Wprowadzony do użytku po raz pierwszy przez zespół McLaren od początku sezonu 2010 system pozwala na uzyskiwanie większych prędkości na długich prostych dzięki strudze powietrza kierowanej na zmodyfikowane tylne skrzydło (ze specjalną szczeliną), aby uzyskać tzw. "wygaszenie" skrzydła, czyli zmniejszenie docisku aerodynamicznego wtedy, kiedy nie jest on pożądany.

W przypadku MP4-25 w skład systemu wchodzi wlot powietrza umieszczony nad nogami kierowcy na górnej części konstrukcji skorupowej bolidu. Kierowcy mogą na prostych powodować odpowiednimi ruchami ciała, aby w kierunku tylnego skrzydła za pomocą odpowiednich kanałów biegnących między innymi w środku wydłużonej pokrywy silnika przedostawało się powietrze powodujące "wygaszenie" skrzydła.

Niektóre zespoły eksperymentowały początkowo z pasywnym systemem wygaszania skrzydła, czyli działającym bez ingerencji kierowcy (powietrze było automatycznie kierowane na szczelinę w skrzydle powyżej pewnych prędkości, jednak rozwiązanie to było znacznie mniej korzystne od wersji McLarena).

9 maja 2010 roku FOTA podjęła decyzję, że systemy wygaszania skrzydła będą zakazane od sezonu 2011.

Dodatkowe informacje związane z tym hasłem można znaleźć tutaj.