2013 Po raz pierwszy w karierze zdobywa więcej punktów od zespołowego partnera, którym w tym roku ponownie jest Adrian Sutil. Mimo to sezon 2013 upływa pod znakiem tych świetnych jak i katastrofalnych występów. W Bahrajnie zdobywa swój najlepszy wynik w Formule 1, jakim jest czwarte miejsce, by po letniej przerwie zanotować serię pięciu nieukończonych wyścigów. W klasyfikacji plasuje się na dwunastym miejscu z 48. punktami. Przed kolejnym sezonem wypada ze stawki F1 i decyduje się na powrót do DTM.
2012 Zalicza dosyć udany sezon, dominując w pierwszej połowie mistrzostw nad swoim nowym zespołowym partnerem - Nico Hulkenbergiem. Punktuje już od pierwszego wyścigu sezonu, a w Bahrajnie osiąga swój drugi najlepszy wynik w całym sezonie, dojeżdżając na szóstym miejscu. Dalsza część mistrzostw jest dla Szkota mniej udana, ze względu na kilka problemów z bolidem, a także wyraźną poprawę formy kolegi z zespołu. W ostatnim wyścigu ma poważny wypadek, z którego wychodzi bez szwanku. Rok kończy na czternastym miejscu z dorobkiem 46 punktów.
2011 Jako pierwszy kierowca od czasu debiutu Hamiltona zdobywa punkty w 2. pierwszych startach. Rywalizuje z pozostającym w zespole od 5 lat Sutilem. Punktuje w 8 wyścigach i przez większość sezonu prezentuje stabilną formę. Zdobywa nagrodę debiutanta roku. Sezon kończy na 13 pozycji. Wyraźnie pomaga zespołowi w zajęciu najlepszej w historii, szóstej pozycji w generalce. W przeciwieństwie do zespołowego kolegi utrzymuje posadę w Force India.
2010 W lutym podpisuje kontakt z Force India na posadę trzeciego kierowcy, co owocuje udanym uczestnictwem w ośmiu piątkowych sesjach treningowych w weekendy grand prix. W imponującym stylu kończy przygodę z DTM, osiągając swój cel, którym jest tytuł, po drodze odnosząc 3 zwycięstwa z rzędu. W decydujących o wszystkim zawodach w Szanghaju zajmuje drugą pozycję, a jego największy rywal - Bruno Spengler, mija linię mety dopiero jako trzynasty. Parę miesięcy później podpisuje kontrakt z Force India na starty w F1.
2009 Trzeci z rzędu sezon w DTM. Mimo usilnych starań i tym razem nie udaje mu się zdobyć mistrzostwa. Triumfuje w jednym wyścigu, trzy razy wizytuje na podium i łącznie gromadzi 45 oczek, co daje mu 3 lokatę w klasyfikacji generalnej - za swoim największym zeszłorocznym rywalem oraz zespołowym kolegą Garym Paffettem. W grudniu odbywa testy w Formule 1 na torze Jerez ze stajnią Force India, korzystającą z jednostek napędowych Mercedesa.
2008 Dzięki znakomitej postawie rok wcześniej zajmuje miejsce Miki Hakkinena w pierwszym zespole Mercedesa w DTM. Znów imponuje, odnosząc 2 zwycięstwa i zdobywając 5 drugich miejsc. Zacięcie walczy o triumf w klasyfikacji generalnej do ostatniego wyścigu sezonu, ale ostatecznie przegrywa z Timo Schneiderem różnicą zaledwie 2 punktów.
2007 Mając wsparcie Mercedesa zamienia bolid na auto serii DTM. Pierwszy rok w niemieckich mistrzostwach zdecydowanie może zaliczyć do udanych, ponieważ 4 razy kończy rywalizację na podium i mimo dysponowania dwuletnim samochodem w klasyfikacji łącznej zajmuje 5 lokatę. Ponadto na moment udaje mu się nawet wskoczyć na pozycję lidera mistrzostw. W listopadzie odbiera nagrodę w postaci przejażdżki bolidem F1 stajni McLarena za tytuł Młodego Kierowcy Roku McLaren Autosport BRDC, zdobyty 3 lata wcześniej.
2006 Pozostaje w F3 Euro Series i zasila szeregi czołowej stajni ASM. Nieoczekiwanie sięga po mistrzostwo, pokonując swojego zespołowego partnera Sebastiana Vettela. W sumie wygrywa 5 wyścigów i 9 razy staje na podium oraz triumfuje w międzynarodowym wyścigu F3 na torze Zandvoort.
2005 Ekipa Manor Motorsport umożliwia mu starty w Formule 3 Euro Series, gdzie zostaje partnerem Lucasa di Grassiego, z którym zdecydowanie przegrywa, ostatecznie plasując się na 10 lokacie w klasyfikacji generalnej.
2004 Przenosi się do zespołu Manor Motorsport, ale pozostaje w tej serii, w której rywalizował w zeszłym roku. Idzie mu coraz lepiej, co owocuje 4 triumfami, 6 wizytami na podium i świetną trzecią lokatą w klasyfikacji łącznej. Ponadto zajmuje 5 miejsce w prestiżowych zawodach F3 Superprix w Bahrajnie oraz zalicza kilka występów w Formuła Renault 2.0 Eurocup. Dzięki swojej postawie zostaje uhonorowany nagrodą Młodego Kierowcy Roku przyznawaną przez McLaren Autosport BRDC, a koncern Mercedesa obejmuje go swoim programem rozwojowym.
2003 Udaje mu się wejść do głównych mistrzostw Brytyjskiej Formuły Renault i radzi sobie w nich całkiem nieźle, zdobywając 2 pierwsze pola startowe i 1 zwycięstwo. Siódmy na koniec sezonu.
2002 Ściga się zarówno w europejskich, jak i światowych mistrzostwach kartingowych, jednak po rozczarowujących występach zajmuje w nich odległe lokaty. Pod koniec roku po raz pierwszy w karierze wsiada do bolidu i próbuje swoich sił w Brytyjskiej Zimowej Formule Renault, gdzie zostaje sklasyfikowany na 12 pozycji.
1995 Do sezonu 2001 włącznie startuje w różnorodnych szkockich i brytyjskich mistrzostwach kartingowych, w większości z nich triumfuje.
1994 Bierze udział w pierwszych w swoim życiu lokalnych zawodach kartingowych, które wygrywa.
