Mika Hakkinen nie powtórzył błędu z wyścigu o Grand Prix Monaco, kiedy to z powodu nienajlepszego startu został wyprzedzony przez Michaela Schumachera i tym razem niezagrożony podążał w kierunku pierwszego zakrętu. Natomiast za nim toczyła się walka, w której udział brali David Coulthard, Eddie Irvine, Michael Schumacher i Jacques Villeneuve. O ile Coulthard zdołał obronić swoją drugą pozycję, to obaj kierowcy ekipy Ferrari nie mieli zbyt szczęśliwego początku wyścigu. Schumacher miał szansę na wyprzedzenie Coultharda, ale ponieważ Szkot zaczął hamować wcześniej, Niemiec musiał odpuścić, tym bardziej, iż po jego prawej stronie szarżował Villeneuve i to on właśnie znalazł się na trzeciej pozycji. Najwięcej stracił Irvine, który wystartował z drugiej pozycji a po pierwszym zakręcie znalazł się aż na piątej pozycji. Na szóstej pozycji jechał Jarno Trulli, który na starcie zdołał wyprzedzić Jeana Alesiego, Rubensa Barrichello i Heinza-Haralda Frentzena. Również Ralf Schumacher wyprzedził Barrichello oraz Frentzena i znalazł się na ósmej pozycji. Następnie Frentzen wyprzedził Barrichello. Za Brazylijczykiem znalazł się jego partner z zespołu Stewart Ford, Johnny Herbert, a za nim jechali Pedro Diniz i Damon Hill. Natomiast dwóch kierowców w ogóle nie wystartowało do wyścigu. Byli to: Olivier Panis z zespołu Prost Peugeot i Marc Gene z zespołu Minardi Ford. Gene został zepchnięty z toru, natomiast Panis został zapchany do boksów i tam dopiero mechanicy ponownie zapalili silnik w jego bolidzie. Niestety cała operacja trwała mniej więcej tyle czasu, ile trzeba na pokonanie jednego okrążenia i Francuz powrócił na tor mniej więcej w połowie stawki, ze stratą jednego okrążenia do lidera – Hakkinena.

Jadący za Villeneuve'em przez pierwsze okrążenia Michael Schumacher nawet nie próbował go wyprzedzić, mimo iż był zdecydowanie szybszy od niego. Z jednej strony wyprzedzanie dzisiejszymi bolidami Formuły Jeden jest bardzo trudne, ale z drugiej strony być może Niemiec obawiał się reakcji Villeneuve'a, który prawdopodobnie nadal ma w pamięci manewr Schumachera sprzed dwóch lat, który to omal nie pozbawił Kanadyjczyka tytułu mistrza świata. Tak czy inaczej Schumacher tracił około dwie sekundy na okrążeniu do prowadzącego Fina i po pięciu okrążeniach miał już prawie dziesięc sekund straty do niego. Po szesnastu okrążeniach przewaga Hakkinena wzrosła do prawie dwudziestu czterech sekund.

Na osiemnastym okrążeniu do boksów zjechał Pedro de la Rosa z zespołu Arrows i niedługo później Johnny Herbert. Na dwudziestym drugim okrążeniu jako pierwszy z czołówki kierowców pojawił się w boksach Eddie Irvine. Na następnym okrążeniu, mając ponad dwadzieścia osiem sekund przewagi nad jadącym na czwartej pozycji Michaelem Schumacherem do boksów zjechał lider wyścigu, Mika Hakkinen. Taka przewaga pozwoliła Finowi powrócić na tor przed Villeneuve'em i Michaelem Schumacherem, a oni z kolei na dwudziestym czwartym okrążeniu odbyli swoje postoje. Ale jako pierwszy z boksów wyjechał Schumacher. Postój Villeneuve'a trwał na tyle długo, że również Irvine znalazł się przed Kanadyjczykiem.

Na tym samym okrążeniu z wyścigu wycofali się Alex Zanardi i Olivier Panis. Na dwudziestym piątym okrążeniu do boksów zjechał Damon Hill i na następnym okrążeniu David Coulthard, który przed zjazdem był na pozycji lidera. Z niewyjaśnionych przyczyn jego postój trwał ponad dwanaście sekund, ale przewaga, jaką miał nad Schumacherem, pozwoliła Szkotowi powrócić na tor przed Niemcem. Na tym samym okrążeniu do boksów zawitali także Alesi, Frentzen i Barrichello. Na dwudziestym siódmym okrążeniu Ralf Schumacher, Pedro Diniz i Jarno Trulli także odbyli swoje postoje. Na kolejnym okrążeniu z wyścigu wycofał się Alesi.

W tym momencie przewaga Hakkinena nad Michaelem Schumacherem wynosiła prawie trzydzieści sekund. Mając przed sobą czystą drogę, Niemiec powoli zaczynał odrabiać stratę do obu kierowców zespołu McLaren Mercedes. Dowodem tego były najszybsze okrążenia wyścigu, wykręcana przez Schumachera. Jadący przed nim Coulthard miał około trzynaście sekund straty do Hakkinena.

