Lewis Hamilton nie przestaje zadziwiać – Anglik zdobył w Ameryce Północnej komplet punktów, odnosząc najpierw w Kanadzie swoje pierwsze zwycięstwo w Formule 1, a następnie pokonując w równej walce dwukrotnego mistrza świata Fernando Alonso w Grand Prix Stanów Zjednoczonych.

Dla zespołu McLaren jest to już trzecie podwójne zwycięstwo w tym sezonie i jedynym zmartwieniem dla stajni z Woking jest chyba tylko coraz bardziej napięta sytuacja pomiędzy jej obydwoma kierowcami. Inne problemy ma tymczasem zespół Ferrari, który na torze Indianapolis był po prostu niewystarczająco szybki i musiał zadowolić się tylko najniższym stopniem podium wywalczonym przez Felipe Massę. Oto jak potoczył się ten wyścig okrążenie po okrążeniu.

Na starcie Alonso ponownie okazał się nieco szybszy od Hamiltona, jednak Brytyjczyk zablokował wewnętrzny tor jazdy przed pierwszym zakrętem i zdołał utrzymać się na prowadzeniu. Na swojej pozycji startowej (3) utrzymał się także Massa, a tuż za Brazylijczykiem znalazł się Nick Heidfeld (BMW Sauber), który wraz Heikkim Kovalainenem (Renault) zdołał wyprzedzić Kimiego Raikkonena (Ferrari). Fin jako jedyny kierowca z czołówki zdecydował się na start na twardszych oponach (bez białego paska) i ceną za to była najprawdopodobniej właśnie utrata dwóch miejsc na starcie. Tymczasem startujący z siódmej pozycji Sebastian Vettel (BMW Sauber) za bardzo opóźnił hamowanie przed pierwszym zakrętem i omal nie wpadł na samochody jadące przed nim. Niemiec musiał ratować się ucieczką na pobocze i po powrocie na tor znalazł się za Jarno Trullim (Toyota), Giancarlo Fisichellą (Renault), Markiem Webberem (Red Bull) i Nico Rosbergiem (Williams) na 11 pozycji.

Rosberg zyskał w sumie cztery miejsca, unikając w pierwszym zakręcie małego karambolu zapoczątkowanego przez Ralfa Schumachera (Toyota). Niemiec zablokował koła podczas hamowania i zniosło go na zewnętrzną stronę, gdzie akurat jechał David Coulthard (Red Bull). Następnie próbujący ominąć kręcącą się Toyotę Rubens Barrichello uderzył w bolid swojego partnera z zespołu Honda – Jensona Buttona, który pomimo zniszczeń jako jedyny z całej czwórki był w stanie kontynuować jazdę. Ralf od razu wysiadł z bolidu pozostawiając go na poboczu, natomiast Coulthard i Barrichello dowlekli się do boksów, ale także musieli wycofać się z wyścigu. Najbardziej z całego zamieszania skorzystali Vitantonio Liuzzi (Toro Rosso) i Adrian Sutil (Spyker), awansując aż o siedem miejsc (Liuzzi wskoczył na 12 pozycję, a Sutil na 14). Kierowców tych rozdzielił Alex Wurz (Williams), który zyskał z kolei cztery miejsca.

Na pozostałych miejscach (15-19) znaleźli się Scott Speed (Toro Rosso), kierowcy Super Aguri – Anthony Davidson i Takuma Sato, Christijan Albers (Spyker) i Button, który po kolizji z Barrichello wypadł na chwilę z toru i wylądował na ostatniej pozycji. Brytyjczyk w dalszej części pierwszego okrążenia zdołał jednak wyprzedzić Albersa i Davidsona (kierowca Super Aguri musiał popełnić jakiś błąd, gdyż spadł na ostatnie miejsce), a następnie na prostej startowej zaatakował Sato, mimo iż kawałek dalej powiewały żółte flagi zabraniające wyprzedzania. Ostatecznie nie doszło do zmiany pozycji i Button pozostał na 17 miejscu za Sato, który – co jest dosyć niezrozumiałe – kilkanaście okrążeń później został ukarany przez stewardów za wyprzedzanie przy żółtej fladze.

Na drugim okrążeniu jadący na ósmej pozycji Fisichella zahaczył o pobocze w czwartym zakręcie i straciłem kontrolę nad tyłem bolidu, co skończyło się efektownym piruetem i dosyć długą wycieczką na pobocze. Po powrocie na tor Włoch znalazł się na ostatniej pozycji, by trzy okrążenia później rozpocząć odrabianie strat od wyprzedzenia Albersa, którego chwilę wcześniej pokonał także Davidson. Na siódmym okrążeniu Sato wyprzedził Speeda i awansował na 14 pozycję. Na przestrzeni następnych dwóch kółek Fisichella pokonał Davidsona i Buttona, by przesunąć się na 16 miejsce. Na uwagę zasługiwał zwłaszcza pojedynek Włocha z kierowcą Hondy, który trwał kilka dobrych zakrętów, a w tym czasie obaj zawodnicy jechali cały czas tuż obok siebie, zostawiając jednak sobie nawzajem wystarczającą ilość miejsca.

