F1 20241  2  3  4  5  6  7  8  9  10  11  12  13 Włochy Rosja Singapur Japonia USA Meksyk Brazylia Australia Arabia Saudyjska Abu Zabi Abu Zabi
  Logowanie (serwis)
Użytkownik:Hasło:
 
Rejestracja
 
  Sezon 2003
GP Australii
GP Malezji
GP Brazylii
GP San Marino
GP Hiszpanii
GP Austrii
GP Monako
GP Kanady
GP Europy
GP Francji
GP Wielkiej Brytanii
GP Niemiec
GP Węgier
GP Włoch
GP Stanów Zjednoczonych
GP Japonii
Strona główna sezonu 2003
Klasyfikacje generalne 2003
Statystyki z sezonu 2003

  Wszystkie sezony
2024  2023  2022  2021  2020  2019  2018  2017  2016  2015  2014  2013  2012  2011  2010  2009  2008  2007  2006  2005  2004  2003  2002  2001  2000  1999  1998  1997  1996  1995  1994  1993  1992  1991  1990  1989  1988  1987  1986  1985  1984  1983  1982  1981  1980  1979  1978  1977  1976  1975  1974  1973  1972  1971  1970  1969  1968  1967  1966  1965  1964  1963  1962  1961  1960  1959  1958  1957  1956  1955  1954  1953  1952  1951  1950
Jaśniejszym kolorem oznaczone sezony, w których nie było GP
na torze Imola.
Gran Premio Foster's di San Marino 200320 kwietnia
Autodromo Enzo e Dino Ferrari
Długość toru: 4,933 km
Liczba okrążeń: 62
Pełny dystans: 305,609 km
Poprzednie rekordy na tej wersji toru:
Najszybsze okrążenie kwalifikacyjne:
1:21,091 - Michael Schumacher (Ferrari), 2002
Najszybsze okrążenie wyścigu:
1:24,170 - Rubens Barrichello (Ferrari), 2002
Największa średnia prędkość wyścigu:
206,190 km/h - Michael Schumacher (Ferrari), 2002
<< pop. GP na tym torze  |  nast. GP na tym torze >><< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>
  Podsumowanie wyścigu  [  T-  |  T+  ]
W wyjątkowo nieprzyjemnych okolicznościach przyszło się tym razem ścigać braciom Schumacher, gdyż kilka godzin przed rozpoczęciem Grand Prix San Marino dowiedzieli się o śmierci swojej matki. Obaj kierowcy postanowili jednak wziąć udział w wyścigu i zapominając przynajmniej na chwilę o rodzinnym dramacie zapewnili swoim fanom wspaniałe widowisko, jak na zaistniałe okoliczności. Tuż po starcie Ralf Schumacher wyprzedził swojego starszego brata i nie uginając się pod jego presją, gdyż kierowca Ferrari był ewidentnie szybszy, na prowadzeniu wytrwał do pierwszego postoju w boksach na 16 okrążeniu. Obaj kierowcy zdecydowali się w tym wyścigu aż na trzy postoje, jednak dzięki późniejszemu o dwa okrążenia zjazdowi do boksów Michael Schumacher przeskoczył reprezentującego barwy zespołu Williams młodszego brata podczas pierwszej rundy postojów, chociaż ze znalezieniem się ponownie na prowadzeniu musiał zaczekać, aż kierowca z zespołu McLaren – Kimi Raikkonen, który zdecydował się w tym wyścigu tylko na dwa postoje, zjedzie do boksów. Potem do końca kontrolował już bez większych problemów przebieg wyścigu.

