F1 20241  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13 Włochy Rosja Singapur Japonia USA Meksyk Brazylia Australia Arabia Saudyjska Abu Zabi Abu Zabi
  Logowanie (serwis)
Użytkownik:Hasło:
 
Rejestracja
 
  Sezon 2004
GP Australii
GP Malezji
GP Bahrajnu
GP San Marino
GP Hiszpanii
GP Monako
GP Europy
GP Kanady
GP Stanów Zjednoczonych
GP Francji
GP Wielkiej Brytanii
GP Niemiec
GP Węgier
GP Belgii
GP Włoch
GP Chin
GP Japonii
GP Brazylii
Strona główna sezonu 2004
Klasyfikacje generalne 2004
Statystyki z sezonu 2004

  Wszystkie sezony
2024  2023  2022  2021  2020  2019  2018  2017  2016  2015  2014  2013  2012  2011  2010  2009  2008  2007  2006  2005  2004  2003  2002  2001  2000  1999  1998  1997  1996  1995  1994  1993  1992  1991  1990  1989  1988  1987  1986  1985  1984  1983  1982  1981  1980  1979  1978  1977  1976  1975  1974  1973  1972  1971  1970  1969  1968  1967  1966  1965  1964  1963  1962  1961  1960  1959  1958  1957  1956  1955  1954  1953  1952  1951  1950
Jaśniejszym kolorem oznaczone sezony, w których nie było GP
na torze Monza.
Gran Premio Vodafone d'Italia 200412 wrze?nia
Autodromo Nazionale di Monza
Długość toru: 5,793 km
Liczba okrążeń: 53
Pełny dystans: 306,720 km
Poprzednie rekordy na tej wersji toru:
Najszybsze okrążenie kwalifikacyjne:
1:20,264 - Juan Pablo Montoya (Williams), 2002
Najszybsze okrążenie wyścigu:
1:21,832 - Michael Schumacher (Ferrari), 2003
Największa średnia prędkość wyścigu:
247,586 km/h - Michael Schumacher (Ferrari), 2003
<< pop. GP na tym torze  |  nast. GP na tym torze >><< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>
  Podsumowanie wyścigu  [  T-  |  T+  ]
Zapowiadający się pozornie na niezbyt udany dla zespołu Ferrari domowy wyścig na włoskim torze Monza, w rzeczywistości okazał się być demonstracją wielkiej dominacji. Zaczęło się od dosyć ryzykownej decyzji o rozpoczęciu wyścigu na przejściowych oponach w przypadku Rubensa Barrichello. Ryzykownej, gdyż po niedawnych opadach deszczu nie było już ani śladu, a tuż przed startem tor był w wielu miejscach suchy. Oprócz Brazylijczyka na założenie przejściowych opon zdecydowali się jeszcze tylko dwaj kierowcy – David Coulthard i Felipe Massa, przy czym Coulthard po ukończeniu okrążenia rozgrzewającego zjechał do boksów po zwykłe opony rowkowane i stamtąd rozpoczął wyścig.

Barrichello dzięki przejściowym oponom nie miał kłopotów z przyczepnością na nie do końca wyschniętym torze i dzięki temu zdołał utrzymać się na prowadzeniu podczas startu, powiększając z każdym metrem przewagę nad Fernando Alonso, który jak na Renault przystało wystartował bardzo dobrze, wyprzedzając od razu Michaela Schumachera i Juana Pablo Montoyę. W chwilę później Schumacher wyprzedził Montoyę, ale zawdzięczał to ścięciu pierwszej szykany i było oczywiste, że wkrótce będzie musiał przepuścić Kolumbijczyka. Czyniąc to dał się również wyprzedzić Kimi Raikkonenowi i Takumie Sato, a zaraz przed drugą szykaną został zaatakowany przez drugiego kierowcę z zespołu B.A.R – Jensona Buttona. Na tym jednak nie koniec, gdyż podczas pokonywania tejże szykany Niemiec wpadł w poślizg po najechaniu na krawężnik, co kosztowało go spadek aż na 15 pozycję.

Po ukończeniu pierwszego okrążenia Barrichello miał już blisko siedem sekund przewagi, ale na kolejnym dorzucił do tego niewiele ponad sekundę, a na trzecim jego przewaga zaczęła topnieć. W tym momencie było już wiadomo, że tor jest zbyt suchy do jazdy na przejściowych oponach. Barrichello postanowił jednak wytrwać ile się da i dopiero po utracie prowadzenia pod koniec piątego okrążenia zjechał do boksów. Po powrocie na tor Brazylijczyk znalazł się aż na dziewiątej pozycji i czekało go teraz żmudne odrabianie strat, podobnie jak i Schumachera – Niemiec w tym momencie zajmował 12 pozycję. Na prowadzeniu znalazł się Alonso, a tuż za kierowcą Renault podążał Button, który w międzyczasie wyprzedził Sato, Raikkonena i Montoyę.

