Po wycofaniu się z Formuły 1 w 1973 roku, Jackie Stewart imał się różnych zajęć powiązanych z wyścigami samochodowymi. Ale nie odgrywał już aż tak znaczącej roli w świecie motorsportu, jak to było w czasach, kiedy był kierowcą wyścigowym w zespole Tyrrell. Aż do czasu, kiedy o wyścigach samochodowych zamarzył jego syn Paul. Odziedziczył on po ojcu nie tylko zapał do ścigania się, ale również dysleksję. Kariera wyścigowa Stewarta juniora zaczęła się stosunkowo niedawno, bo pod koniec lat 80. ubiegłego stulecia.

Paul urodził się 29 października 1965 roku w Dumbarton w Szkocji. Większość dzieciństwa spędził jednak w Szwajcarii, gdzie pobierał nauki w bardzo ekskluzywnej szkole, jednej z najlepszych w Europie – Aiglon College. Następnie przeniósł się do Stanów Zjednoczonych i tam studiował nauki polityczne na Duke University w Durham w Północnej Karolinie. W tym czasie zapisał się jednocześnie do dwóch szkół dla młodych kierowców wyścigowych, jednej w Stanach i jednej w Anglii. Występował tam pod przybranym nazwiskiem, w celu lepszego zorientowania się, czy ma szanse zostać rasowym kierowcą wyścigowym i czy dysponuje talentem porównywalnym do swojego ojca. Zarówno na studiach, jak i w obu szkołach wyścigowych szło mu całkiem nieźle. Wobec tego zdecydował się na rozpoczęcie kariery zawodniczej w wyścigach samochodowych. W 1987 roku uczestniczył już w pierwszych wyścigach Formuły Ford 1600 w Wielkiej Brytanii.


Tuż po zakończeniu edukacji w maju 1988 roku rozpoczął ściganie w Formule Ford 2000. Ojciec Jackie załatwił wsparcie od firmy Texaco, a pod koniec roku wykupił zespół Gary Evans Motorsport z bazą w Egham Surrey i przemianował tą ekipę na Paul Stewart Racing (PSR). Zespół rozpoczął przygotowania do debiutanckiego sezonu 1989 w brytyjskiej Formule 3. Ekipa liczyła zaledwie 10 członków. Paul uzyskał zgodę na użycie nazwiska rodzinnego w nazwie zespołu, co miało przyciągnąć sponsorów. W końcu każdy wie, kim jest Jackie Stewart. Głównym sponsorem została firma tytoniowa Camel, zespół wystawił dwa auta. Pierwszym kierowcą został oczywiście Paul Stewart, drugie auto powierzono młodemu Niemcowi imieniem Otto Rensing. Szefem zespołu został rzecz oczywista sam Jackie Stewart.


Pierwszy sezon nie był zbyt udany dla nowego zespołu. Z resztą cały rok 1989 był raczej niepomyślny dla mistrzostw brytyjskiej Formuły 3. Niemniej Paul zdołał wygrać wyścig na torze Snetterton. Przed sezonem 1990 zespół PSR został znacząco rozbudowany. Teraz pracowało w nim już 45 osób. Jednocześnie przeniesiono siedzibę do Milton Keynes. Zespół podzielono na trzy oddzielne sekcje: pierwsza zajmowała się przygotowaniem aut do europejskiej Formuły 3000, druga do brytyjskiej Formuły 3, a trzecia do Formuły Vauxhall Lotus. Rozpoczął się bardzo pomyślny okres dla tego zespołu, który w ciągu kilku lat zdołał wygrać 119 wyścigów w różnych kategoriach i zdobył 12 tytułów mistrzowskich. Przyczynili się do tego młodzi utalentowani kierowcy, jak choćby David Coulthard, Gil de Ferran, czy Dario Franchitti.


