F1 20241  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13 Włochy Rosja Singapur Japonia USA Meksyk Brazylia Australia Arabia Saudyjska Abu Zabi Abu Zabi
  Logowanie (serwis)
Użytkownik:Hasło:
 
Rejestracja
 
  Sezon 2001
GP Australii
GP Malezji
GP Brazylii
GP San Marino
GP Hiszpanii
GP Austrii
GP Monako
GP Kanady
GP Europy
GP Francji
GP Wielkiej Brytanii
GP Niemiec
GP Węgier
GP Belgii
GP Włoch
GP Stanów Zjednoczonych
GP Japonii
Strona główna sezonu 2001
Klasyfikacje generalne 2001
Statystyki z sezonu 2001

  Wszystkie sezony
2024  2023  2022  2021  2020  2019  2018  2017  2016  2015  2014  2013  2012  2011  2010  2009  2008  2007  2006  2005  2004  2003  2002  2001  2000  1999  1998  1997  1996  1995  1994  1993  1992  1991  1990  1989  1988  1987  1986  1985  1984  1983  1982  1981  1980  1979  1978  1977  1976  1975  1974  1973  1972  1971  1970  1969  1968  1967  1966  1965  1964  1963  1962  1961  1960  1959  1958  1957  1956  1955  1954  1953  1952  1951  1950
Jaśniejszym kolorem oznaczone sezony, w których nie było GP
na torze Monte Carlo.
Grand Prix de Monaco 200127 maja
Circuit de Monaco
Długość toru: 3,370 km
Liczba okrążeń: 78
Pełny dystans: 262,860 km
Poprzednie rekordy na tej wersji toru:
Najszybsze okrążenie kwalifikacyjne:
1:18,216 - Heinz-Harald Frentzen (Williams), 1997
Najszybsze okrążenie wyścigu:
1:21,571 - Mika Hakkinen (McLaren), 2000
Największa średnia prędkość wyścigu:
144,072 km/h - David Coulthard (McLaren), 2000
<< pop. GP na tym torze  |  nast. GP na tym torze >><< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>
  Opis kwalifikacji  [  T-  |  T+  ]
Sesja kwalifikacyjna do najbardziej znanego wyścigu Formuły Jeden, rozgrywanego na ciasnych ulicach Monte Carlo, rozpoczęła się tradycyjnie od niezbyt wzmożonej aktywności kierowców z czołówki. Kiedy w końcu większość zdołała ukończyć przynajmniej jedno okrążenie pomiarowe, najszybszy okazał się zwycięzca Grand Prix Monako w poprzednim sezonie – David Coulthard (McLaren). Wyjątek stanowił główny rywal Szkota w walce o tytuł mistrzowski – Michael Schumacher (Ferrari), który na swoim pierwszym okrążeniu pomiarowym natrafił na wolno jadącego Enrique Bernoldiego (Arrows) i postanowił wrócić do boksów. Po kilku minutach Niemiec ponownie znalazł się na torze, ale czas, jaki udało mu się uzyskać, wystarczył tylko na drugą pozycję startową. Na drugim okrążeniu pomiarowym Coulthard był jeszcze szybszy, jednak po chwili drugi kierowca z zespołu McLaren – Mika Hakkinen odebrał Szkotowi pole position.

Kiedy wydawało się, że walka o pierwszą pozycję startową toczyć się będzie tylko i wyłącznie pomiędzy kierowcami z zespołu McLaren, Michael Schumacher wziął sprawy w swoje ręce i po uzyskaniu czasu jedna minuta i 17.631 sekundy (ponad 0.3 sekundy szybciej od Hakkinena) znalazł się na pierwszej pozycji. Stan taki utrzymał się prawie do samego końca sesji kwalifikacyjnej i wszystko miało się rozstrzygnąć podczas ostatniej serii okrążeń pomiarowych. Z całej trójki tylko Michael Schumacher miał jeszcze do dyspozycji dwa okrążenia pomiarowe, jednak na pierwszym z nich nie zdołał poprawić swojego rezultatu, a drugiego w ogóle nie ukończył. Coulthard natomiast na swoim ostatnim okrążeniu pomiarowym uzyskał bardzo dobry czas i w efekcie odebrał pierwszą pozycję startową Niemcowi. Hakkinen ostatecznie uzyskał trzeci czas, natomiast z czwartej pozycji w niedzielnym wyścigu wystartuje drugi kierowca z zespołu Ferrari – Rubens Barrichello.

