F1 > Kierowcy > Andre Lotterer

	2011 Sezon 2011 jest jego jednym z najlepszych w karierze. Zdobywa upragniony tytuł mistrza w Formule Nippon, natomiast w wyścigu Le Mans odnosi zwycięstwo. Startuje także w Super GT, aczkolwiek jest tam dopiero ósmy. Ponadto zalicza start w dwudziestoczterogodzinnej rywalizacji na torze Nurburgring za kierownicą Lexusa LFA.
	2010 Kontynuuje starty w Super GT oraz Formule Nippon i w obu seriach kończy zmagania na drugich pozycjach. Zostaje fabrycznym kierowcą Audi i po raz kolejny przystępuje do wyścigu Le Mans, który kończy tym razem na drugim miejscu. Zalicza także pojedynczy start w American Le Mans Series.
	2009 Sezon 2009 stoi pod znakiem kilku zmian w jego karierze. W Super GT przypieczętowuje drugi tytuł mistrza, natomiast w Formule Nippon kończy zmagania na trzeciej lokacie. Bierze udział w dwudziestoczterogodzinnym wyścigu Le Mans w ekipie Colina Kollesa, dojeżdżając do mety w parze z Charlesem Zwolsmanem oraz Narainem Karthikeyanem na siódmym miejscu. Zalicza również dwa wyścigi w A1GP, gdzie zdobywa tylko dwa punkty.
	2008 Kontynuuje starty w obu seriach i w obu zostaje sklasyfikowany na koniec zmagań na trzecim miejscu, bez zwycięstw w swoim dorobku.
	2007 Tak jak w 2005 roku, po udanym sezonie, notuje spadek formy i w Formule Nippon jest dopiero piąty, natomiast w Super GT nie udaje mu się obronić tytułu i kończy sezon na szóstej lokacie.
	2006 Sezon 2006 przynosi mu spore sukcesy, w Super GT zostaje mistrzem, wygrywając jeden wyścig i zdobywając ogólnie trzy miejsca na podium. W Formule Nippon z kolei kończy zmagania na najniższym stopniu podium, z dwoma wygranymi na koncie.
	2005 Tak jak w dwóch poprzednich latach, kontynuuje starty w Formule Nippon oraz Super GT. W obu seriach notuje regres i za kierownicą bolidu jest na koniec mistrzostw czwarty, natomiast w samochodzie dopiero siedemnasty.
	2004 Kontynuuje starty w obu seriach i w Formule Nippon zostaje wicemistrzem z dorobkiem dwóch zwycięstw oraz dwóch miejsc na podium. W Super GT również notuje progres i kończy zmagania na ósmej lokacie.
	2003 Po sezonie 2002 zakończył współpracę z Jaguarem i podjął decyzję o wyjeździe do Japonii. Zasila stawkę Formuły Nippon oraz Super GT. Za kierownicą bolidu udaje mu się zdobyć pole position, trzykrotnie zameldować na podium i w ostatecznym rachunku ukończyć mistrzostwa na piątym miejscu. W Super GT natomiast bierze udział w pięciu wyścigach i znajduje się na koniec sezonu dopiero w trzeciej dziesiątce.
	2002 Zostaje kierowcą testowym Jaguara w Formule 1 i zalicza pojedyncze starty w mistrzostwach FIA GT oraz ChampCar. Za kierownicą Porsche 911 GT3 melduje się od razu na podium, z kolei za oceanem zdobywa tylko jeden punkt i zostaje sklasyfikowany w końcowej tabeli jako dwudziesty drugi zawodnik mistrzostw.
	2001 Pozostaje w Formule 3, aczkolwiek zasila stawkę brytyjskiej edycji tych mistrzostw. Dołącza do juniorskiej ekipy Jaguara, który umożliwia mu debiut za kierownicą bolidu Formuły 1. Mimo to sezon nie układa się po jego myśli i pomimo trzech pole position, zwycięża tylko raz i zostaje sklasyfikowany na siódmej pozycji.
	2000 W 2000 roku awansuje do niemieckiej Formuły 3. Przez cały sezon zwycięża w trzech wyścigach, raz zdobywa pole position i ogółem staje na podium siedmiokrotnie. Zmagania kończy na czwartej pozycji.
	1999 Kontynuuje starty w Formule BMW, gdzie po raz kolejny okazuje się być niepokonany i zdobywa mistrzowski tytuł. Ściga się jednocześnie w Formule Renault 2.0, lecz w tej serii odnosi tylko jedno zwycięstwo i zostaje sklasyfikowany na piątym miejscu.
	1998 Przesiada się do jednomiejscowego bolidu, dołączając do stawki niemieckiej Formuły BMW Junior. Już w pierwszym sezonie po opuszczeniu kartingu, zdobywa mistrzowski tytuł, wcześniej wygrywając aż czternaście wyścigów.
	1989-1997 Rozpoczyna swoją przygodę z wyścigami w 1989 roku od kartingu. Od tamtej pory startuje m.in. w mistrzostwach Niemiec, Holandii i Belgii, zdobywając wiele tytułów w kategoriach juniorów oraz seniorów.