Paul Stewart kontynuował starty w F3. W 1990 partnerował mu Derek Higgins. W Formule Vauxhall Lotus ekipę PSR reprezentowali David Coulthard i Gil de Ferran, a w F3000 Andrea Chiesa i John Jones. Sponsorem zespołu w F3000 został kanadyjski koncern piwowarski Labatt. W najwyższej kategorii, czyli w F3000 zespół nigdy nie odnotował większych sukcesów. Dopiero w 1993 Gil de Ferran dał zespołowi pierwsze zwycięstwo wygrywając na Silverstone. Brazylijczyk wygrał później jeszcze dwukrotnie w kolejnym sezonie na torach Pau i Enna-Pergusa. Zespół został wycofany ze startów w F3000 po sezonie 1995. Wywalczył jedynie 3 zwycięstwa, zdobył 141 punktów i zaliczył 4 pole position.

Znacznie lepiej PSR wypadał w juniorskich formułach. W brytyjskiej serii F3 dominował wręcz przez kilka lat. W ciągu ośmiu lat zespół zdobył 6 tytułów, a wywalczyli je odpowiednio: Gil de Ferran (1992), Kelvin Burt (1993), Jan Magnussen (1994), Ralph Firman (1996), Johnny Kane (1997), Mario Haberfeld (1998). Były też znaczące sukcesy w Formule Vauxhall Lotus, gdzie PSR zgarnął kilka tytułów mistrzowskich.


Paul Stewart spędził lata 1991-1993 w swoim zespole w F3000. Ale bez sukcesów. W pierwszym sezonie startów nie zdobył żadnego punktu, w drugim zaledwie 3, a w trzecim tylko 10. Wreszcie po zakończeniu sezonu 1993 postanowił, mając już za sobą 28 lat życia, zaprzestać ścigania się. Paul zaczął koncentrować się na samodzielnym prowadzeniu swojego zespołu. Wkrótce stało się jasne, że ekipa PSR ma spore ambicje, aby w przyszłości pojawić się na torach Formuły 1. Jackie Stewart zaczął rozglądać się za potencjalnymi możliwościami współpracy, podczas gdy Paul Stewart został oficjalnie szefem ekipy rywalizującej w F3. Funkcję tą pełnił do końca jej istnienia, czyli do roku 1997. Po zakończeniu sezonu 1997 zespoły PSR z F3 i Formuly Vauxhall Lotus przestały istnieć, jako że familia Stewartów zaangażowała się całkowicie w Formułę 1.

Zespół PSR miał jednak w swej krótkiej historii kilka bardziej doniosłych momentów. W 1990 dołączył do niego Coulthard, który startował wówczas w Formule Vauxhall Lotus i wyścigach GM Lotus Euroseries. Rok później przeniósł się do F3, by w 1992 ścigać się już w F3000. Jego ostatni sezon w zespole PSR to rok 1993. Coulthard startował wówczas Jaguarem w wyścigu Le Mans 24 Godziny i zaliczył ostatni pełny sezon startów w F3000 przed awansem do Formuły 1.


Z końcem 1997 roku przestał istnieć zespół PSR, a Paul został dyrektorem zarządzającym w zespole swojego ojca Stewart Grand Prix. Pełnił tą funkcję od momentu jego powstania aż do początku 1999 roku, kiedy to zrezygnował z tego stanowiska i został zastępcą prezesa. Był raczej średnim kierowcą wyścigowym, bez porównania gorszym niż ojciec. W Formule 3000 startował przez 3 sezony, zdobył jedynie 13 punktów, dwa razy startował z trzeciego miejsca do wyścigu, a najlepszy jego rezultat to trzecie miejsce w Pau w 1993 roku. Po całkowitym przejęciu SGP przez koncern Ford Motor Company, Paul zrezygnował ze swojej nowej roli zastępcy prezesa, przejmując nadzór na codzienną aktywnością zespołu. Zajmował się tym także po zmianie nazwy zespołu na Jaguar Racing, jednak choroba nowotworowa zmusiła go do rezygnacji w połowie sezonu 2000. Czasami można go jeszcze niekiedy zobaczyć snującego się gdzieś po padoku F1 w czasie niektórych wyścigów Grand Prix.