Kolejny ruch należał do Sato: Japończyk wyprzedził na początku 14 okrążenia Sutila, jednak długo nie cieszył się z 13 miejsca, gdyż – podobnie jak Fisichella na drugim okrążeniu – zahaczył o pobocze w czwartym zakręcie i wpadł w poślizg, lądując po nim na środku żwirowiska. Niestety nie udało mu się już stąd wyjechać i odpadł z wyścigu zanim jeszcze stewardzi przyznali mu karę obniżenia pozycji startowej do następnego wyścigu za domniemane wyprzedzanie przy żółtej fladze. Tymczasem Fisichella wyprzedził Speeda, a na 15 okrążeniu także i Sutila, co w połączeniu z odpadnięciem z wyścigu Sato umożliwiło mu awans na 13 pozycję.

Po 20 okrążeniach liderem wyścigu był nadal Hamilton, mając blisko cztery sekundy przewagi nad Alonso. Nieco mniejszy dystans dzielił Hiszpana od Massy (+7,1s), który jechał zbliżonym tempem do aktualnego mistrza świata. Czwarty Heidfeld (+9,9s) tracił do Massy niespełna trzy sekundy, mając jednocześnie aż osiem sekund przewagi nad Kovalainenem (+18,0s), za którym cały czas jak cień podążał Raikkonen (Fin były nieco szybszy od kierowcy Renault, ale nie był w stanie go wyprzedzić). Jadący na kolejnych trzech pozycjach Trulli, Webber, Rosberg i Vettel tracili do lidera odpowiednio 27, 32, 36 i 37 sekund, natomiast zajmujący 11 pozycję Liuzzi miał już ponad minutę straty do Hamiltona. Włoch wstrzymywał wyraźnie pozostałych kierowców uczestniczących w wyścigu, jednak dzięki dużej prędkości maksymalnej na długiej prostej był w stanie utrzymać za swoimi plecami Wurza, który zaciekle atakował go od samego początku wyścigu.

Na początku 21 okrążenia Heidfeld zablokował tylne koła podczas hamowania przed pierwszym zakrętem i wpadł w poślizg. W efekcie musiał skorzystać z bocznej drogi, jednak zanim powrócił do walki, przez chwilę miał problemy z wrzuceniem biegu. Łącznie Niemiec stracił około 10 sekund, wliczając w to także czwarte miejsce na rzecz Kovalainena. Pod koniec 21 okrążenia Hamilton zapoczątkował pierwszą rundę postojów, a wraz z nim w boksach pojawili się także Massa i Heidfeld. Na kolejnym kółku pierwsze tankowanie paliwa i zmianę opon zaliczył także Alonso i wówczas na prowadzenie wysunął się Kovalainen. Fin prowadził przez pięć okrążeń, po czym sam zjawił się w boksach, oddając pierwsze miejsce jego prawowitemu właścicielowi – Hamiltonowi. W międzyczasie pierwsze postoje odbyli także Raikkonen i Vettel, a na okrążeniach od 29 do 31 Sutil, Webber i Trulli. Wszyscy wymienieni wyżej kierowcy obrali strategię dwóch postojów w tym wyścigu.

Po 32 okrążeniach kolejność pierwszej dziesiątki wyglądała następująco: Hamilton, Alonso (Hiszpan w międzyczasie zdołał zbliżyć się do swojego partnera na mniej niż sekundę), Massa (+14,2s), Rosberg (+19,2s – bez postoju), Raikkonen (+19,8s), Heidfeld (+21,4s), Kovalainen (+21,8s), Trulli (+34,3s), Webber (+36,6s) i Vettel (+44,2s). Na kolejnych sześciu pozycjach jechali mający już ponad minutę straty do lidera i bez postoju na swoim koncie Fisichella, Liuzzi, Wurz, Button, Speed i Davidson, natomiast stawkę 18 kierowców zamykali zdublowani Sutil i Albers (bez postoju). Fisichella awans na 11 pozycję zawdzięczał wyprzedzeniu na 23 okrążeniu Wurza i na 29 Liuzziego. Tego ostatniego kierowca Renault pokonał podobnie jak Buttona – podczas emocjonującego pojedynku na wewnętrznej części toru. Tymczasem Button wyprzedził na 26 okrążeniu Speeda.

Rundę postojów dla kierowców jadących tylko na jeden pit stop zapoczątkował pod koniec 37 okrążenia Fisichella. Wraz z Włochem w boksach pojawił się także Speed. Na kolejnym kółku jedyny postój zaliczył Liuzzi, a tymczasem w czołówce dosyć nieoczekiwanie doszło do pojedynku pomiędzy kierowcami McLarena. Alonso wykorzystał fakt, że Hamilton miał trudności z dublowaniem wolniejszych kierowców i zaatakował swojego partnera na najdłuższej prostej. Brytyjczyk zablokował jednak wewnętrzny tor jazdy przed pierwszym zakrętem i podobnie jak podczas startu utrzymał się na prowadzeniu. Taki obrót spraw wyraźnie rozłościł Alonso, który na kolejnym okrążeniu przejechał blisko boksów, unosząc jednocześnie rękę w geście frustracji, jednak do końca nie wiadomo do kogo było to skierowane – zespołu McLaren czy Hamiltona.