Po zakończeniu pierwszej rundy postojów, w trakcie której Button przeskoczył Alonso i objął prowadzenie, Barrichello znajdował się na czwartej pozycji i dosyć szybko doganiał Montoyę, dysponując ewidentnie szybszym bolidem. Jeszcze szybszy był Schumacher – Niemiec po 27 okrążeniach zajmował szóstą pozycję, ale jego strata do lidera wynosiła ponad 23 sekundy. Strata ta byłaby znacznie mniejsza, ale kierowca Ferrari dosyć długo nie mógł oprać się z wyprzedzeniem Marka Webbera i Giancarlo Fisichelli. Drugi postój Barrichello wypadł na 29 okrążeniu, przy czym był on na tyle krótki, iż należało się spodziewać jeszcze jednej wizyty w boksach podczas tego wyścigu. Po powrocie na tor Brazylijczyk znalazł się tuż za swoim partnerem na szóstej pozycji.

Od tego momentu rozpoczęła się szaleńcza jazda Rubinho, który ustanawiając kolejne najszybsze okrążenia zaczął w zastraszającym tempie zmniejszać dystans dzielący go do lidera. Po drugich i zarazem ostatnich postojach kierowców z czołówki, Barrichello powrócił w końcu na prowadzenie i teraz miał już do wykonania tylko jedno zadanie – zyskać wystarczającą przewagę do odbycia trzeciego postoju bez utraty pierwszej pozycji. Przed ostatnim zjazdem do boksów na 42 okrążeniu przewaga Brazylijczyka wynosiła ponad 22 sekundy i tyle akurat wystarczyło do utrzymania się na prowadzeniu. W międzyczasie Schumacher dopadł, a następnie wyprzedził wyraźnie wolniejszego Buttona i w ten sposób po wielu przejściach obaj kierowcy Ferrari znaleźli się w końcu na czołowych pozycjach.

Ostatecznie wyścig zakończył się podwójnym zwycięstwem włoskiej stajni i demonstracją ogromnej przewagi bolidów F2004 nad resztą stawki. Nawet ryzykowny start na przejściowych oponach w połączeniu z trzystopową strategią nie był w stanie powstrzymać Barrichello przed odniesieniem pierwszego zwycięstwa w tym sezonie, a już drugiego na torze Monza. Być może jest to również najbardziej zasłużone zwycięstwo w dotychczasowej karierze Brazylijczyka. Tymczasem Schumacher drugi raz z rzędu musiał zadowolić się drugą pozycją, ale jeśli weźmiemy spadek aż na 15 pozycję zaraz po starcie, to jest to i tak spore osiągnięcie. Można sobie wyobrazić, jak wielką przewagę obaj kierowcy Ferrari uzyskaliby nad resztą stawki w normalnych warunkach, gdyby oczywiście jechali do końca na maksimum własnych i auta możliwości, co najprawdopodobniej uczynili dzisiaj.

Na najniższym stopniu podium stanął Jenson Button, co w połączeniu z czwartą pozycją Takumy Sato zapewniło zespołowi B.A.R awans na drugą pozycję w klasyfikacji generalnej konstruktorów, na trzy wyścigi przed końcem sezonu. Zarówno Button, jak i Sato spisali się dzisiaj bardzo dobrze i chyba na więcej nie mogli liczyć, bo wygranie z Ferrari raczej nie wchodziło w grę. Najważniejsze jest to, że stajnia z Brackley pokonała dzisiaj swoich najbliższych rywali i jeśli uda jej się wywalczyć wicemistrzostwo, to będzie to wielki sukces.

Najbardziej zawiedziony być po dzisiejszym wyścigu może być z kolei zespół Renault. Fernando Alonso z pewnością mógł liczyć na czwartą pozycję i wystarczyłoby to do powstrzymania ekipy B.A.R od awansu w klasyfikacji konstruktorów. Niestety Hiszpan na 41 okrążeniu wpadł w poślizg podczas pokonywania drugiej szykany i musiał wycofać się z wyścigu, gdyż porządkowi nie chcieli mu pomóc w powrocie na tor. Tymczasem Jarno Trulli po kolejnym mizernym występie do mety dojechał dopiero na 10 pozycji. Ani śladu po doskonałej formie Włocha z pierwszej połowy sezonu...

Juan Pablo Montoya po bardzo dobrej postawie podczas kwalifikacji wyścig ukończył dopiero na piątej pozycji. Kolumbijczyk do drugiego postoju zajmował trzecią pozycję i był nawet nieco szybszy od Alonso i Buttona. Niestety nie było nam dane przekonać się, czy byłby w stanie nawiązać z którymś z nich walkę w końcówce wyścigu, gdyż na 36 okrążeniu zaczął mieć kłopoty ze skrzynią biegów. Kosztowało go to spadek na szóstą pozycję, ale dzięki problemom Alonso zdobył ostatecznie cztery punkty. W pierwszej ósemce znalazł się również drugi kierowca z zespołu Williams – Antonio Pizzonia, zastępujący po raz czwarty i chyba już ostatni Ralfa Schumachera. Dla Brazylijczyka był to dosyć pechowy wyścig, gdyż tu po starcie w zamieszaniu na drugiej szykanie w jego bolid uderzył z tyłu Olivier Panis, co skończyło się wycieczką poza tor. "Jungle Boy" zdołał jednak wyjechać ze żwirowiska i zabrał się do odrabiania strat. Co prawda dosyć ambitna próba wyprzedzenia Coultharda w końcówce wyścigu o mały włos nie skończyła się wyeliminowaniem z wyścigu obydwu kierowców, ale na szczęście bolidy przetrwały kolizję i Pizzonia dowiózł do mety dwa punkty.

