Trzecia część przeglądu wyścigów sezonu 2008 przygotowana przez zespół BMW Sauber obejmuje Grand Prix Kanady, Francji i Wielkiej Brytanii. W Kanadzie swoje pierwsze zwycięstwo w karierze odniósł Robert Kubica. Było to także pierwsze zwycięstwo stajni z Hinwil w Formule 1 i do tego podwójne.


"Zadanie wykonane" dla zespołu BMW Sauber F1 w Grand Prix Kanady 2008. Robert Kubica zapewnił ekipie z Monachium i Hinwil pierwsze zwycięstwo w jej 42. wyścigu. Na tym nie koniec: Nick Heidfeld przejechał metę na drugiej pozycji, dając zespołowi podwójne zwycięstwo. To oznacza, że BMW Sauber F1 Team niespodziewanie i przed czasem osiągnął cel założony na ten sezon.

Co za wyścig, co za triumf, co za historia: rok po poważnym wypadku na Circuit Gilles Villeneuve Robert odniósł swoje pierwsze zwycięstwo w Formule 1 na tym samym obiekcie. Wraz z drugim miejscem Nicka wywołało to niesamowitą radość w zespole BMW Sauber F1 i było zrozumiałym powodem do świętowania.

„Jestem pod wrażeniem.” – przyznał szef BMW Motorsport Mario Theissen tuż po przejechaniu mety przez jego kierowców. Willy Rampf, dyrektor techniczny zespołu, dodał: „Po tym wyścigu nie potrafię wyrazić słowami swoich uczuć”. Powodem, dla którego Rampf nie mógł opisać słowami swoich emocji, był największy sukces w krótkiej historii BMW Sauber F1 Team. W pełnym wydarzeń wyścigu Robert i Nick pojechali bezbłędnie i wywalczyli dla zespołu dwa pierwsze miejsca. Dobra strategia i wspaniała praca mechaników w boksach znacząco przyczyniły się do sukcesu.

Marsz po zwycięstwo rozpoczął się podczas trwającej od 17. okrążenia neutralizacji. W tym momencie Robert był na drugiej pozycji i razem z czołową siódemką klasyfikacji zjechał do boksu na pierwsze tankowanie i zmianę opon, kiedy tylko sędziowie otworzyli aleję serwisową.

Tak jak zawsze, mechanicy bardzo szybko wykonali swoje zadania i Robert wyjechał ze stanowiska bok w bok z Kimim Raikkonenem (Ferrari), walcząc o prowadzenie. Jednak zapaliło się czerwone światło i obaj kierowcy musieli się zatrzymać. Lewis Hamilton (McLaren) zbyt późno dostrzegł czerwone światło i wjechał w tył samochodu Raikkonena. Obaj kierowcy musieli się wycofać z wyścigu, a Robert mógł jechać dalej.

Nick miał w baku wystarczająco dużo paliwa, aby pozostać na torze podczas neutralizacji. Kiedy wznowiono wyścig, Niemiec dawał z siebie wszystko i w ciągu kilku okrążeń uciekł reszcie stawki. Zespół dostrzegł ogromną szansę i zmienił Nickowi strategię na jedno tankowanie. Jego postój w boksie na 29. okrążeniu był zatem stosunkowo długi. Początkowo Nick utrzymał się na prowadzeniu, przed kolegą z zespołu, ale Robert wyprzedził go i awansował na dziewiąte miejsce dwa okrążenia później.

Kiedy reszta kierowców jadących na jedno tankowanie zjeżdżała do boksów, duet BMW Sauber F1 Team przesuwał się coraz bardziej do przodu. Na 42. okrążeniu Robert objął prowadzenie, przed Nickiem. Lider miał teraz przed sobą wyzwanie – musiał uzyskać tak dużą przewagę nad kolegą z zespołu, aby pozostać na czele po drugim tankowaniu.

Robert jechał jak w transie i kiedy zjeżdżał do boksu na 49. okrążeniu, miał nad Nickiem 24 sekundy przewagi. To wystarczyło, aby utrzymać prowadzenie. Kierowcy dowieźli do mety pierwsze podwójne zwycięstwo w historii BMW Sauber F1 Team. Wisienką na torcie było objęcie przez Roberta prowadzenia w klasyfikacji mistrzostw świata kierowców. W mistrzostwach świata konstruktorów BMW Sauber F1 Team zmniejszył stratę do lidera, Ferrari, do trzech punktów.


Dwa tygodnie po spektakularnym podwójnym zwycięstwie w Kanadzie zespół BMW Sauber F1 przeżył pełen wyzwań wyścig na torze Magny-Cours. Nick Heidfeld nie zdołał zdobyć ani jednego punktu na Circuit de Nevers, a piąte miejsce Roberta Kubicy pozwoliło mu zwiększyć dorobek w mistrzostwach świata.

We Francji Robert po raz pierwszy pojawił się na wyścigu Grand Prix w roli lidera klasyfikacji mistrzostw świata. Jednak 23-letni kierowca nie dawał sobie wmówić, że jest faworytem w walce o tytuł. „Moim celem jest zdobycie jak największej liczby punktów i utrzymanie się w czołówce po tym wyścigu.” – tak opisywał swoje cele przed ósmym wyścigiem sezonu.

