F1 20241  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13 Włochy Rosja Singapur Japonia USA Meksyk Brazylia Australia Arabia Saudyjska Abu Zabi Abu Zabi
  Logowanie (serwis)
Użytkownik:Hasło:
 
Rejestracja
 
  Sezon 2003
GP Australii
GP Malezji
GP Brazylii
GP San Marino
GP Hiszpanii
GP Austrii
GP Monako
GP Kanady
GP Europy
GP Francji
GP Wielkiej Brytanii
GP Niemiec
GP Węgier
GP Włoch
GP Stanów Zjednoczonych
GP Japonii
Strona główna sezonu 2003
Klasyfikacje generalne 2003
Statystyki z sezonu 2003

  Wszystkie sezony
2024  2023  2022  2021  2020  2019  2018  2017  2016  2015  2014  2013  2012  2011  2010  2009  2008  2007  2006  2005  2004  2003  2002  2001  2000  1999  1998  1997  1996  1995  1994  1993  1992  1991  1990  1989  1988  1987  1986  1985  1984  1983  1982  1981  1980  1979  1978  1977  1976  1975  1974  1973  1972  1971  1970  1969  1968  1967  1966  1965  1964  1963  1962  1961  1960  1959  1958  1957  1956  1955  1954  1953  1952  1951  1950
Jaśniejszym kolorem oznaczone sezony, w których nie było GP
na torze Albert Park.
Foster's Australian Grand Prix 20039 marca
Melbourne Grand Prix Circuit
Długość toru: 5,303 km
Liczba okrążeń: 58
Pełny dystans: 307,574 km
Poprzednie rekordy na tej wersji toru:
Najszybsze okrążenie kwalifikacyjne:
1:25,843 - Rubens Barrichello (Ferrari), 2002
Najszybsze okrążenie wyścigu:
1:28,214 - Michael Schumacher (Ferrari), 2001
Największa średnia prędkość wyścigu:
203,926 km/h - David Coulthard (McLaren), 1997
<< pop. GP na tym torze  |  nast. GP na tym torze >><< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>
  Podsumowanie wyścigu  [  T-  |  T+  ]
David Coulthard odniósł 13 zwycięstwo w karierze podczas mającego wyjątkowo ekscytujący i zarazem nieprzewidywalny przebieg pierwszego wyścigu sezonu 2003 – Grand Prix Australii. Jest to już drugi triumf Szkota na torze Albert Park, jednak chyba niewiele osób (łącznie ze mną) przewidywało, iż po starcie z dziewiątej pozycji i to w dodatku na przejściowych oponach, gdyż nawierzchnia toru nie zdążyła do końca wyschnąć po porannych opadach deszczu, kierowca z zespołu McLaren będzie miał w ogóle szansę na wywalczenie jednej z czołowych pozycji. Początek wyścigu przebiegał po myśli zespołu Ferrari, jednak sprawy dosyć szybko wymknęły się spod kontroli, gdy okazało się, iż Rubens Barrichello popełnił falstart i czekał go za to karny przejazd przez strefę boksów. Brazylijczyk nie zdążył nawet odbyć tej kary, gdyż na szóstym okrążeniu stracił kontrolę nad swoim bolidem i uderzył w bandę. Tymczasem Michael Schumacher po zyskaniu znacznej przewagi nad Juanem Pablo Montoyą, który zdecydował się na start do tego wyścigu ze zwykłymi oponami, szybko zaczął tracić kolejne sekundy, gdyż tor w dosyć krótkim czasie niemal całkowicie wyschnął. Nie mając innego wyjścia Niemiec pod koniec siódmego okrążenia zjechał także po zwykłe opony do boksów i w tym momencie w tym samym miejscu toru co Barrichello kraksę zaliczył kolejny kierowca – tegoroczny debiutant Ralph Firman. Samochód bezpieczeństwa po raz pierwszy wyjechał na tor w momencie, gdy na prowadzeniu znajdował się już Montoya. Wykorzystując zwolnione tempo wyścigu pozostali kierowcy jadący jeszcze na oponach przejściowych także zaliczyli postoje. Dzięki temu Ralf Schumacher, który podobnie jak jego partner z zespołu Williams wystartował na zwykłych oponach, w tym momencie zajmował już czwarte miejsce. Pierwszą szóstkę zamykał tymczasem kierowca z zespołu McLaren – Kimi Raikkonen, który ze względu na bardzo niską pozycję startową jeszcze przed rozpoczęciem wyścigu pod koniec okrążenia rozgrzewającego zjechał do boksów po zwykłe opony i dodatkowy zapas paliwa i chociaż z tego powodu musiał wystartować z boksów, to jednak strategia ta okazała się bardzo trafnym rozwiązaniem, gdyż Fin bardzo szybko odrobił straty. Na kolejnych pozycjach znajdowali się Michael Schumacher oraz partner Raikkonena – Coulthard.