Raikkonen po swoim pierwszym postoju, zaliczonym pod koniec 22 okrążenia znalazł się na czwartej pozycji i wykorzystując fakt, iż tylko dwa razy musiał odwiedzać boksy, ostatecznie zdołał pokonać zarówno Ralfa Schumachera, jak i jadącego tuż za Niemcem przez większą część wyścigu drugiego kierowcę Ferrari – Rubensa Barrichello. W ten sposób zespół McLaren kolejny raz popisał się genialną strategią, która być może nie przyniosła zwycięstwa, jednak biorąc pod uwagę start dopiero z szóstej pozycji zapewniła Finowi minimalnie mniejszy zarobek punktowy w stosunku do Michaela Schumachera. Barrichello tymczasem tuż po trzecim postoju młodszego z braci Schumacherów w boksach został przepuszczony przez partnera z zespołu Ferrari na pierwszą pozycję, by wykorzystując przed sobą pustą drogę zyskać jak największą przewagę przed swoim ostatnim postojem. Na niewiele się to jednak zdało, ponieważ podczas tego postoju mechanicy Ferrari mieli problemy z założeniem jednego z przednich kół, przez co Brazylijczyk stracił dobre pięć sekund i po powrocie na tor znalazł się ponownie za kierowcą z zespołu Williams. W tym momencie nie pozostało mu już nic innego, jak tylko czekać na ewentualny błąd ze strony Ralfa Schumachera. Po pechowym postoju szczęście uśmiechnęło się jednak w końcu do Barrichello, gdyż około 10 okrążeń przed końcem wyścigu zdołał wykorzystać opóźnione zbytnio przez młodszego z braci Schumacherów hamowanie przed wirażem Rivazza do przypuszczenia decydującego ataku, który rozstrzygnął się na jego korzyść tuż za ostatnią szykaną, prowadzącą na prostą startową.

Wygrywając tegoroczny wyścig na torze im. Enzo i Dino Ferrarich pięciokrotny mistrz świata zapewnił sobie i włoskiej stajni pierwsze zwycięstwo w tym sezonie, które ze względu na zaistniałe okoliczności z pewnością na długo wyryje mu się w pamięci. Dopiero po zakończeniu wyścigu dał po sobie poznać, jak bardzo dotknęła go strata najbliższej osoby. Pomimo bycia zwolnionym z obowiązku uczestniczenia w ceremonii wręczenia nagród Michael Schumacher postanowił jednak wyjść na podium, by odsłuchując ze łzami w oczach niemiecki hymn oddać w ten sposób cześć swojej matce. Dla zespołu Ferrari był to pierwszy niemal całkowicie udany wyścig w tym sezonie, począwszy od wywalczenia pole position, a skończywszy na zwycięstwie, podwójnej obecności na podium i najszybszym okrążeniu, wykręconym przez starszego z braci Schumacherów na 17 okrążeniu. Michael Schumacher awansował na trzecią pozycję w klasyfikacji generalnej kierowców, zmniejszając do 14 punktów przewagę Raikkonena. Drugi kierowca z zespołu McLaren – David Coulthard wykorzystując także dwustopową strategię postojów po starcie z 12 pozycji linię mety przekroczył jako piąty kierowca, zachowując dzięki temu drugą pozycję w klasyfikacji generalnej kierowców. Tymczasem w klasyfikacji generalnej konstruktorów przewaga zespołu McLaren zmniejszyła się o cztery punkty nad zespołem Ferrari, który awansował na drugą pozycję.

Obiecujący ze względu na wysokie pozycje startowe wyścig o Grand Prix San Marino dla zespołu Williams zakończył się zarobkiem zaledwie siedmiu punktów. Ralf Schumacher po stoczeniu pojedynku najpierw ze starszym bratem, który przegrał podczas pierwszej rundy postojów, a następnie z drugim kierowcą Ferrari – Barrichello, który przegrał w bezpośredniej walce, ostatecznie finiszował dopiero na czwartej pozycji, gdyż oprócz kierowców z włoskiej stajni został również pokonany przez Raikkonena. Po kwalifikacjach wydawało się, że tym razem zespół Williams dysponuje lepiej przygotowanymi bolidami, jednak zespół McLaren gorsze pozycje startowe uzyskał kosztem dwustopowej strategii postojów w boksach, która okazała się bardziej skuteczna. Poza tym zarówno Ralf Schumacher, jak i jego partner – Juan Pablo Montoya mieli problemy w trakcie postojów, które zwłaszcza Kolumbijczyka kosztowały ogromną stratę. Ze względu na awarię dystrybutora podczas drugiego postoju do bolidu Montoi wlana została bardzo mała ilość paliwa i z tego powodu kierowca ten łącznie aż czterokrotnie zjeżdżał do boksów, w efekcie kończąc wyścig na siódmej pozycji.

