2012 W trakcie trwania całego sezonu jest w cieniu swojego zespołowego partnera - Pastora Maldonado, ze względu na jego wygraną w Grand Prix Hiszpanii oraz ciągłe porażki w kwalifikacjach. Podczas czasówek tylko raz wchodzi do Q3, a jego najlepszą pozycją na mecie była szósta w deszczowym Grand Prix Malezji. Zdobywa punkty w dziesięciu wyścigach i aż piętnastokrotnie oddaje swój bolid Valtteriemu Bottasowi podczas piątkowych sesji treningowych. Rok kończy na szesnastym miejscu z dorobkiem 31 punktów i traci swoją przyszłoroczną posadę w Williamsie.
2011 Zostaje ogłoszony kierowcą testowym stajni Lotus Renault. Jest wymieniany jako zastępca kontuzjowanego Roberta Kubicy, jednakże zostaje nim Nick Heidfeld. Bierze udział w pierwszym treningu do Grand Prix Węgier, a od wyścigu w Belgii otrzymuje posadę etatowego kierowcy. Zdarza mu się być szybszym w kwalifikacjach od Witalija Pietrowa i zdobywa swoje pierwsze punkty podczas wyścigu na torze Monza. Po sezonie zostaje zwolniony, lecz znajduje zatrudnienie w Williamsie.
2010 Zespół Campos został przekształcony w HRT F1 Team i rozpoczyna sezon bez wcześniejszego przetestowania bolidu zbudowanego przez Dallarę. Przez cały sezon jeździ powolną i awaryjną maszyną, tułając się na szarym końcu stawki. Zostaje zastąpiony jednorazowo podczas Grand Prix Wielkiej Brytanii przez Sakona Yamamoto. Kończy zmagania na odległym 23 miejscu i nie zostaje z nim przedłużony kontrakt na kolejny sezon.
2009 Rozpoczyna starty w Le Mans Series z zespołem Oreca, jednakże wcześniej zalicza test za kierownicą Mercedesa wykorzystywanego w DTM. Podczas wyścigu 1000 km Catalunya, Senna wraz ze Stephane Ortellim dojeżdża na trzecim miejscu. Pod koniec roku zostaje ogłoszony pierwszym kierowcą ekipy Campos, która miała w 2010 roku dołączyć do stawki Formuły 1.
2008 Pozostaje w GP2, lecz przenosi się do ekipy iSport. W trakcie całego sezonu ulega tylko Giorgio Pantano i zostaje wicemistrzem. Zostaje również zaproszony na testy bolidu Formuły 1 przez zespół Honda. Jest nawet potencjalnym kandydatem do objęcia posady w sezonie 2009, lecz wycofanie się japońskiego producenta z F1 krzyżuje wszystkie jego plany.
2007 Przenosi się do serii GP2. Startuje dla ekipy Arden, z którą wygrywa jeden wyścig, zdobywa trzydzieści cztery punkty i zostaje ósmym zawodnikiem mistrzostw. Zalicza kolejny start w Grand Prix Makau, którego ponownie nie kończy.
2006 Zostaje w brytyjskiej Formule 3. Ten sezon jest dla niego o wiele bardziej udany. Wygrywa pięć wyscigów i zostaje trzecim zawodnikiem mistrzostw. Startuje również w wyścigu Porsche Supercup, podczas którego nie dojeżdża do mety.
2005 Zalicza pełny sezon w brytyjskiej Formule 3. Reprezentuje barwy ekipy Raikkonen Robertson Racing i trzykrotnie staje na podium. Sezon kończy na dziesiątym miejscu z dorobkiem siedemdziesięciu pięciu punktów. Zalicza również start w Grand Prix Makau, którego nie kończy.
2004 Gerhard Berger wyciąga pomocną dłoń do Bruna i pomaga mu reaktywować karierę kierowcy wyścigowego, dzięki czemu startuje w pięciu wyścigach Formuły BMW oraz Renault.
1994 Po śmierci wujka - Ayrtona Senny, rodzina nie pozwala mu rozpocząć profesjonalnej kariery kierowcy wyścigowego, przez co przerywa starty w kartingu.
