2018 Williams przygotowuje fatalny bolid na sezon 2018, który skazuje go na jazdę na końcu stawki. Swój pierwszy i jedyny punkt zdobywa w Grand Prix Włoch po dyskwalifikacji Romaina Grosjeana, natomiast w kwalifikacjach wygrywa zespołowy pojedynek z Lance'em Strollem. Okazuje się jednak, że dla szefostwa jest to za mało i w Abu Zabi otrzymuje informację o utracie posady. Kilka tygodni wcześniej podejmuje się rozmów z Toro Rosso, lecz ostatecznie wypada ze stawki Formuły 1. Swoje debiutanckie mistrzostwa kończy na ostatniej pozycji w klasyfikacji.
2017 Zostaje oficjalnym trzecim kierowcą Renault i rezygnuje z regularnych startów w juniorskich seriach, chcąc skoncentrować się na swoich obowiązkach w F1. Prowadzi bolid francuskiego producenta w czterech piątkowych treningach, a także podczas oficjalnych sesji testowych. Bierze udział w całodobowym wyścigu Le Mans, w którym w klasie LMP2 finiszuje na szesnastym miejscu. W listopadzie otrzymuje zgodę na testy z Williamsem podczas sesji zorganizowanej dla Pirelli, natomiast kilka miesięcy później udaje mu się wywalczyć posadę w stajni z Grove na sezon 2018, pokonując m.in. Roberta Kubicę.
2016 Pozostaje w GP2, lecz decyduje się przenieść do czołowego zespołu ART Grand Prix. Tym razem dwukrotnie tryumfuje na Węgrzech oraz w Niemczech, lecz przez serię słabszych występów, w których nie dojechał do mety lub znalazł się poza punktowanymi pozycjami, nie liczy się w walce o tytuł mistrza. Znów zajmuje trzecie miejsce w klasyfikacji ze stratą 60 punktów do pierwszego Pierre'a Gasly. Na początku roku wraca również do padoku Formuły 1 jako kierowca testowy Renault, które udostępnia mu model R.S.16 podczas sesji testowych oraz treningów do Grand Prix Rosji i Brazylii.
2015 Decyduje się na kolejny krok w swojej juniorskiej karierze i przenosi się do oficjalnego przedsionka Formuły 1 - serii GP2. Zasila szeregi zespołu Rapax i jest jednym z największych objawień mistrzostw. Jako debiutant kończy sezon na trzecim miejscu, wygrywając po drodze sprint na Silverstone - na którym nigdy wcześniej się nie ścigał - a także czterokrotnie wchodzi na podium.
2014 Sauber w ramach posady testera udostępnia mu swój bolid podczas w trakcie sezonowej sesji w Bahrajnie, a także w pierwszym treningu do domowego Grand Prix Rosji na torze w Soczi. Z kolei w juniorskich seriach pozostaje zaangażowany w Formułę Renault 3.5, gdzie przechodzi do Fortec Motorsport. Z dorobkiem jednej wygranej oraz jednego pole position zajmuje na koniec sezonu piątą lokatę.
2013 Awansuje do Formuły Renault 3.5, gdzie reprezentuje ekipę ISR. Bierze udział w całym cyklu, dwukrotnie wchodząc na podium. Zdobywa 61 punktów, które gwarantują mu dziewiąte miejsce w końcowej klasyfikacji. W lipcu zostaje ogłoszony kierowcą rozwojowym Saubera startującego w Formule 1, deklarując wsparcie finansowe sponsorów z Rosji. Szwajcarska ekipa zamierza przygotować go do debiutu w F1 w 2014 roku, dzięki czemu testuje bolid Ferrari z sezonu 2009. Mimo to ostatecznie otrzymuje posadę testera.
2012 Przenosi się do Auto GP oraz włoskiej Formuły 3. W Auto GP od razu należy do czołówki, lecz poza zasięgiem konkurencji jest Adrian Quaife-Hobbs i pozostaje mu walka o tytuł wicemistrza z Palem Varhaugiem. Ostatecznie z dorobkiem dwóch zwycięstw w Hiszpanii i Stanach Zjednoczonych zajmuje najniższy stopień podium w klasyfikacji. Z kolei we włoskiej F3 również dwukrotnie tryumfuje, lecz starcza mu to tylko na piąte miejsce.
2011 Decyduje się kontynuować starty w Formule Abarth, lecz tym razem angażuje się w kontynentalną oraz włoską edycję tej serii. W europejskim czempionacie zajmuje pierwsze miejsce w klasyfikacji z dorobkiem pięciu zwycięstw w czternastu wyścigach, natomiast we włoskiej Formule Abarth jest wicemistrzem ze stratą trzynastu punktów do pierwszego Patricka Niederhausera.
2008-2010 W 2008 roku rozpoczyna przygodę z wyścigami od kartingu. Rywalizuje na arenie międzynarodowej w kategoriach KF2 oraz KF3, natomiast pod koniec sezonu 2010 przenosi się do wyścigów jednomiejscowych bolidów. Zasila stawkę nowoutworzonej Formuły Abarth, gdzie w sześciu zmaganiach gromadzi łącznie dwanaście punktów, które klasyfikują go na osiemnastej pozycji w tabeli.