Fernando Alonso czwarty raz z rzędu powiększył swój zarobek punktowy i chociaż w klasyfikacji generalnej został wyprzedzony przez Michaela Schumachera, to jednak trzeba przyznać, że prezentuje równą i zarazem dosyć wysoką formę. Tym razem jednak tylko jeden kierowca Renault znalazł się w pierwszej ósemce, ponieważ Jarno Trulli po dosyć słabym występie podczas kwalifikacji w wyścigu także nie pokazał nic nadzwyczajnego, kończąc go na 13 pozycji. Na ostatniej punktowanej pozycji sklasyfikowany został Jenson Button, natomiast drugi kierowca z zespołu B.A.R – Jacques Villeneuve z wyścigu odpadł po przejechaniu zaledwie 19 okrążeń ze względu na mały pożar w silniku, który uszkodził instalację elektryczną bolidu.

Na pozycjach od dziewiątej do dwunastej sklasyfikowani zostali kierowcy z zespołów Toyota i Sauber. Najbliższy zarobku punktowego był Olivier Panis, dla którego był to pierwszy ukończony w tym sezonie wyścig. Niestety fakt, że do mety Grand Prix San Marino dojechali wszyscy kierowcy z zespołów Ferrari McLaren i Williams spowodował, iż dla słabszych zespołów do podziału zostały tylko dwie pozycje punktowane, które przypadły Alonso i Buttonowi. Ponadto tegoroczny wyścig na torze Imola ukończył jeszcze tylko jeden kierowca – Antonio Pizzonia. Ze względu na problemy ze startem Brazylijczyk już na początku stracił jedno okrążenie do lidera, by linię mety przekroczyć na 14 pozycji już z dwoma okrążeniami straty. Problemy podczas startu miał również drugi kierowca z zespołu Jaguar – Mark Webber, powodując tym samym spore zamieszanie, jednak przede wszystkim stracił z tego powodu aż sześć miejsc. Na koniec nie miało to jednak większego znaczenia, gdyż awaria wału napędowego wyeliminowała Australijczyka z wyścigu.

Tymczasem ani jeden kierowca z zespołów Jordan i Minardi nie dojechał do mety. Zwycięzca Grand Prix Brazylii – Giancarlo Fisichella stoczył w trakcie tego wyścigu dosyć dramatyczny pojedynek z Trullim, jednak nawet gdyby nie awaria, to i tak miałby niewielką szansę na uzyskanie dobrego rezultatu.

Komentowanie tej wiadomości zostało zablokowane  |  Forum Wyprzedź mnie!
<< pop. GP w kolejności  |  nast. GP w kolejności >>  |  ^


F1WM
F1WM.plAktualności, Newsy i wyniki w WAP
Testy, Artykuły, Słowniczek pojęć F1, Sondy
Katalog www, Kuba Giermaziak, Karol Basz
Baza danych F1Sezony, Statystyki, Kierowcy, Zespoły, Tory, Bolidy, Silniki, Konstruktorzy bolidów, Dostawcy silników, Dostawcy opon
Robert KubicaAktualności, Profil kierowcy, Osiągnięcia, Daniele Morelli (menedżer), Statystyki kierowcy, Historia startów z BMW
Inne serieAuto GP, DTM, Mistrzostwa Europy F3, FR3.5, GP2, GP3, GT Series, WEC, IndyCar, Supercup, WTCC
 
  •   ISSN 2080-4628   •   Serwis poświęcony F1 i innym seriom wyścigowym   •   Istnieje od 1999 roku   •   Wszelkie prawa zastrzeżone
Kanał RSS  •  Redakcja serwisu Wyprzedź Mnie!  •  Informacja o prawie autorskim i polityka prywatności  •  Reklama i współpraca