2017 Pozostaje związany z McLarenem jako trzeci kierowca i startuje w Grand Prix Monako. Zastępuje Fernando Alonso, który otrzymał zgodę na udział w Indianapolis 500 kolidującym z eliminacją w Księstwie. W nieznanym sobie MCL32 kwalifikuje się na świetnym dziewiątym polu, lecz za złamanie zasad parku zamkniętego rusza z alei serwisowej. Z wyścigu odpada po kolizji z Wehrleinem, którego próbował wyprzedzić w sekcji przed tunelem. Na dalszym etapie sezonu zalicza gościnny start w japońskiej Super GT, a także rozstaje się z McLarenem, przekazując obowiązki kierowcy rezerwowego Lando Norrisowi.
2016 Mimo postępów McLarena i Hondy, sezon 2016 nie układa się dla niego tak jakby sobie tego życzył. Problemy z zawodnością bolidu cały czas dają o sobie znać, natomiast w wyścigach zdobywa tylko 21 punktów, plasując się w końcowej klasyfikacji dopiero na piętnastej pozycji. Na Monzy ogłasza roczną przerwę od startów w Formule 1, która jest możliwa dzięki nowej umowie z McLarenem zawierającej opcję powrotu do kokpitu bolidu w 2018 roku. Sam jednak podkreśla, iż jego ponowne starty w F1 są mało prawdopodobne i finał sezonu w Abu Zabi traktuje jako pożegnanie, które zostaje przerwane na dwunastym okrążeniu usterką zawieszenia.
2015 Sezon 2015 w wykonaniu McLarena jest jedną wielką katastrofą. Ekipa nawiązuje współpracę z Hondą, której jednostka napędowa wyraźnie ustępuje osiągami od konkurencji. Z kolei wysoka zawodność doprowadza do kuriozalnych sytuacji, w których Button otrzymuje kary cofnięcia o kilkadziesiąt miejsc na starcie za nadprogramowe wymiany podzespołów. Nie kończy pięciu wyścigów, a w Bahrajnie w ogóle nie przystępuje do zmagań po awarii. Zdobywa łącznie szesnaście punktów i jest pierwszym partnerem Fernando Alonso, który zdołał pokonać go w klasyfikacji. Przedłuża umowę z zespołem i po raz kolejny ucina spekulacje o odejściu z F1.
2014 Wkracza w sezon 2014 pozbawiony jakiejkolwiek gwarancji dalszych startów w Formule 1. Jego partnerem zostaje obiecujący debiutant Kevin Magnussen, natomiast na przestrzeni całego roku media łączą z jego posadą Fernando Alonso. Mimo to Button wywiązuje się ze swoich obowiązków wzorowo i już w Australii zostaje sklasyfikowany na najniższym stopniu podium. W kolejnych eliminacjach dominuje nad Magnussenem i w ogólnym rozrachunku ma 126 punktów, które plasują go na ósmym miejscu. Udaje mu się wywalczyć nowy kontrakt z McLarenem, jednakże podpisuje go dopiero w grudniu.
2013 McLaren przygotowuje na ten sezon fatalny bolid, za którego kierownicą nie zdobył ani jednego miejsca na podium. Jego najlepszym wynikiem jest czwarta lokata wywalczona w Grand Prix Brazylii, natomiast najwyżej kwalifikuje się w Belgii, gdzie zdobył szóste pole startowe. Kończy zmagania na dziewiątym miejscu z dorobkiem 74 punktów. Po długim okresie niepewności, w trakcie weekendu w Stanach Zjednoczonych zostaje potwierdzony jego nowy kontrakt z McLarenem.
2012 Rozpoczyna sezon w najszybszym samochodzie w stawce i wygrywa pierwszą eliminację w Australii. Mimo to od czwartej rundy notuje bardzo duży spadek formy, zdobywając pojedyncze punkty. Wraca na optymalny poziom dopiero od Grand Prix Niemiec, pojawiając się na mecie w pierwszej trójce. W Belgii po raz pierwszy ustawia się na pole position w bolidzie McLarena, następnego dnia wygrywając wyścig. Powtarza tę sztukę jeszcze w Brazylii, zostając na koniec mistrzostw piątym kierowcą z dorobkiem 188 punktów.
