Bernie Ecclestone już od dosyć dawna planował zorganizowanie wyścigu Formuły 1 w Chinach, które ze względu na ponad miliard mieszkańców stanowią bardzo atrakcyjny rynek zbytu, zarówno dla koncernów samochodowych, jak i licznych firm sponsorujących zespoły. Zawarcie stosownej umowy z komunistycznymi władzami tego kraju stało się jednak możliwe dopiero w październiku 2002 roku – wynegocjowany kontrakt zapewnił Chinom prawo do organizowania wyścigu od 2004 do 2010 roku. Pod lokalizację toru, zaprojektowanego przez słynnego niemieckiego architekta – Hermanna Tilke, wybrano okolice największego miasta w Chinach, jakim jest Szanghaj.
Budowa została ukończona tuż przed oficjalnym otwarciem toru, które nastąpiło 6 czerwca 2004 roku. Przecięcia wstęgi dokonał dyrektor sportowy zespołu Ferrari, będący jednocześnie dyrektorem zarządzającym Ferrari Maserati Group – Jean Todt. Oprócz Francuza w ceremonii otwarcia uczestniczyli wiceburmistrz Szanghaju – Yang Xiaodu, prezydent Shanghai International Circuit – Mao Xiaohan, dyrektor wykonawczy Maserati – Martin Leach oraz przedstawiciele Międzynarodowej Federacji Samochodowej (FIA) i administracji Formuły Jeden (FOM). Obecność władz Ferrari Maserati Group nie była przypadkowa, gdyż otwarcie toru zbiegło się z uruchomieniem pierwszego w Chinach salonu samochodowego tego koncernu.
Jako pierwszy z nowym torem zapoznał się były kierowca Ferrari – Gerhard Berger, przejeżdżając kilka okrążeń za kierownicą bolidu F2003-GA na oczach zgromadzonych na trybunach ponad 30 tysięcy widzów, którzy przyszli zobaczyć otwarcie tego obiektu. „To wspaniale, że mogłem przybyć na tor w Szanghaju, zobaczyć miasto i oczywiście jako pierwszy zapoznać się z torem. To fantastyczny obiekt i bycie pierwszym kierowcą, który przejechał się po nim autem Formuły 1, było wspaniałym doświadczeniem. To zawsze przyjemne uczucie móc zrobić coś takiego. Jest to nowoczesny tor, stanowiący dosyć duże wyzwanie i posiadający wspaniałą atmosferę. Myślę, że ściganie się tutaj będzie wszystkim sprawiało wielką przyjemność!”, powiedział Austriak.
Shanghai International Circuit
Shanghai International Circuit ma długość 5.451 km i składa się z 16 zakrętów. Najdłuższa prosta (1175 m), służąca również do wyścigów dragsterów, znajduje się pomiędzy zakrętami T13 oraz T14 i umożliwia rozwinięcie prędkości do 327 km/h. Charakterystyczną cechą toru są przypominające zwiniętego węża dwie sekwencje zakrętów: T1-T3 i T11-T13, a także dwa spiczaste końce, czyli bardzo ostre wiraże T6 i T14, znajdujące się po przeciwległych stronach toru. Najwyższym punktem jest zakręt T2, który znajduje się ponad 11 metrów nad poziomem morza, natomiast maksymalna różnica wysokości wynosi blisko siedem metrów. Oprócz dłuższych prostych zakończonych ostrymi zakrętami, co powinno ułatwiać wyprzedzanie, w środku toru znajduje się również sekwencja dwóch szybkich wiraży (T7 i T8). Tym samym obiekt ten stanowi spore wyzwanie dla kierowców, zapewniając jednocześnie ciekawe widowisko dla kibiców.
Jeszcze ciekawiej tor ten prezentuje się od strony wizualnej. Wielka trybuna główna z zadaszeniem na prostej startowej, połączona z okrągłymi wieżami kontrolnymi po drugiej stronie podniebnymi przejściami, w których znajdują się restauracja i centrum prasowe, to widok zupełnie niespotykany na innych torach. Do tego dochodzi piękny ogród w chińskim stylu, gdzie mieszczą się budynki dla zespołów. Jednym słowem jest to jeden z najbardziej efektownych torów, na jakim przyszło się ścigać kierowcom Formuły 1. Inauguracyjny wyścig we wrześniu zapowiada się na wielkie wydarzenie i można być pewnym, że trybuny będą wypełnione po brzegi.
Krótki wywiad przeprowadzony tuż przed inauguracyjnym wyścigiem o Grand Prix Chin przez Towarzystwo Ubezpieczeń Allianz z projektantem toru, Hermannem Tilke:
Czego Formuła 1 może się spodziewać po debiucie na Dalekim Wschodzie? „Tor, wybudowany przez Chińczyków na obrzeżach ekonomicznego centrum kraju, Szanghaju, to mieszanka szybkich i wolnych zakrętów, więc z pewnością czekają nas emocjonujące wyścigi. Mam nadzieję, że debiut na tym torze pokaże, jak ekscytujący może być ten tor. Obiekt z pewnością wymaga odważnej jazdy i udanego kompromisu w ustawieniach, dobrania odpowiedniej siły docisku”.
Jakie były największe problemy przy budowie toru? „W Bahrajnie problem stanowiły twarde skały pod piaskiem, które musiały zostać wysadzone. W rezultacie przemieszczeniu uległ prawie milion metrów sześciennych skał. W Szanghaju – wręcz przeciwnie. Podłoże nie było wystarczająco solidne, więc musieliśmy wbić 40 000 betonowych filarów w ziemię, by zapewnić wystarczające oparcie dla toru i konstrukcji zdolnych pomieścić 200 000 widzów”.
W jaki sposób nadaje się torom szczyptę lokalnego kolorytu? „Bardzo ważne jest, by na podstawie toru można było określić, w jakim kraju odbywa się wyścig. W Szanghaju wykorzystaliśmy położenie – w delcie rzeki, z kanałami i rzeczkami. Architektura budynków na torze odzwierciedla historię i kulturę Chin. To zbieg okoliczności, ale układ toru przypomina znak Shang. To bardzo miły zbieg okoliczności, bo ten znak symbolizuje impet i sukces, a o to właśnie w tym rozwijającym się regionie chodzi”.
Jaka filozofia została zastosowana przy planowaniu nowego toru? „Wyścig musi być spektakularny dla kierowców i dla kibiców. Spróbowaliśmy wypełnić wszelkie wymagania, by spełnić to założenie. Wyzwaniem dla nas, projektantów, jest stworzenie toru, który byłby wyzwaniem dla ludzi i technologii. Innymi słowy, stworzenie obiektu na którym kierowcy i technika wystawieni byliby na ciężką próbę. Trzeba także uwzględnić możliwości do wyprzedzania – ale to akurat sprawdzi się dopiero w praktyce”.
Czy pęd ku bezpieczeństwu nie czyni Formuły 1 nudną? „Nie sądzę. Chociaż staramy się maksymalnie utrudnić życie kierowcom, nigdy nie zapominamy o bezpieczeństwie. Kibice chcą oglądać szybkie samochody i jak najwięcej akcji. Nikt nie chce, by ktokolwiek odniósł obrażenia”.