Kierowcy z zespołu Williams po wyjątkowo udanej sesji kwalifikacyjnej do Grand Prix Austrii, tym razem spisali się trochę gorzej, ale generalnie rzecz biorąc, rezultat tej sesji odzwierciedla możliwości bolidów Williams w tym sezonie. Ralf Schumacher jak do tej pory regularnie kwalifikuje się w pierwszej piątce, natomiast Juan Pablo Montoya był wolniejszy od Niemca o ponad 0.7 sekundy, ale jest to w końcu jego pierwsza wizyta na torze Monte Carlo za kierownicą bolidu Formuły Jeden. Tak czy inaczej Kolumbijczyk uzyskał siódmą pozycję startową i to też jest w miarę przyzwoity rezultat. Co ciekawe, podczas poprzedniej wizyty na torze w Monako (Formuła 3000, 1998 rok) Montoya także zakwalifikował się na siódmej pozycji, a wyścig ukończył na pozycji szóstej, natomiast zwycięzcą tego wyścigu został nie kto inny, jak obecny kierowca stajni Sabuer – Nick Heidlefd.

Wielką niespodziankę sprawił Eddie Irvine, który zakwalifikował się na szóstej pozycji w bolidzie, który w tym sezonie nie należy do zbyt mocnych. W zeszłym roku Irlandczyk w Monako wywalczył pierwsze punkty dla zespołu Jaguar, a startował dopiero z 10 pozycji, więc w tym roku ma nawet większe szanse na ukończenie wyścigu na dobrej pozycji. Jeszcze większy postęp w stosunku do poprzednich sesji kwalifikacyjnych uczynił Giancarlo Fisichella (Benetton), który podobnie jak Irvine, pierwszy raz w tym sezonie zakwalifikował się w pierwszej dziesiątce. Być może oba zespoły zdołały wreszcie poprawić konstrukcję swoich bolidów, chociaż z drugiej strony partnerzy zespołowi wyżej wymienionych kierowców, byli znacznie wolniejsi i tak Pedro de la Rosa (Jaguar) wywalczył 14 pozycję startową, natomiast Jenson Button (Benetton) zakwalifikował się dopiero na 17 pozycji.

Heinz-Harald Frentzen spisuje się coraz gorzej w tym sezonie, na co dowodem jest zaledwie 13 pozycja startowa, wywalczona przez Niemca podczas tej sesji kwalifikacyjnej. Drugi kierowca z zespołu Jordan – Jarno Trulli, który w poprzednim sezonie zakwalifikował się na drugiej pozycji do Grand Prix Monako, tym razem uzyskał ósmy czas. Zespół Jordan podczas czwartkowych sesji treningowych używał dodatkowego statecznika, umieszczonego tuż przed kierowcą, ale FIA uznała ten element za niezgodny z art. 2.4 regulacji technicznych i zespół musiał z niego zrezygnować. Podobny los spotkał również bardzo dziwnie wyglądający przedni spojler, zamontowany w bolidzie Josa Verstappena (Arrows).

Zaskakująco słabo wypadli podczas tej sesji kwalifikacyjnej kierowcy z zespołu Sauber. Kimi Raikkonen co prawda może się usprawiedliwić tym, iż jest to jego pierwsza wizyta na tym, co by nie mówić, bardzo wymagającym torze, ale Fin i tak uzyskał lepszą pozycję startową od Nicka Heidfelda. Fernando Alonso (Minardi) czwarty raz z rzędu zakwalifikował się na 18 pozycji i co prawda nie udało mu się tym razem przeskoczyć żadnego kierowcy z zespołu Benetton, ale był przynajmniej szybszy od obydwu kierowców z zespołu Arrows.

Komentowanie tej wiadomości zostało zablokowane  |  Forum Wyprzedź mnie!
<< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>  |  ^


F1WM
F1WM.plAktualności, Newsy i wyniki w WAP
Testy, Artykuły, Słowniczek pojęć F1, Sondy
Katalog www, Kuba Giermaziak, Karol Basz
Baza danych F1Sezony, Statystyki, Kierowcy, Zespoły, Tory, Bolidy, Silniki, Konstruktorzy bolidów, Dostawcy silników, Dostawcy opon
Robert KubicaAktualności, Profil kierowcy, Osiągnięcia, Daniele Morelli (menedżer), Statystyki kierowcy, Historia startów z BMW
Inne serieAuto GP, DTM, Mistrzostwa Europy F3, FR3.5, GP2, GP3, GT Series, WEC, IndyCar, Supercup, WTCC
 
  •   ISSN 2080-4628   •   Serwis poświęcony F1 i innym seriom wyścigowym   •   Istnieje od 1999 roku   •   Wszelkie prawa zastrzeżone
Kanał RSS  •  Redakcja serwisu Wyprzedź Mnie!  •  Informacja o prawie autorskim i polityka prywatności  •  Reklama i współpraca