2011 Przez zdecydowaną większość sezonu Red Bull jest poza zasięgiem konkurencji, jednakże Button osiąga życiową formę i za kierownicą McLarena kilkakrotnie sprawia duże problemy Vettelowi oraz Webberowi. W genialnym stylu wygrywa wyścigi w Kanadzie, na Węgrzech oraz w Japonii, a także zgarnia dziewięć miejsc na podium. Zostaje wicemistrzem świata, a w wewnętrznym pojedynku pokonuje Lewisa Hamiltona. Pod koniec roku podpisuje nowy kontrakt z McLarenem, który gwarantuje mu starty do końca sezonu 2013.
2010 Podejmuje się wyzwania konkurowania z nowym bardzo szybkim zespołowym kolegą Lewisem Hamiltonem. Zadziwia wielu odniesieniem 2 zwycięstw w pierwszych 4 wyścigach. Z biegiem czasu traci swoją werwę, jednak nadal imponuje w niedzielę mądrą jazdą. Liczy się w walce o tytuł do przedostatniego grand prix. Ostatecznie zostaje sklasyfikowany na 5 lokacie - tuż za Hamiltonem.
2009 Po fatalnej bessy w jego karierze przychodzi wielka hossa. Startuje w swoim dotychczasowym zespole wykupionym przez Rossa Brawna. Dostając do dyspozycji bezkonkurencyjny bolid wygrywa 6 z pierwszych 7 zawodów sezonu, pewnie zmierzając po tytuł mistrza świata. W połowie roku jego maszyna przestaje dyktować tempo i podczas ostatnich grand prix Button musi się już ścigać o dalsze miejsca punktowe, mimo to udaje mu się sięgnąć po upragnioną mistrzowską koronę, pokonując swojego partnera Barrichello oraz Sebastiana Vettela. Na następny sezon przechodzi do stajni McLaren.
2008 Tym razem dysponuje już katastrofalnym autem. Zdobywa swoje jedyne punkty za 6 miejsce w GP Hiszpanii i w klasyfikacji łącznej zajmuje dopiero 18 lokatę. Pod koniec roku Honda wycofuje się z F1, pozostawiając go bez pracy i z bardzo niepewną przyszłością.
2007 Z powodu kontuzji nie uczestniczy w zimowych przygotowaniach zespołu do sezonu. Nowy bolid Hondy okazuje się dużo mniej konkurencyjny od poprzedniego modelu, co praktycznie uniemożliwia Buttonowi walkę o strefę punktową. Podczas nieprzewidywalnych zawodów w Chinach pokazuje pełnię swojego talentu i zajmuje 5 miejsce, jednak w klasyfikacji generalnej sezonu jest dopiero piętnasty.
2006 Jego stajnia zostaje w całości wykupiona przez koncern Honda. Button dostaje niezły samochód, ale różne wyścigi przynoszą mu różne scenariusze. Podczas GP Węgier w końcu odnosi pierwsze zwycięstwo w F1. Dorzuca do tego dwie inne wizyty na podium, co pozwala mu zająć 6 lokatę w klasyfikacji generalnej - pozycję przed nowym partnerem Rubensem Barrichello.
2005 Pierwsza połowa sezonu jest dla niego kompletnie nieudana, ponadto omija 2 wyścigi z powodu złamania regulaminu przez swój zespół. Mimo to w drugiej połowie roku odradza się w imponujący sposób i zaczyna punktować w każdych zawodach, kompletnie dominując nad partnerem Takumą Sato. Wypłaca 20 milionów funtów na wykupienie swojego kontraktu z Williamsem i postanawia pozostać w BAR-Honda.
2004 Dostaje do dyspozycji o wiele bardziej konkurencyjny bolid, co owocuje 10 wizytami na podium i pierwszym w karierze pole position wywalczonym na torze Imola. W klasyfikacji łącznej przegrywa tylko z oboma Ferrari i niewątpliwie jest gwiazdą sezonu. Na następny rok podpisuje kontrakt z zespołem Williams, jednak po wielu kontrowersjach jest zmuszony pozostać w BAR.
2003 Zwolniony z Renault podpisuje kontrakt z ekipą BAR. Powoli udaje mu się pokonać partnera Jaquesa Villeneuve'a. Niestety podczas treningu przed GP Monako ma duży wypadek, przez co nie bierze udziału w niedzielnych zawodach w Księstwie. W wyścigu w USA po raz pierwszy w F1 przez chwilę lideruje stawce. Sezon kończy na 9 pozycji.
