Zapraszam na mój kolejny fotoreportaż, tym razem z serii GP Masters i British F3. W sobotę, 12 sierpnia pogoda była do kitu. Było nawet gorzej niż do kitu, bo ani słońca ani deszczu. Na wyjazd przygotowałem 2 rolki filmu o czułości 100 ISO i 2 rolki o czułości 200 ISO, a z myślą o deszczu zakupiłem trzy czterysetki i jedną osiemsetkę. W planie miałem zrobić dobre zdjęcia Mansellowi, Fittipaldiemu i Patrese, złapać gdzieś Bruno Sennę, no i może jakieś dziewczyny.

No. 5 Nigell Mansell

No. 7 Emerson Fittipaldi

No. 6 Riccardo Patrese

Na torze było bezbarwnie, wietrznie i zimno. Chwilkę poszwendałem się między Luffield a Abbey, po czym poszedłem do "Padoków", które na szczęście były dostępne i jak się okazało sporo się tam działo. W owy weekend ścigała się również seria nazywana TGP, czyli nieznani kierowcy prowadzący bolidy F1 sprzed 20-30 lat.

Przymierzałem się właśnie do ujęcia kokpitu w starym Ensignie, kiedy to ekipa tego zespołu postanowiła zrobić sobie żart! Jeden z mechaników zaszedł mnie od tyłu kiedy "nurkowałem" w kokpicie i tak o sobie mnie popchnął – prawie udało mi się sfotografować pedał gazu! Tak, wszyscy mieli niezłą zabawę. Troszkę się zmieszałem.

Arrows A1

Ensign N180

Arrows A6

Dalej doszedłem do strefy British F3. Tu nagle wyrósł przede mną... Tak, wtedy nawet nie byłem pewien czy to on. Szedł z jakimś gościem i o czymś rozmawiali. Zawiał wiatr i przednie nosy bolidów ustawione przy ciężarówce zaczęły się przewracać.

Podszedłem do Bruna i spytałem czy nie dałoby się zrobić kilku szybkich ujęć!? Zgodził się z uśmiechem na ustach. Poprosiłem żeby przykucnął i przybliżył się do "nosa" z numerem 21. Na koniec wymieniliśmy koleżeński uścisk dłoni.


Następnie zawinąłem do boksów GP Masters. O Mansellu można było pomarzyć – kolejka na milę. Wśród tłumu kręcił się obrażony Johansson. Stanąłem w kolejce do de Cesarisa. Po chwili wydało mi się, że z przodu jest miejsce w które mógłbym się wcisnąć.

No i ruszyłem ostro, a było bardzo wąsko. Więc aparat, statyw, torba z obiektywami i łokcie. Jakiś murzyn spojrzał groźnie, potem przycisnąłem jakąś babkę, a w końcu okazało się, że żadnego miejsca nie było, ale byłem trochę bliżej.

Z weteranów złapałem jeszcze "demonicznego" Salazara.

Andrea de Cesaris

Eliseo Salazar

W barze zagadałem młodą barmankę. Po akcencie poznałem, że to Polka. Przyjechała z zachodnio-pomorskiego, w Anglii bywa tylko na wakacjach, ostatnio zdała maturę, a jej chłopak jest z wioski obok!

Pole position zdobył Christian Danner z czasem 1:36.916s. Nigel miał wyciek jakiegoś płynu, wykręcił rogala na Club i zjechał do boksów – rozdawać autografy. Resztę dnia dokończyłem z piwem na Luffield.

W niedzielę lało. Senna startował z pole position, ale popełnił błąd, z którego skorzystał Conway – zwycięstwo utrzymał do mety.


Byłem w środku Abbey, kiedy z toru wypadł bolid No. 8. Chciałem zgadać kierowcę, ale nie był skłonny do dłuższej konwersacji. „Spin!” – powiedział.

Karl Reindler...

...poza torem

Problemy z autem wyeliminowały Mansella jeszcze przed startem do wyścigu. Po dobrym starcie prowadzenie objął Wawrick. Potem na czele zmieniali się Johansson, Danner i Eric van de Poele.

Jednak najszybszym tego dnia okazał się uczestnik 147 wyścigów Grand Prix, Eddie Cheever.

Stefan Johansson i Eric van de Poele

Zwycięzca!

Mansell pojawił się na torze w środku wyścigu, wypadając trzykrotnie. W wywiadzie udzielonym po wyścigu Brytyjczyk wyjaśniał, że wszystkiemu winne było nieposłuszne auto. Kiedy Nigel próbował skręcać w lewo, bolid jechał w prawo, itp.

Drugi wyścig F3 wygrał również Conway. Bruno był ósmy. Puchary na podium wręczał Mansell.

Podium

Bruno Senna

»  Galeria zdjęć GP Masters of Great Britain – Silverstone