W czasie kwalifikacji stało się jasne, że obaj kierowcy BMW Sauber F1 Team nie będą mieli łatwego zadania w Magny-Cours. Robert uzyskał siódmy czas w swoim BMW Sauber F1.08, a Nick musiał się zadowolić dwunastą pozycją – do awansu do czołowej dziesiątki zabrakło zaledwie 0,063 sekundy.

Jeszcze przed startem Robert skorzystał na ukaraniu kierowców McLarena, Lewisa Hamiltona i Heikkiego Kovalainena, przesuwając się do przodu o dwie pozycje. W podobny sposób Nick także zyskał jedno miejsce. W wyścigu Niemiec nie był w stanie poprawić swojej pozycji.

Po dość nieciekawym wyścigu, jak na jego standardy, Nick dojechał do mety na 13. miejscu. Wynik Roberta w Grand Prix Francji także nie dorównał oczekiwaniom. Na starcie Polak wyprzedził Fernando Alonso (Renault), jednak dwukrotny mistrz świata prawie natychmiast skontrował i zepchnął Roberta z powrotem na piąte miejsce.

Zespół BMW Sauber F1 oparł wyścigową strategię Roberta na wyprzedzeniu Alonso oraz Jarno Trullego (Toyota) w czasie wyścigu. „Opracowując strategię na wyścig, skupiliśmy się na Jarno Trullim i Fernando Alonso. Naszym celem było umieszczenie Roberta na podium.” – komentował po wyścigu Willy Rampf, dyrektor techniczny BMW Sauber F1 Team. „Jednak w środkowej fazie wyścigu stało się jasne, że to się nie uda”.

Kiedy pod koniec wyścigu zaczął padać lekki deszczyk, Robert zmniejszył stratę do Trullego i Kovalainena. Nie było jednak okazji do wyprzedzenia jadących przed nim kierowców i finisz na podium okazał się być poza zasięgiem. Robert przejechał metę na piątej pozycji. Felipe Massa wygrał Grand Prix Francji i wyprzedził Roberta w klasyfikacji mistrzostw świata kierowców, pozbawiając go prowadzenia.


Wiatr, chmury, deszcz: typowa brytyjska pogoda jeszcze raz zadecydowała o wynikach Grand Prix Wielkiej Brytanii. Nick Heidfeld nie pozwolił sobie popsuć szyków trudnymi warunkami i po raz trzeci w tym sezonie cieszył się ze zdobycia miejsca na podium.

Podczas treningów i kwalifikacji ciężkie deszczowe chmury straszyły nad legendarnym Silverstone Circuit – torem, na którym w 1950 r. rozegrano pierwszą Grand Prix zaliczaną do Mistrzostw Świata. Tuż przed wyścigiem rozpadał się rzęsisty deszcz, mocząc liczący 5,141 km długości tor i zmuszając kierowców BMW Sauber F1 Team do stawienia czoła śliskiej nawierzchni.

Zespół z Monachium i Hinwil przeżywał wzloty i upadki w czasie kwalifikacji. Piąte miejsce Nicka Heidfelda pozwoliło mu wyrównać jego najlepszy tegoroczny wynik (piąty czas w Melbourne) i było powodem do radości; jednak defekt w samochodzie Roberta Kubicy uniemożliwił Polakowi przejechanie pomiarowego okrążenia w finale czasówki. Robert ruszał do wyścigu z dziesiątego pola – najgorszego w sezonie.

Obaj kierowcy BMW Sauber F1 Team wystartowali znakomicie. Mark Webber (Red Bull) obrócił się na śliskiej nawierzchni, dając Nickowi awans o jedno miejsce. Robert także wykorzystał przygody innych zawodników i przesunął się na ósmą pozycję. Na trzecim okrążeniu Nick stracił pozycję na rzecz Fernando Alonso (Renault), a Robert atakował dalej i rozstrzygnął na swoją korzyść walkę z Jarno Trullim (Toyota), awansując na siódmą lokatę.

Wkrótce potem znów rozpadał się deszcz i była to okazja dla Nicka, aby udowodnić jego wyjątkowy talent do jazdy w takich warunkach. W spektakularnym, podwójnym manewrze wyprzedzania poradził sobie za jednym razem z Timo Glockiem (Toyota) i Alonso, odzyskując czwarte miejsce w zamieszaniu po wymianie opon. Na 28. okrążeniu Niemiec powtórzył podwójne wyprzedzanie, tym razem równocześnie mijając Kimiego Raikkonena (Ferrari) i Heikkiego Kovalainena (McLaren). W ten sposób Nick awansował na drugie miejsce, za liderem Lewisem Hamiltonem (McLaren).

Robert w deszczu także jest bardzo mocny. Na 32. okrążeniu wyprzedził Nelsona Piqueta w Renault, a potem Raikkonena; dwa okrążenia później Kovalainen także uznał wyższość Roberta, który awansował na trzecie miejsce. Niestety, podwójny finisz na podium, tak jak w Grand Prix Kanady, gdzie obaj kierowcy świętowali miejsca w pierwszej trójce, nie wyszedł BMW Sauber F1 Team. Tuż po drugiej wizycie w boksie Polak wypadł z ociekającego strumieniami deszczu toru na 42. okrążeniu.

Pod koniec wyścigu nawierzchnia zaczęła przesychać, a Nick nadal jechał bezbłędnie. Po 60 okrążeniach przejechał linię mety za zwycięzcą i lokalnym bohaterem Hamiltonem (McLaren). Wyrównał w ten sposób osiągnięcia z Melbourne i Montrealu, gdzie także zajął drugie miejsce.