Sezon 2008 zakończył się jednopunktowym zwycięstwem Lewisa Hamiltona, który zapewnił sobie prymat w mistrzostwach na ostatnim zakręcie ostatniego okrążenia Grand Prix Brazylii. Czy Brytyjczyk zgarnąłby tytuł, gdyby obowiązywały inne zasady punktacji, czy też oddałby prymat Felipe Massie? Wszak punktacja zmieniała się wielokrotnie w historii.

A jak wypadłby nasz rodak, Robert Kubica? Czy obroniłby trzecie miejsce przed Raikkonenem, czy też znalazłby się na czwartym, bądź dalszym miejscu w tabeli na koniec sezonu. Cofnijmy się w czasie i rozważmy sytuację w zależności od rodzajów punktacji obowiązujących w poprzednich sezonach.


Punktacja: 10-8-6-5-4-3-2-1
Liczone rezultaty: Wszystkie

P. Kierowca  Punkty 1. Lewis Hamilton  98 2. Felipe Massa  97 3. Kimi Raikkonen  75 4. Robert Kubica  75 5. Fernando Alonso  61 6. Nick Heidfeld  60 7. Heikki Kovalainen  53 8. Sebastian Vettel  35 9. Jarno Trulli  31 10. Timo Glock  25 11. Mark Webber  21 12. Nelson Piquet  19 13. Nico Rosberg  17 14. Rubens Barrichello  11 15. Kazuki Nakajima  9 16. David Coulthard  8 17. Sebastien Bourdais  4 18. Jenson Button  3

Wszyscy dobrze znamy obowiązujący system punktacji. Wprowadzono go od sezonu 2003, gdyż po ponad pięćdziesięciu latach uznano, że warto wynagradzać większą liczbę zawodników punktami, co miało wprowadzić więcej emocji i nieprzewidzialności. Jak widzieliśmy, punktowało 18 zawodników (jeden mniej niż w 2007), a walka trwała do samego końca.


Punktacja: 10-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty: Wszystkie

P. Kierowca  Punkty 1. Felipe Massa  83 2. Lewis Hamilton  80 3. Kimi Raikkonen  56 4. Robert Kubica  50 5. Fernando Alonso  43 6. Nick Heidfeld  38 7. Heikki Kovalainen  34 8. Sebastian Vettel  21 9. Jarno Trulli  13 10. Timo Glock  13 11. Nelson Piquet  10 12. Nico Rosberg  10 13. Mark Webber  6 14. Rubens Barrichello  5 15. David Coulthard  4 16. Kazuki Nakajima  1 17. Jenson Button  1

Dobrze znana punktacja z lat 1991-2002 wywróciłaby troszkę klasyfikację i najprawdopodobniej spodobałaby się Berniemu Ecclestone'owi, który jest za większym premiowaniem zwycięzców.

Mistrzem zostałby Felipe Massa, który dzięki wygranej w Brazylii zdobyłby aż trzypunktową przewagę nad Lewisem Hamiltonem. Na trzecim miejscu znalazłby się Kimi Raikkonen, który jednak do ostatniego wyścigu startowałby z przewagą jednego punktu nad Robertem Kubicą i pewnie obroniłby swoją pozycję. Dzięki wspaniałej dyspozycji w drugiej połowie sezonu piąte miejsce utrzymałby Fernando Alonso.

Szóste miejsce zachowałby Nick Heidfeld, podobnie jak plasujący się za nim Kovalainen, Vettel, Trulli i Glock zamykający czołową dziesiątkę. Jedenasty Webber spadłby za Piqueta i Rosberga, Barrichello utrzymałby 14 pozycję, a z punktami widzielibyśmy jeszcze Coultharda, Nakajimę i Buttona. Sebastien Bourdais niestety zakończyłby rok bez punktów, gdyż ani jednego wyścigu nie ukończył w czołowej szóstce.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: 11 z 16 (69%)
Wzięte pod uwagę: 12 z 18 (67%)

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  77   2. Lewis Hamilton  73 (75)  3. Kimi Raikkonen  54   4. Robert Kubica  49   5. Fernando Alonso  41   6. Nick Heidfeld  38   7. Heikki Kovalainen  33   8. Sebastian Vettel  20   9. Jarno Trulli  13   10. Timo Glock  13   11. Nelson Piquet  10   12. Nico Rosberg  10   13. Mark Webber  6   14. Rubens Barrichello  5   15. David Coulthard  4   16. Kazuki Nakajima  1   17. Jenson Button  1

System stosowany w latach 1985-90 był najmłodszym, w którym nie brano pod uwagę wszystkich wyników w sezonie. Pod uwagę brano 11 najlepszych wyników, co w przeliczeniu daje około 69 procent, więc odnosząc się do zeszłego sezonu, daje to 12 rezultatów z 18-wyścigowego kalendarza. Co więcej, zwycięstwo było premiowane zaledwie dziewięcioma, a nie dziesięcioma punktami.