Pozostali kierowcy jadący najprawdopodobniej na jeden stop: Albers, Rosberg, Davidson, Wurz i Button boksy odwiedzili na przestrzeni okrążeń 39-44. Zajmujący dotąd czwartą pozycję Rosberg spadł za Vettela na 10 pozycję, ale ponieważ w przeciwieństwie do kierowców jadących przed nim nie musiał już więcej zatrzymywać się w boksach, nadal miał duże szanse na zarobek punktowy. Fisichella po swoim postoju utrzymał się na 11 pozycji, a za nim znalazł się jadący na dwa stopy Sutil, który nadal prezentował się bardzo dobrze w tym wyścigu jak na reprezentowany zespół. Na pozostałych miejscach jazdę kontynuowali Davidson (Brytyjczyk z uwagi na bardzo krótki czas postoju mógł jednak jechać na dwa stopy), Wurz, Button (kłopoty z tankowaniem paliwa podczas postoju i strata kilku sekund), Speed, Liuzzi i Albers (zgaśnięcie silnika po postoju i strata kilku sekund).

Ostatnią rundę postojów dla kierowców jadących na dwa pit stopy zapoczątkował na 47 okrążeniu Kovalainen. Następnie w boksach zjawili się Heidfeld, Alonso (tym razem to Hiszpan jako pierwszy z kierowców McLarena pojawił się w boksach, a więc jego szanse na wygranie tego wyścigu były już bardzo małe), Hamilton, Raikkonen, Vettel, Sutil, Davidson, Trulli i Webber, który na 59 okrążeniu zakończył drugą rundę postojów. W międzyczasie z wyścigu odpadł Heidfeld ze względu na awarię układu hydraulicznego w swoim bolidzie. Po zakończeniu wszystkich przetasowań na 60 okrążeniu liderem wyścigu był nadal Hamilton, a za nim jechali: Alonso (+1,8s), Massa (+15,3s), Raikkonen (+15,8s), Kovalainen (+39,4s), Rosberg (+56,0s), Trulli (+58,5s), Webber (+59,0s), Vettel (+60,2s) i mający już ponad okrążenie straty do lidera Fisichella, Wurz, Button, Davidson, Speed, Liuzzi, Sutil i Albers.

W końcówce wyścigu toczyła się jeszcze walka o trzecią pozycję pomiędzy kierowcami Ferrari (Raikkonen na swój ostatni przejazd założył miękkie opony i był szybszy od Massy, jadąc tuż za nim od 55 okrążenia), o siódmą pozycję pomiędzy Trullim i Webberem (obaj kierowcy jechali blisko siebie niemal przez cały wyścig), o 12 pozycję pomiędzy Buttonem i Davidsonem oraz o 14 miejsce pomiędzy kierowcami Toro Rosso. Jednakże tylko pojedynek pomiędzy Buttonem i Davidsonem zakończył się udanym manewrem wyprzedzania: kierowca Super Aguri dzięki dosyć odmiennej strategii w stosunku do innych kierowców (dwa krótkie przejazdy na miękkich oponach w drugiej połowie wyścigu) zdołał zyskać kilka miejsc, by na 66 okrążeniu pokonać w bezpośredniej walce Buttona, co zapewniło mu awans na 12 pozycję.

Ostatnim istotnym zdarzeniem w tegorocznym wyścigu o Grand Prix Stanów Zjednoczonych była awaria silnika Toyoty w bolidzie jadącego na szóstej pozycji Rosberga zaledwie pięć okrążeń przed metą. Niemiec po opuszczeniu płonącego w tylnej części bolidu nie krył swojej wielkiej frustracji z powodu kolejnych straconych punktów w tym sezonie, ale przynajmniej mógł być zadowolony ze swojej bezbłędnej jazdy. Po tym zdarzeniu na pozycje od szóstej do ósmej awansowali Trulli, Webber i Vettel, który stał się tym samym najmłodszym zdobywcą punktu w Formule 1. Na pozostałych miejscach finiszowali Fisichella, Wurz, Davidson, Button, Speed, Sutil i Albers. Rosberg ostatecznie sklasyfikowany został na 16 pozycji, a oprócz niego do mety nie dojechał także Liuzzi, którego na 71 okrążeniu wyeliminowały z walki problemy z układem hydraulicznym.

Przed nami teraz dwutygodniowa przerwa przed wyścigiem o Grand Prix Francji, który poprzedzą w tym tygodniu testy na torach Silverstone i Jerez.