2011 Debiutuje w Formule 1 w zespole z końca stawki - Virgin. Przez cały sezon ściga się niekonkurencyjnym samochodem i jest skazany na walkę z zespołowym partnerem oraz kierowcami ekipy HRT. Prezentuje dobrą formę na tle Timo Glocka, lecz traci posadę zaraz po zakończeniu sezonu na rzecz Charlesa Pica. Zajmuje dwudzieste trzecie miejsce w tabeli.
2010 W styczniu zespół Formuły 1 - Renault przedstawia go jako swojego kierowcę rezerwowego. Poza tym Belg kontynuuje jazdę w GP2, ale już tylko w głównej serii. Co prawda po raz pierwszy w tej serii udaje mu się wygrać wyścig i zdobyć pole position, jednak reszta zawodów jest dla niego nieudana ze względu na nierówną formę całego zespołu. W klasyfikacji generalnej zajmuje 12 pozycję. Nieoczekiwanie w drugiej połowie roku bierze udział w 4. piątkowych treningach F1, prowadząc bolid stajni Virgin i prezentuje całkiem niezłe osiągi. W listopadzie testuje bolidy wspomnianej ekipy oraz Renault w ramach jazd dla młodych kierowców. W grudniu udaje mu się podpisać kontrakt z zespołem Virgin na starty w przyszłym sezonie.
2009 Drugi sezon w GP2. Zimą radzi już sobie zdecydowanie lepiej i w imponującym stylu sięga po wicemistrzostwo dzięki stabilnej formie, mimo to znów przegrywa z Kobayashim. Główne mistrzostwa też okazują się dla niego o wiele bardziej udane, tym razem to w pierwszej połowie sezonu osiąga lepsze wyniki, kiedy to 3 razy stanął na podium. Potem radził sobie nieco gorzej, ale jego bolid nie zawsze był konkurencyjny. Ostatecznie zajął 9 miejsce w klasyfikacji łącznej - przed zespołowym partnerem.
2008 Udaje mu się wejść do GP2 i zasilić szeregi ekipy DAMS. Rywalizuje zarówno w zimowej, jak i letniej edycji cyklu - w obu klasyfikacjach plasuje się na 11 lokacie. W Azjatyckiej GP2 dwukrotnie wizytuje na podium, przegrywa jednak pojedynek z zespołowym kolegą Kamuim Kobayashim. W głównych mistrzostwach na początku nie idzie mu najlepiej, ale potem zalicza kilka bardzo dobrych występów, co pozwala mu tym razem być lepszym od swojego partnera.
2007 Trafia do nowoutworzonych mistrzostw Międzynarodowej Formuły Master, która miała na celu wyszukiwać talenty do serii GP2. Dzięki równej i szybkiej jeździe pewnie sięga po tytuł, wygrywając po drodze 5 razy, co jest bardzo znaczącym osiągnięciem w jego karierze.
2006 Dołącza do ekipy Tech 1 Racing i rywalizuje w World Series by Renault. Po 7 nieudanych wyścigach decyduje się odejść z francuskiej stajni i powrócić do tego zespołu, w którym świętował sukcesy we włoskiej Formule Renault. W lipcu wchodzi do Formuły 3000 Euro Series i bierze udział w ostatnich 10 wyścigach. Trzykrotnie staje na podium, co daje mu bardzo dobre 5 miejsce w klasyfikacji łącznej po przejechaniu połowy sezonu.
2005 Kontynuuje starty w europejskiej Formule Renault, gdzie tym razem jest dopiero 15 na koniec sezonu. Poza tym ściga się zarówno w zimowym, jak i głównym cyklu włoskiej Formuły Renault. Tam idzie mu zdecydowanie lepiej i po kilku wizytach na podium ostatecznie plasuje się odpowiednio na 3 i 4 lokacie w klasyfikacji obu cyklów. Dodatkowo zalicza jednorazowy występ we włoskiej Formule 3000.
2004 Przenosi się do bardziej prestiżowych serii: europejskiej i francuskiej Formuły Renault. Rywalizację w nich kończy odpowiednio na 4 i 16 pozycji.
2003 Przesiada się do bolidu i rozpoczyna starty w belgijskiej Formule Renault 1.6, reprezentując zespół byłego kierowcy F1 - Thierry'ego Boutsena. W swoim pierwszym sezonie w tej serii od razu sięga po mistrzostwo. Poza tym jeździ również w Formule Konig, gdzie zostaje sklasyfikowany na 4 miejscu.
2000 Rozpoczyna starty w oficjalnych wyścigach. Od razu osiąga wielki sukces za sprawą wygrania prestiżowych zawodów Junior Monako Kart Cup. Za kółkiem gokarta ściga się jeszcze przez kolejne dwa lata, w sezonie 2002 udaje mu się zostać kartingowym mistrzem świata w Formule A.