Pomimo tego, układ klasyfikacji pozostałby dokładnie taki sam, jak w przypadku punktacji z lat 1991-2002. Ucierpiałby jedynie Lewis Hamilton, który straciłby dodatkowe dwa punkty z Grand Prix Brazylii, gdyż to jego trzynasty punktowany rezultat. Zwyciężyłby Felipe Massa, który miałby przewagę 4 punktów.

Podobnie jak w latach 1991-2002, pomijając Hamiltona, stratni byliby Webber, Coulthard i Bourdais.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty: wszystkie

P. Kierowca  Punkty 1. Felipe Massa  77 2. Lewis Hamilton  75 3. Kimi Raikkonen  54 4. Robert Kubica  49 5. Fernando Alonso  41 6. Nick Heidfeld  38 7. Heikki Kovalainen  33 8. Sebastian Vettel  20 9. Jarno Trulli  13 10. Timo Glock  13 11. Nelson Piquet  10 12. Nico Rosberg  10 13. Mark Webber  6 14. Rubens Barrichello  5 15. David Coulthard  4 16. Kazuki Nakajima  1 17. Jenson Button  1

Na początku lat 80. punkty do klasyfikacji kierowcy zdobywali we wszystkich wyścigach. Mimo to, w porównaniu do lat 85-90 nie zaszły żadne zmiany. Felipe Massa wygrałby z przewagą dwóch punktów nad Hamiltonem. Kimi Raikkonen straciłby do lidera 23 oczka, i z dorobkiem 54 punktów miałby dalej pięciopunktową przewagę nad Kubicą.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: 5 z pierwszych 7, 5 z pozostałych 7 (71%)
Wzięte pod uwagę: 6 z pierwszych 9, 6 z pozostałych 9 (66,6%)

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  77   2. Lewis Hamilton  73 (75)  3. Kimi Raikkonen  54   4. Robert Kubica  47 (49)  5. Fernando Alonso  38 (41)  6. Nick Heidfeld  38   7. Heikki Kovalainen  33   8. Sebastian Vettel  20   9. Jarno Trulli  13   10. Timo Glock  13   11. Nelson Piquet  10   12. Nico Rosberg  10   13. Mark Webber  6   14. Rubens Barrichello  5   15. David Coulthard  4   16. Kazuki Nakajima  1   17. Jenson Button  1

Przed sezonem 1981 stosowano różne rodzaje punktacji, starając się podzielić sezon na dwie części i wybierając określoną liczbę wyścigów liczonych do klasyfikacji. Dzieląc sezon i zaliczając sześć z dziewięciu wyścigów w każdej połowie sezonu widzimy, że kierowcy jeżdżący równiej stracili po jednym z rezultatów – Hamilton punkty za Brazylię, Kubica za GP Francji, a Fernando Alonso za GP Chin.

W efekcie Alonso zrównał się punktami z Heidfeldem, jednak dzięki dwóm zwycięstwom utrzymał piąte miejsce. Układ punktacji pozostał podobny do tego, który obserwowaliśmy w latach 1981-2002.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: 4 z pierwszych 7 (57%), 4 z pozostałych 8 (50%)
Wzięte pod uwagę: 5 z pierwszych 9 (55%), 5 z pozostałych 9 (55%)

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  74 (77)  2. Lewis Hamilton  69 (75)  3. Kimi Raikkonen  51 (54)  4. Robert Kubica  44 (49)  5. Nick Heidfeld  37 (38)  6. Fernando Alonso  35 (41)  7. Heikki Kovalainen  33   8. Sebastian Vettel  19 (20)  9. Jarno Trulli  13   10. Timo Glock  13   11. Nelson Piquet  10   12. Nico Rosberg  10   13. Mark Webber  6   14. Rubens Barrichello  5   15. David Coulthard  4   16. Kazuki Nakajima  1   17. Jenson Button  1

Wyniki wg sezonu 1979 potwierdzają bardzo szybką jazdę Felipe Massy, który stracił najmniej punktów ze ścisłej czołówki. Układ pierwszej czwórki nie zmienił się w stosunku do lat 1980-2002. Różnice punktowe zwiększyły się jednak – stracili Hamilton i Kubica.