Kolejną obecność samochodu bezpieczeństwa na torze, spowodowaną koniecznością usunięcia pozostawionego w niebezpiecznym miejscu bolidu Jaguar przez Marka Webbera na 19 okrążeniu, Montoya wykorzystał do odbycia pierwszego postoju. Na pierwszych pozycjach znaleźli się wówczas Raikkonen i starszy z braci Schumacherów, tocząc przez kilka okrążeń zażarty pojedynek między sobą. Po kolejnych postojach kierowcy ci ponownie znaleźli się za Montoyą, by kontynuować walkę z jeszcze większą zaciętością. Z kolei Kolumbijczyk prowadzenie utracił po odbyciu ostatniego postoju na 42 okrążeniu, jednak wkrótce stał się głównym faworytem do odniesienia zwycięstwa, gdyż Raikkonen ze względu na przekroczenie limitu prędkości zaliczył karny przejazd przez strefę boksów, natomiast Michael Schumacher ze względu na odpadające fragmenty bolidu musiał odbyć kontrolny postój w boksach. Najwyraźniej nie był to jednak dzień Montoi, który 11 okrążeń przed końcem wyścigu zaliczył poślizg, oddając w ten sposób zwycięstwo Coulthardowi. Wyraźnie zawiedziony kierowca z zespołu Williams na pocieszenie zdobył tylko dwa punkty mniej od Szkota, natomiast na najniższym stopniu podium stanął Raikkonen. Aż trudno w to uwierzyć, ale było to pierwsze od 1999 roku podium, na którym nie znalazł się ani jeden kierowca z zespołu Ferrari. Michael Schumacher ostatecznie musiał zadowolić się czwartą pozycją.

Pierwszy po radykalnych zmianach przepisów wyścig okazał się dosyć szczęśliwy dla kierowców Renault – Jarno Trullego oraz Fernando Alonso, którzy kończąc go na piątej i siódmej pozycji zgromadzili łącznie sześć punktów. Dla Alonso były to dodatkowo pierwsze punkty zdobyte w wyścigu Formuły Jeden. Szansy na zarobek punktowy nie zmarnował również Heinz-Harald Frentzen, plasując się na szóstej pozycji, natomiast drugi kierowca z zespołu Sauber – Nick Heidfeld padł ofiarą awarii zawieszenia, która była następstwem niewielkiej kolizji w początkowej fazie wyścigu. Ostatni punkt przypadł Ralfowi Schumacherowi, który w wyścigu tym miał sporego pecha. Najpierw ze względu na problemy z założeniem tylnego koła spędził aż 18 sekund w boksach. Następnie zaliczył poślizg, a ostatnią rzeczą, która mu się przytrafiła, było znalezienie się w niewłaściwym miejscu o niewłaściwej porze, czyli tuż obok Heidfelda, który ze względu na awarią zawieszenia stracił kontrolę nad swoim bolidem, zmuszając młodszego z braci Schumacherów do odbycia krótkiej wycieczki na poboczu.

Największymi pechowcami pierwszego wyścigu sezonu 2003 byli niewątpliwie kierowcy z zespołów B.A.R i Toyota, chociaż do niepowodzenia kierowców z pierwszego z wymienionych wyżej zespołów przyczyniła się głównie nieodpowiednia strategia. Jest to tym bardziej frustrujące, iż bolidy B.A.R 005 okazały się całkiem szybkie w warunkach wyścigu. Na domiar złego Jacques Villeneuve i Jenson Button wyścig ukończyli tuż za punktowaną ósemką, zaliczając ze względu na problemy z komunikacją radiową jedne z postojów w tym samym czasie. W przypadku Toyoty mającego największą szansę na zarobek punktowy Oliviera Panisa z walki wyeliminowały problemy z układem paliwowym, które gnębiły go przez cały weekend, natomiast debiutant Cristiano da Matta ze względu na błąd popełniony podczas wyprzedzania dwóch na raz kierowców, w tym Michaela Schumachera wypadł z toru już na ósmym okrążeniu.

Oprócz kierowców z zespołu B.A.R do mety wyścigu dojechał jeszcze tylko Jos Verstappen, natomiast zarówno drugi kierowca z zespołu Minardi – Justin Wilson, jak i kierowcy z zespołów Jordan i Jaguar wyścigu nie ukończyli głównie z powodu usterek mechanicznych. Wyjątek stanowił wypadek trzeciego z tegorocznych debiutantów – Ralpha Firmana (Jordan). Tymczasem pomimo dwóch awarii tylnego zawieszenia zespół Jaguar z pewnym optymizmem opuścił Australię, gdyż prowadzony przez lokalnego bohatera – Marka Webbera bolid R4 okazał się całkiem konkurencyjny.

Komentowanie tej wiadomości zostało zablokowane  |  Forum Wyprzedź mnie!
<< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>  |  ^


F1WM
F1WM.plAktualności, Newsy i wyniki w WAP
Testy, Artykuły, Słowniczek pojęć F1, Sondy
Katalog www, Kuba Giermaziak, Karol Basz
Baza danych F1Sezony, Statystyki, Kierowcy, Zespoły, Tory, Bolidy, Silniki, Konstruktorzy bolidów, Dostawcy silników, Dostawcy opon
Robert KubicaAktualności, Profil kierowcy, Osiągnięcia, Daniele Morelli (menedżer), Statystyki kierowcy, Historia startów z BMW
Inne serieAuto GP, DTM, Mistrzostwa Europy F3, FR3.5, GP2, GP3, GT Series, WEC, IndyCar, Supercup, WTCC
 
  •   ISSN 2080-4628   •   Serwis poświęcony F1 i innym seriom wyścigowym   •   Istnieje od 1999 roku   •   Wszelkie prawa zastrzeżone
Kanał RSS  •  Redakcja serwisu Wyprzedź Mnie!  •  Informacja o prawie autorskim i polityka prywatności  •  Reklama i współpraca