jak inni wielcy kierowcy, wliczając w to Clarka i Sennę, Villeneuve stanowił ciekawą mieszaninę na pozór całkowicie różnych typów osobowości. Lauda napisał kiedyś o nim: „On był najbardziej szalonym diabłem, jaki kiedykolwiek przewinął się przez Formułę 1... Fakt, że mimo to był wrażliwą i bardzo lubianą osobą, a nie diabłem z piekła rodem, czynił z niego wyjątkowego człowieka”. Latając czy jeżdżąc, był klasycznym przykładem osoby lubiącej ryzyko, ale – jak twierdzili inni kierowcy – na torze starał się być zawsze fair i nigdy nie narażał innych na takie niebezpieczeństwo, jak samego siebie. To powodowało, że był niezwykle popularny nie tylko wśród fanów, ale także i wśród partnerów zespołowych oraz rywali. Nawet dzisiaj pozostaje ulubieńcem wielu fanów w Kanadzie, Włoszech i w innych częściach świata.

Tragiczny wypadek w Zolder, 8 maja 1982 roku

Zdarzały się jednak przypadki, gdy jego przyjacielskie usposobienie znikało, a zastępowała je wściekłość i być może właśnie to doprowadziło pośrednio do jego śmierci. Podczas wyścigu na torze Imola w 1982 roku ówczesny partner Villeneuve'a w Ferrari, Didier Pironi, pomimo wcześniejszych ustaleń wyprzedził nie spodziewającego się już ataku Kanadyjczyka na ostatnim okrążeniu i wygrał wyścig. Rozzłościło to Gilles'a tak niebywale, iż poprzysiągł więcej nie rozmawiać z Francuzem, a dwa tygodnie później w Belgii chciał oczywiście za wszelką cenę pokazać, kto jest lepszym kierowcą.

Podczas kwalifikacji na torze Zolder na około 10 minut przed końcem sesji posiadaczem najlepszego czasu był Pironi. Villeneuve jechał swoje ostatnie okrążenie na zużytych oponach. Dostał polecenie zjazdu do boksu, ale mimo to nadal jechał bardzo szybko, jakby chciał jeszcze raz spróbować ustanowić lepszy czas. Nagle przed zakrętem Terlamenbocht trafił na bardzo wolno jadącego Jochena Massa i chociaż ten próbował mu ustąpić miejsca, niestety doszło do fatalnej w skutkach kolizji. Kierowca zespołu March powiedział potem: „Zobaczyłem Gilles'a w lusterkach i spodziewałem się, że będzie mnie chciał wyminąć lewą stroną. Zjechałem na prawo, jednak ku mojemu wielkiemu zdumieniu wjechał prosto we mnie. Zaczepił o moją prawą tylną oponę, odbił się od przedniej i wzbił w powietrze”.

Zolder 1982 (Ferrari 126 C2 tuż po wypadku)

Wypadek Gilles'a wyglądał makabrycznie, wręcz jak katastrofa lotnicza. Czerwony bolid frunął koziołkując w powietrzu przez jakieś 100 metrów, po czym uderzył w bandę. Uderzenie całkowicie zniszczyło przód bolidu i kiedy wrak wrócił na tor nadal koziołkując, kierowca został wyrzucony do przodu i przeleciał blisko 50 metrów, zrywając po drodze dwie warstwy siatki ochronnej wokół toru.

W chwilę potem na miejscu tragedii zjawił się główny lekarz F1, Sid Watkins. Przez cały czas trwania akcji ratunkowej – na miejscu wypadku, w centrum medycznym na torze oraz w szpitalu św. Raphaela w Louvain – był przy Kanadyjczyku. Niestety obrażenia okazały się zbyt poważne i o godzinie 21:13 nastąpiła śmierć Gilles'a Villeneuve'a. Kierowca został pochowany 12 maja 1982 roku w Berthierville.

Gilles Villeneuve w liczbach

Starty – 67
Zwycięstwa – 6
Drugie miejsca – 5
Trzecie miejsca – 2
Pole position – 2

Zobacz także: profil kierowcy

Źródło: Grand Prix Hall of Fame, F1-Facts.com

(Pomoc w tłumaczeniu: Marek Roczniak)
<< | lista | >> | T- | T+ | zgłoś błąd w artykule | ^

  Komentarze  
Strony  •  1 Odśwież T- T+
Mariusz, 07.02.2006 16:24[!]
SPIDER się rozpisał. :-)
Witek, 07.02.2006 20:13[!]
Gilles to kapitalny kierowca!!! P.S Dziękujemy za super artykuł!!
Mac1602, 07.02.2006 22:10[!]
Szkoda, że tylko liźnięty temat... no i te błędy...
PIPI, 08.02.2006 07:29[!]
Zamiast Vileneuve w liczbach lepiej brzmi jego statystyki!!!!!

No i szkoda ze tak mało szczegółów
Dick, 08.02.2006 07:46[!]
Mac1602 czep sie tramwaja a nie błedów!!!
Napisz sam artykuł a nie sie czepiasz innych!!!
Kurzaj, 08.02.2006 18:07[!]
Ale zajefajny artykul SPIDER IS THE BEST
Strony  •  1 Odśwież T- T+
Komentowanie tej wiadomości zostało zablokowane  |  Forum Wyprzedź mnie!


F1WM
F1WM.plAktualności, Newsy i wyniki w WAP
Testy, Artykuły, Słowniczek pojęć F1, Sondy
Katalog www, Kuba Giermaziak, Karol Basz
Baza danych F1Sezony, Statystyki, Kierowcy, Zespoły, Tory, Bolidy, Silniki, Konstruktorzy bolidów, Dostawcy silników, Dostawcy opon
Robert KubicaAktualności, Profil kierowcy, Osiągnięcia, Daniele Morelli (menedżer), Statystyki kierowcy, Historia startów z BMW
Inne serieAuto GP, DTM, Mistrzostwa Europy F3, FR3.5, GP2, GP3, GT Series, WEC, IndyCar, Supercup, WTCC
 
  •   ISSN 2080-4628   •   Serwis poświęcony F1 i innym seriom wyścigowym   •   Istnieje od 1999 roku   •   Wszelkie prawa zastrzeżone
Kanał RSS  •  Redakcja serwisu Wyprzedź Mnie!  •  Informacja o prawie autorskim i polityka prywatności  •  Reklama i współpraca