Także Fernando Alonso może żałować, że forma Renault poprawiła się dopiero w drugiej połowie sezonu. Po odrzuceniu kolejnych rezultatów spadł za nierówno jadącego Nicka Heidfelda, któremu odliczono tylko jeden rezultat. Stracił też Vettel, jednak utrzymał swoją pozycję w klasyfikacji.

Niemniej jednak Felipe Massa po raz kolejny zwyciężył z wyraźną przewagą nad Lewisem Hamiltonem.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: odrzucamy najgorszy wynik z danej połowy sezonu. Pierwsza część sezonu jest większa, jeśli liczba wyścigów jest nieparzysta
Wzięte pod uwagę: 8 z pierwszych 9, 8 z pozostałych 9

P. Kierowca  Punkty 1. Felipe Massa  77 2. Lewis Hamilton  75 3. Kimi Raikkonen  54 4. Robert Kubica  49 5. Fernando Alonso  41 6. Nick Heidfeld  38 7. Heikki Kovalainen  33 8. Sebastian Vettel  20 9. Jarno Trulli  13 10. Timo Glock  13 11. Nelson Piquet  10 12. Nico Rosberg  10 13. Mark Webber  6 14. Rubens Barrichello  5 15. David Coulthard  4 16. Kazuki Nakajima  1 17. Jenson Button  1

Punktacja wygląda dokładnie tak samo, jak ta z początku lat 80. Każdy kierowca miał za sobą co najmniej jeden wyścig poza punktami w każdej połowie sezonu, przez co nie stracili żadnego punktu i ich pozycje nie zmieniłyby się w stosunku do lat 80.


Punktacja: 9-6-4-3-2-1
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: Jak najbliżej 60% lub 60%: 6 z 10 (1960), 5 z 8 (1961), 5 z 9 (1962, 1966), 6 z 10 (1963-1965)
Wzięte pod uwagę: 11 z 18 (61%)

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  76 (77)  2. Lewis Hamilton  71 (75)  3. Kimi Raikkonen  54   4. Robert Kubica  48 (49)  5. Fernando Alonso  41   6. Nick Heidfeld  38   7. Heikki Kovalainen  33   8. Sebastian Vettel  20   9. Jarno Trulli  13   10. Timo Glock  13   11. Nelson Piquet  10   12. Nico Rosberg  10   13. Mark Webber  6   14. Rubens Barrichello  5   15. David Coulthard  4   16. Kazuki Nakajima  1   17. Jenson Button  1

System obowiązujący w pierwszej połowie lat 60. można porównać do tego z lat 1985-1990, ale z dodatkowym usuniętym rezultatem. Tylko trzech kierowców punktowało w tym roku więcej niż 11 razy i tylko oni stracili punkty. Nie zmieniło to jednak wiele i tabela nie zmieniła się w stosunku do lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych.


Punktacja: 8-6-4-3-2, 1 za najszybsze kółko
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: połowa z rezultatów, zaokrąglona w górę lub +1
Wzięte pod uwagę: 10 z 18

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  71 (73)  2. Lewis Hamilton  67 (71)  3. Kimi Raikkonen  61   4. Robert Kubica  46   5. Nick Heidfeld  38   6. Fernando Alonso  37   7. Heikki Kovalainen  34   8. Sebastian Vettel  17   9. Timo Glock  12   10. Jarno Trulli  11   11. Nico Rosberg  10   12. Nelson Piquet  9   13. Mark Webber  5   14. Rubens Barrichello  4   15. David Coulthard  4

W latach pięćdziesiątych było troszkę inaczej, gdyż punktowało zaledwie pięciu najlepszych kierowców na mecie według podanego wyżej klucza, przy czym najszybszy zawodnik w dniu wyścigu otrzymywał dodatkowy punkt.