Zespół PSR uczestniczył w rywalizacji Formuły 3 przez okres 9 lat (1989-1997), przez okres 8 lat w Formule Vauxhall (Opel) Lotus i przez okres 6 lat w międzynarodowej Formule 3000 (1990-1995). Właściwie można powiedzieć, że został utworzony w celu zapewnienia startów młodemu Paulowi w wyścigach samochodowych. To miało go wypromować i zapewnić ciągłość rozwoju kariery. Ale okazało się, że Paul nie jest tak wybitnym kierowcą jak ojciec. Wówczas zespół PSR skoncentrował się na współpracy z innymi młodymi zawodnikami, wśród których byli też i Szkoci. Część z nich trafiła do Formuły 1. Do dziś dnia jest tam David Coulthard, jeden z najbardziej doświadczonych zawodników w całej stawce F1.

Po wielu sukcesach w juniorskich formułach kierownictwo zespołu podjęło ryzykowną decyzję wejścia na rynek Formuły 1. Stało się to możliwe dzięki wieloletniej współpracy z firmą Ford i wcześniejszymi koneksjami Jackiego Stewarta. Zespół pojawił się w Formule 1 w roku 1997, w okresie gdy przechodziła ona swoistą metamorfozę.

•Kierowcy Paul Stewart Racing (F3000)  Rok  Samochód  Silnik  Kierowca  Uwagi   1990  Lola T90/50  Mugen Smith  Andrea Chiesa  pełen sezon startów; drugi w Donington i Birmingham, piąty w Jerez, Brads Hatch, Le Mans; 7 w klasyfikacji (18 punktów)   1990  Lola T90/50  Mugen Smith  John Jones  pełen sezon startów; trzeci w Donington, czwarty w Pau; 12 w klasyfikacji (7 punktów)   1991  Lola T91/50  Mugen Zytek  Paul Stewart  pełen sezon startów; bez punktów   1991  Lola T91/50  Mugen Zytek  Marco Apicella  pełen sezon startów; drugi w Mugello i Enna-Pergusa, czwarty w Pau i Brands Hatch; 5 w klasyfikacji (18 punktów)   1992  Reynard 92D  Judd Zytek  Paul Stewart  pełen sezon startów; czwarty w Albacete; 13 w klasyfikacji (3 punkty)   1992  Reynard 92D  Judd Zytek  David Coulthard  pełen sezon startów; trzeci w Nogaro i Magny-Cours, czwarty w Spa-Francorchamps; 9 w klasyfikacji (11 punktów)   1993  Reynard 93D  Cosworth AC  Paul Stewart  pełen sezon startów; trzeci w Pau, piąty w Donington i Silverstone, szósty w Spa-Francorschamps i Magny-Cours; 9 w klasyfikacji (10 punktów)   1993  Reynard 93D  Cosworth AC  Gil de Ferran  pełen sezon startów; pole position i zwycięstwo na Silverstone, drugi na Nurburgringu i Spa-Francorchamps; 4 w klasyfikacji (21 punktów)    1994  Reynard 94D  Zytek Judd KV  Gil de Ferran  pełen sezon startów; pole position w Pau; zwycięstwo w Pau i Enna-Pergusa, trzeci na Silverstone i Hockenheim, piąty w Spa-Francorschamps; 3 w klasyfikacji (28 punktów)   1994  Reynard 94D  Zytek Judd KV  Didier Cottaz  pełen sezon startów; drugi w Spa-Francorschamps, trzeci w Pau, piąty na Estoril, szósty na Silverstone; 5 w klasyfikacji (13 punktów)   1995  Reynard 95D  Cosworth AC  Didier Cottaz  pełen sezon startów; szósty w Pau; 16 w klasyfikacji (1 punkt)   1995  Reynard 95D  Cosworth AC  Allan McNish  pełen sezon startów; drugi w Pau, trzeci na Silverstone, szósty na Hockenheim; 7 w klasyfikacji (11 punktów)

Zobacz także:
»  Stewart Grand Prix – profil zespołu
»  Jackie Stewart – "Braveheart" w Formule 1

Wkrótce zapraszamy na następny artykuł o wyścigowej rodzinie Stewartów: Stewart Grand Prix.

Źródło: GrandPrix.com, Motorsport-Stats.com, SpeedSportMag.de, SkyScraperPicture.com