2002 Benetton zmienia nazwę na Renault, a Button zalicza o wiele bardziej udany sezon. Mimo kwalifikacyjnych porażek z zespołowym kolegą Jarno Trullim zwykle pokonuje go w wyścigu, imponując wspaniałym tempem. Ociera się o podium w GP Malezji, tracąc je z powodu awarii bolidu. W klasyfikacji łącznej plasuje sie na dobrym 7 miejscu.
2001 Przenosi się do stajni Benetton, zakupionej przez Renault. Mimo zapewnień o konkurencyjności bolidu i ciągłym rozwijaniu go, w rzeczywistości nie pozwala on na regularną walkę o punkty. Button przeżywa ciężki rok, znów przegrywa z partnerem, którym tym razem jest Giancarlo Fisichella. Ostatecznie kończy rywalizację dopiero jako 17.
2000 Debiutancki sezon w Formule 1 nie jest dla niego łatwy, aczkolwiek z każdym grand prix spisuje się coraz lepiej. Najlepszym weekendem okazuje się dla niego ten w Belgii. Ostatecznie gromadzi 12 punktów - połowę tego, co udało się zdobyć jego zespołowemu koledze Ralfowi Schumacherowi. Rok kończy na dobrym ósmym miejscu w klasyfikacji łącznej.
1999 Wchodzi do brytyjskiej Formuły 3 i udaje mu się wygrać 3 zawody. Na koniec sezonu zajmuje najlepszą pozycję w klasyfikacji wśród debiutantów i 3 ogólnie. Ponadto zalicza występ w prestiżowym Grand Prix Makau, gdzie mija linię mety jako piąty. Odbiera zdobytą w zeszłym roku nagrodę jazdy McLarenem, poza tym testuje także z innym zespołem F1 - Prost. Rzutem na taśmę zostaje kierowcą wyścigowym stajni Williams na przyszły sezon.
1998 Przesiada się do bolidu i bierze udział w brytyjskiej Formule Ford. Po odniesieniu 9 triumfów zostaje mistrzem tej serii. Pod koniec roku otrzymuje McLaren Autosport BRDC Award, dzięki czemu zapewnia sobie jednorazową jazdę bolidem F1 stajni McLaren.
1997 Zostaje najmłodszym w historii zdobywcą tytułu Kartingowego Mistrza Europy. Ponadto zwyciężą również w Memoriale Ayrtona Senny. Rok ten jest jego pożegnaniem z gokartem.
1991 Z mety odnosi niesamowity sukces zwyciężając we wszystkich 34 wyścigach brytyjskich Kartingowych Mistrzostw Kadetów. W następnych latach kontynuuje swoją przygodę za kierownicą gokarta.
wyścig przerwany z powodu ulewnego deszczu i wypadków trzech bolidów (naj. okr.)
Sakhir
22
Brawn BGP001
4
1
Catalunya
22
Brawn BGP001
1
1
Monte Carlo
22
Brawn BGP001
1
1
Istanbul
22
Brawn BGP001
2
1
(naj. okr.)
Sezon 2010
Albert Park
1
McLaren MP4-25
4
1
Shanghai
1
McLaren MP4-25
5
1
Sezon 2011
Gilles Villeneuve
4
McLaren MP4-26
7
1
wyścig wstrzymany na ok. 2 godziny ze względu na intensywne opady deszczu kara przejazdu przez boksy za niezachowanie odpowiedniej prędkości za SC (naj. okr.)
Hungaroring
4
McLaren MP4-26
3
1
Suzuka
4
McLaren MP4-26
2
1
(naj. okr.)
Sezon 2012
Albert Park
3
McLaren MP4-27
2
1
(naj. okr.)
Spa-Francorchamps
3
McLaren MP4-27
1
1
Interlagos
3
McLaren MP4-27
2
1
Objaśnienia:St. - start, Fi. - finisz, NS - niesklasyfikowany, NW - nie wystartował, N2 - nie wystartował ponownie, ZD - zdyskwalifikowany, PL - start z pit-lane, NZ - nie zakwalifikował się, NP - nie przedkwalifikował się, WY - wykluczony, naj. okr. - najszybsze okrążenie w wyścigu