Zespół McLaren w wyścigu o Grand Prix Włoch wywalczył zaledwie trzy punkty, będące zasługą Davida Coultharda. Decyzja o rozpoczęciu wyścigu na przejściowych oponach okazała się dosyć kosztowna, a w dodatku Szkot obrał jednostopową strategię i przez większą część wyścigu jechał z dużą ilością paliwa, co nie ułatwiało walki z innymi kierowcami. Udało mu się jednak wyjść cało z kolizji z Pizzonią i na mecie zameldował się jako piąty. Tymczasem Kimi Raikkonen jazdę zakończył już na 13 okrążeniu ze względu na wyciek wody, co doprowadziło do uszkodzenia silnika. Przed tym zdarzeniem Fin zajmował trzecią pozycję i prawdopodobnie miał szansę na walkę o podium. Niestety zawodność zwycięskiego w Belgii bolidu MP4-19B nadal stanowi problem.

Ostatni punkt wywalczył Giancarlo Fisichella, mając niespełna dwie sekundy straty do Pizzonii po ukończeniu wyścigu. Włoch był zadowolony z uzyskanego rezultatu, zwłaszcza biorąc pod uwagę odległą pozycję startową i sporą ilość paliwa w baku w początkowej fazie wyścigu. Drugi kierowca z zespołu Sauber – Felipe wystartował z kolei na przejściowych opony i po ich zmianie na piątym okrążeniu wylądował na końcu stawki. Później wpadł jeszcze na Nicka Heidfelda i musiał ponownie zjechać do boksów, tym razem po nowe przednie skrzydło. Ostatecznie Brazylijczyk finiszował dopiero na 12 pozycji.

Na 9 i 13 pozycji wyścig ukończyli kierowcy z zespołu Jaguar – Mark Webber i Christian Klien. Pomimo braku zdobyczy punktowej Australijczyk był zadowolony z przebiegu wyścigu, natomiast Klien mógłby liczyć na nieco lepszy rezultat, gdyby nie karny przejazd przez boksy za przekroczenie limitu prędkości podczas jednego z postojów. Z pozostałych kierowców do mety dzisiejszego wyścigu zdołali jeszcze dojechać Ricardo Zonta (Toyota), Nick Heidfeld (Jordan) i Zsolt Baumgartner (Minardi).

Jazdę najwcześniej zakończył partner Zonty – Olivier Panis, bo już na pierwszym okrążeniu po kolizji z Pizzonią. Następnie w boksach zapalił się bolid drugiego kierowcy z zespołu Minardi – Gianmarii Bruniego, co było następstwem wydostania się niewielkiej ilości paliwa. Ogień został na szczęście szybko ugaszony, ale Włoch musiał wycofać się wyścigu. Dla Giorgio Pantano domowy wyścig także okazał się niezbyt szczęśliwy, gdyż kierowca z zespołu Jordan popełnił błąd na szybkim zakręcie Parabolica i z dosyć dużą siłą uderzył w bandę. Na szczęście Włoch wyszedł z tej kraksy bez szwanku.

Komentowanie tej wiadomości zostało zablokowane  |  Forum Wyprzedź mnie!
<< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>  |  ^


F1WM
F1WM.plAktualności, Newsy i wyniki w WAP
Testy, Artykuły, Słowniczek pojęć F1, Sondy
Katalog www, Kuba Giermaziak, Karol Basz
Baza danych F1Sezony, Statystyki, Kierowcy, Zespoły, Tory, Bolidy, Silniki, Konstruktorzy bolidów, Dostawcy silników, Dostawcy opon
Robert KubicaAktualności, Profil kierowcy, Osiągnięcia, Daniele Morelli (menedżer), Statystyki kierowcy, Historia startów z BMW
Inne serieAuto GP, DTM, Mistrzostwa Europy F3, FR3.5, GP2, GP3, GT Series, WEC, IndyCar, Supercup, WTCC
 
  •   ISSN 2080-4628   •   Serwis poświęcony F1 i innym seriom wyścigowym   •   Istnieje od 1999 roku   •   Wszelkie prawa zastrzeżone
Kanał RSS  •  Redakcja serwisu Wyprzedź Mnie!  •  Informacja o prawie autorskim i polityka prywatności  •  Reklama i współpraca