Najwięcej zyskał dzięki temu Kimi Raikkonen, który aż dziesięć razy wykręcał w tym roku najszybsze okrążenie. Poza nim dodatkowe punkty dostali Massa – trzy, Hamilton jeden oraz Heidfeld i Kovalainen – po dwa. Punkty straciliby także Massa i Hamilton, którym skreślono by odpowiednio jeden i dwa rezultaty.

Felipe Massa podobnie jak w każdym innym dotychczas rozpatrywanym przypadku punktacji znalazłby się na czele. Za nim, ze stratą aż sześciu punktów byłby Lewis Hamilton, a na trzecim miejscu uplasowałby się bardzo szybki Kimi Raikkonen, ze stratą kolejnych sześciu oczek. Dzięki szybkim okrążeniom na piąte miejsce awansowałby także Nick Heidfeld, który zostawiłby za sobą Fernando Alonso.

Z powodu braku nagradzania punktami za szóste i kolejne miejsca, w tabeli spadliby Trulli i Piquet (każdy o jedno miejsce), a poza punktacją znaleźliby się Najakima, Bourdais i Button.


Punktacja: 8-6-4-3-2, 1 za najszybsze kółko
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: 5 z 7 (71%)
Wzięte pod uwagę: 13 z 18 (72%)

P. Kierowca  Punkty 1. Felipe Massa  73 2. Lewis Hamilton  71 3. Kimi Raikkonen  61 4. Robert Kubica  46 5. Nick Heidfeld  38 6. Fernando Alonso  37 7. Heikki Kovalainen  34 8. Sebastian Vettel  17 9. Timo Glock  12 10. Jarno Trulli  11 11. Nico Rosberg  10 12. Nelson Piquet  9 13. Mark Webber  5 14. Rubens Barrichello  4 15. David Coulthard  4

Sezon 1955 był dość specyficzny. Ze względu na tragiczny wypadek w Le Mans, w którym zginęły 83 osoby, odwołano aż cztery wyścigi. W związku z tym zdecydowano się, tak jak w 1954 roku, wziąć pod uwagę pięć wyścigów z siedmiu rozegranych. Zaliczając podobny procent wyścigów z ostatniego sezonu, mistrzem zostałby Felipe Massa i nie zmieniłoby się to w stosunku do lat 1954-1959.


Punktacja: 8-6-4-3-2, 1 za najszybsze kółko
Liczone rezultaty:
Oryginalnie: połowa z rezultatów, minus jeden w przypadku nieparzystej ich liczby
Wzięte pod uwagę: 9 z 18

P. Kierowca  Punkty   1. Felipe Massa  67 (73)  2. Lewis Hamilton  61 (71)  3. Kimi Raikkonen  58 (61)  4. Robert Kubica  44 (46)  5. Nick Heidfeld  38   6. Fernando Alonso  37   7. Heikki Kovalainen  34   8. Sebastian Vettel  17   9. Timo Glock  12   10. Jarno Trulli  11   11. Nico Rosberg  10   12. Nelson Piquet  9   13. Mark Webber  5   14. Rubens Barrichello  4   15. David Coulthard  4

Wg punktacji w latach 1951-1954 Felipe Massa wygrywa z przewagą sześciu punktów nad Lewisem Hamiltonem, a trzeci w klasyfikacji Kimi Raikkonen traci zaledwie dziewięć punktów do lidera. Podobnie jak w całych latach 50. w klasyfikacji znalazłoby się 15 kierowców.


W tym sezonie mieliśmy do czynienia z jednym z ciekawszych sezonów w historii, a walka o mistrzowski tytuł rozstrzygnęła się dopiero na ostatnim zakręcie ostatniego wyścigu sezonu.

Niemniej jednak aktualny mistrz świata Lewis Hamilton może dziękować FIA za wprowadzenie w 2003 roku nowej punktacji, w której premiuje się ośmiu kierowców, a pomiędzy pierwszym, a drugim miejscem są zaledwie dwa punkty różnicy. W przypadku obowiązywania jakiejkolwiek innej punktacji mistrzem zostałby Felipe Massa, notujący przewagę od dwóch do sześciu punktów.

Jeśli chodzi o dalszą część tabeli, wdzięczny nowej punktacji może być także Sebastien Bourdais, gdyż tylko on odpadłby z klasyfikacji w przypadku premiowania punktami sześciu pozycji na mecie. Kolejne zmiany następowałyby dopiero przy punktacjach z lat 50. i pięciu punktowanych pozycjach na mecie.