2023 Podtrzymuje krzywą rozwoju z poprzedniego sezonu i tym razem na dystansie całych mistrzostw staje się równorzędnym rywalem dla Valtteriego Bottasa. Szczególnie w pierwszej połowie prezentuje mocne osiągi na tle partnera, sięgając po punkty w Australii oraz Hiszpanii. Mimo to w końcowej tabeli musi uznać jego wyższość, przegrywając różnicą czterech oczek. Powtarza osiemnaste miejsce w klasyfikacji z dorobkiem sześciu punktów, otrzymując również nowy kontrakt od Alfy, która w 2024 roku wróci od identyfikacji Sauber.
2022 Zalicza udany debiut w Formule 1. Już podczas pierwszego startu zgarnia jeden punkt za dziesiąte miejsce, natomiast dorobek powiększa jeszcze w Kanadzie za ósmą lokatę oraz na Monzy powtarzając wynik z Bahrajnu. Z kolei po letniej przerwie zaczyna regularnie pokonywać w kwalifikacjach weterana Valtteriego Bottasa. Kolejne zdobycze uniemożliwia mu wysoka awaryjność bolidu Alfy Romeo. Na sześć nieukończonych wyścigów, aż czterokrotnie musiał wycofać się przez problemy techniczne. Na Silverstone jest zaangażowany w bardzo groźną kolizję z Russellem, po której sunie kilkaset metrów do góry kołami i zatrzymuje się dopiero poza obrębem toru. Wychodzi z tego jednak bez szwanku. Sezon kończy na osiemnastym miejscu i pozostaje pewny posady w zespole na 2023 rok.
2021 Chcąc zdobyć dodatkowe punkty do superlicencji podejmuje się startów w azjatyckiej Formule 3, której zostaje mistrzem z dorobkiem czterech zwycięstw. Na dalszym etapie sezonu jego koncentracja wciąż spoczywa na F2 z Virtuosi. Jest upatrywany w roli faworyta do tytułu i po pierwszych rundach zajmuje pozycję lidera tabeli. Mimo to wkrótce notuje spadek formy, który wykorzystują Oscar Piastri i Robert Szwarcman. W końcowej klasyfikacji zajmuje trzecie miejsce mając cztery wygrane. W Formule 1 otrzymuje szansę występu w pierwszym treningu do Grand Prix Austrii z zespołem Alpine, natomiast w listopadzie zabezpiecza sobie kontrakt na starty w Alfie Romeo od 2022 roku.
2020 Pozostaje w Formule 2 z Virtuosi. Notuje niewielki postęp kończąc sezon na szóstej pozycji, jednakże udaje mu się wygrać pierwszy wyścig przy okazji sprintu na torze w Soczi. Poza tym raz ustawia się na pole position i wchodzi na podium jeszcze pięciokrotnie. W Formule 1 kontynuuje współpracę z Renault w roli kierowcy testowego, biorąc udział w oficjalnych sesjach z zespołem.
2019 Traci wsparcie Ferrari, jednakże bardzo szybko wkracza w szeregi Renault Sport Academy. Zostaje kierowcą testowym zespołu Formuły 1 francuskiego producenta i realizuje wiele prywatnych jazd w jego bolidzie. W juniorskich seriach decyduje się przenieść do F2 z Virtuosi Racing. W debiutanckim sezonie zajmuje siódme miejsce z dorobkiem pięciu miejsc na podium. Jego najlepszymi wynikami są trzecie pozycje z Barcelony, Monte Carlo, Paul Ricard, Silverstone oraz Yas Marina. Odbiera również nagrodę dla nowicjusza roku.
2018 Podejmuje się trzeciego sezonu startów w Mistrzostwach Europy Formuły 3 kontynuując współpracę z Premą. Powtarza ósme miejsce sprzed roku, lecz tym razem wygrywa dwa wyścigi na Paul Ricard oraz Hockenheim, a także zgarnia trzy pole position. Po raz ostatni podchodzi do Grand Prix Makau i tym razem pojawia się na mecie na jedenastej lokacie. W międzyczasie jest zaangażowany w Formułę E z ekipą Techeetah, dla której pełni funkcję zawodnika rozwojowego.
2017 Pozostaje w Mistrzostwach Europy Formuły 3 i wraca do Prema Powerteam, z którym współpracował we włoskiej F4. Tym razem znajduje się w tabeli na ósmym miejscu zgarniając pięć miejsc na podium. Zalicza drugi start w Grand Prix Makau i ponownie obywa się bez większego sukcesu. Finiszuje w wyścigu na ósmej pozycji.
2016 Rok rozpoczyna od wyjazdu do Nowej Zelandii, gdzie startuje w zimowej Toyota Racing Series. Wygrywa jeden wyścig i plasuje się w tabeli na szóstym miejscu. W sezonie 2016 jego koncentracja spoczywa na Mistrzostwach Europy Formuły 3 z ekipą Motopark. Zostaje sklasyfikowany na trzynastym miejscu, a jego najlepszymi wynikami są dwa trzecie miejsca z wyścigów na Paul Ricard i Hungaroringu. Debiutuje również na ulicach Makau, gdzie dojeżdża do mety jako piętnasty.
2015 Zostaje członkiem Akademii Kierowców Ferrari i przesiada się do jednomiejscowego bolidu wkraczając do stawki włoskiej Formuły 4. Zostaje wicemistrzem mając w dorobku trzy zwycięstwa, wszystkie odniesione podczas drugiej rundy sezonu na torze Monza. Podejmuje się również pojedynczych występów w niemieckiej edycji mistrzostw, zdobywając dwa miejsca na podium.
2007-2014 Rozpoczyna starty w kartingu mając osiem lat. Pierwsze kroki w motorsporcie stawia w Chinach, jednakże w 2012 roku przenosi się z rodziną do Anglii, by podjąć rywalizację na konkurencyjnym poziomie. W sezonie 2013 wygrywa Rotax Max Euro Challenge, natomiast dwa lata później zostaje wicemistrzem w seniorskiej edycji. W ostatnim roku za kierownicą gokarta podejmuje się pojedynczych startów w Mistrzostwach Świata, gdzie rywalizuje m.in. z Lando Norrisem.
