2016 W Australii zalicza poważną kolizję z Fernando Alonso, z której wychodzi bez szwanku, natomiast w Bahrajnie gdy ma realną szansę na punkty, w jego Haasie VF-16 odmawiają posłuszeństwa hamulce. Do końca sezonu ani razu nie melduje się w pierwszej dziesiątce, aż pięciokrotnie dojeżdżając na jedenastym miejscu. Z tego powodu w wyścigach wyraźnie ustępuje Romainowi Grosjeanowi, z którym nawiązuje walkę tylko w kwalifikacjach. Ekipa Haas rozczarowana jego wynikami decyduje się nie przedłużać kontraktu, natomiast on sam podejmuje się rozmów z Sauberem i Manorem, by pozostać w stawce F1 na sezon 2017.
2015 Dosyć sensacyjnie zostaje nowym kierowcą testowym Ferrari. Jest obecny na wszystkich wyścigach, natomiast bolid SF15-T otrzymuje do swojej dyspozycji dwukrotnie podczas sesji testowych rozgrywanych po wyścigach w Hiszpanii i Austrii. Ponadto szef ekipy nie wyklucza jego udziału w pierwszym treningu do Grand Prix Meksyku, lecz ostatecznie rezygnuje z tego pomysłu. Umowa z Ferrari pomaga mu wywalczyć posadę w ekipie Haas, która dołączy do stawki Formuły 1 w sezonie 2016 korzystając z podzespołów oraz infrastruktury stajni z Maranello.
2014 Przed sezonem deklaruje zamiary objęcia pozycji lidera zespołu, lecz rzeczywistość okazuje się być bardzo brutalna. Sauber przygotowuje fatalny bolid, który na początku sezonu jest o kilka kilogramów za ciężki, natomiast jednostka napędowa Ferrari nie pomaga w nawiązaniu walki z najbliższymi rywalami. Podobnie jak kolega z zespołu, przez cały rok nie zdobywa ani jednego punktu, choć miał ku temu dobre okazje podczas GP Monako i Węgier. Ponadto wypada ze stawki Formuły 1, nie otrzymując od Saubera propozycji umowy na 2015 rok. Kończy zmagania na odległym dwudziestym miejscu.
2013 W porównaniu do swojego zespołowego partnera osiąga bardzo słabe wyniki. Przez cały sezon zdobywa zaledwie sześć punktów, podczas gdy Nico Hulkenberg aż pięćdziesiąt jeden. Ponadto w kwalifikacjach jest szybszy od Niemca tylko raz. Mimo to miewa przebłyski formy, dojeżdżając w przeciętnym wówczas bolidzie na jedenastym miejscu w Grand Prix Hiszpanii i wykręcając najlepszy czas okrążenia. Sezon kończy na szesnastym miejscu w klasyfikacji. Udaje mu się przedłużyć umowę z Sauberem.
2012 Zostaje w GP2 i jest jednym z pretendentów do zdobycia mistrzowskiego tytułu. Wygrywa trzy wyścigi i ogólnie melduje się na podium siedmiokrotnie, jednakże popełnia kilka kosztownych błędów i kończy rok na trzecim miejscu. Startuje w pierwszym treningu do Grand Prix Indii w barwach Saubera, a pod koniec sezonu zostaje ogłoszony kierowcą stajni z Hinwil w 2013 roku.
2011 Otrzymuje posadę kierowcy testowego Saubera i przechodzi do mistrzostw GP2, ponownie reprezentując zespół ART. Rok kończy na trzynastej lokacie z jednym zwycięstwem na koncie, które odniósł podczas sprintu w Walencji.
2010 Zalicza pełen sezon w serii GP3. W barwach ekipy ART wygrywa pięć wyścigów i na Monzy przypieczętowuje mistrzowski tytuł, pokonując najbliższego rywala o 17 punktów. Bierze udział w testach młodych kierowców z ekipą Sauber.
2009 Dołącza do Formuły 3 Euroseries, zasilając szeregi zespołu ART. Na koniec sezonu zajmuje zaledwie dziewiąte miejsce, dwukrotnie pojawiając się na podium. Pod koniec roku testuje samochód Formuły 1 ekipy BMW Sauber, co jest nagrodą za zdobycie mistrzowskiego tytułu w europejskiej Formule BMW.
2008 Przenosi się do europejskiej Formuły BMW. Zdobywa mistrzowski tytuł, pokonując swojego najbliższego rywala - Marco Wittmanna, o 26 punktów. Wygrywa siedem wyścigów, z czego sześć pod rząd.
2007 Debiutuje za kierownicą jednomiejscowego bolidu, dołączając do amerykańskiej Formuły BMW. Zajmuje drugie miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw, z czterema zwycięstwami na koncie. Odbiera trofeum debiutanta roku.
2004 Rozpoczyna starty w kartingu, zasilając na trzy ostatnie wyścigi sezonu stawkę meksykańskiego Rotax Max Challenge.