Po trzydziestu okrążeniach wszyscy jadący jeszcze w wyścigu kierowcy mieli zaliczone po jednym postoju w boksach, z wyjątkiem Hiszpana, Pedra de la Rosy, który zatrzymywał się już dwa razy.

Po trzydziestu trzech okrążeniach strata Michaela Schumachera, do jadącego przed nim Coultharda wynosiła mniej niż dziesięc sekund. Na następnym okrążeniu zmalała o dwie sekundy. Najwyraźniej Szkot miał problemy z wyprzedzaniem dublowanych kierowców, co w tym sezonie przytrafia się mu nie pierwszy raz. Przewaga Hakkinena nad Schumacherem także malała i po trzydziestu pięciu okrążeniach spadła do dwudziestu sekund, czyli w ciągu siedmiu okrążeń Niemiec nadrobił prawie dziesięc sekund.

Na trzydziestym szóstym okrążeniu z wyścigu wycofał się jadący na ósmej pozycji Heinz-Harald Frentzen. Na czterdziestym okrążeniu do boksów po raz drugi zjechał Jacques Villeneuve. Nie dość, że w czasie postoju mechanicy w bardzo brutalny sposób usiłowali usunąć jakiś fragment z tylnego spojlera, to po opuszczeniu na ziemię, bolid nie ruszył z miejsca i to był koniec wyścigu dla Kanadyjczyka. Na kolejnym okrążeniu w boksach pojawił się Irvine. Chwilę później z wyścigu wycofali się Johnny Herbert i Pedro Diniz.

Michael Schumacher nadal utrzymywał szaleńcze tempo. Po czterdziestu okrążeniach jechał już zaraz za Coulthardem, mając zaledwie trzynaście sekund straty do prowadzącego Hakkinena. Było oczywiste, że nie będzie nawet próbował wyprzedzać Szkota, więc jedynym rozwiązaniem było odbycie drugiego i zarazem ostatniego postoju Niemca. Pech polegał na tym, że w tym samym momencie, jadący zaraz przed Coulthardem Toranosuke Takagi z zespołu Arrows również zdecydował się na zjazd do boksów, a ponieważ raczej się nie spieszył, Schumacher stracił bardzo cenny czas. Na następnym okrążeniu do boksów zjechał lider wyścigu, Mika Hakkinen, a na kolejnym okrążeniu David Coulthard. Na tor powrócił zaraz przed Schumacherem i to wystarczyło, aby zapewnić sobie drugą pozycję, ponieważ Niemiec z pewnością nie zaryzykuje wyprzedzania. Szkoda, ale niestety tak dzisiaj wyglądają wyścigi Formuły Jeden.

W między czasie boksy odwiedzał również młodszy brat Michaela Schumachera – Ralf, oraz Trulli, Barrichello, Fisichella i Wurz. Na piętnaście okrążeń przed końcem wyścigu jako jeden z ostatnich kierowców, do boksów zjechał jadący na piątej pozycji Damon Hill. Na tor powrócił na ósmej pozycji, za Rubensem Barrichello. Mając nowe opony przy niedużej ilości paliwa Hill dosyć szybko doganiał Brazylijczyka. W międzyczasie Giancarlo Fisichella nie wyrobił się na jednym z zakrętów i zjechał na chwilę z toru. Po wróceniu na tor wjechał po raz trzeci do boksów. Postoje swoje odbyli także Badoer, Salo i po raz trzeci Pedro de la Rosa.

Na pięćdziesiątym czwartym okrążeniu z wyścigu wycofał się Luca Badoer i był to ostatni kierowca, który wycofał się z wyścigu. Na torze pozostało trzynaście bolidów. W tym momencie Hill był już zaraz za Barrichello, ale podobnie jak w wyścigu o Grand Prix San Marino, akurat teraz dogonił go lider wyścigu, Hakkinen i Brytyjczyk musiał go przepuścić. Kiedy Hill znów był za Barrichello, tym razem Coulthard go dogonił. Po przepuszczeniu Szkota, w niedługim czasie wyprzedził go również Michael Schumacher. Jednak kiedy Niemiec dublował Barrichello, Hill znajdował się w niedużej odległości i korzystając z okazji wyprzedził po zewnętrznej stronie zakrętu Brazylijczyka. Śledząc tegoroczne wyścigi Formuły Jeden można zauważyć, że to właśnie Hill najczęściej próbuje wyprzedzać innych kierowców. Co prawda nie zawsze mu to wychodzi, ale należy pamiętać, iż aktualne bolidy Formuły Jeden są raczej mało "wyprzedzalne". Hill jest też jednym z kierowców, który otwarcie krytykuje taki właśnie stan. Wracając do wyścigu, wyprzedzanie Hilla było ostatnim zdarzeniem wartym odnotowania podczas wyścigu o Grand Prix Hiszpanii.