Warto wspomnieć jeszcze o kilku ciekawych podstawach: zużycie paliwa mierzymy w kilogramach, a litr benzyny stosowanej w F1 waży około 750 gram. Czyli mityczna prędkość tankowania, wynosząca niecałe 12 litrów na sekundę, to tak naprawdę około 8,75 kg/s. Pojemność zbiornika paliwa jest oczywiście dowolna i w sezonie 2005 wahała się od ok. 90 (Ferrari, Williams) do ok. 106 kg (McLaren).
Wewnątrz węża tankującego paliwo kryją się tak naprawdę dwa węże: doprowadzający benzynę i odprowadzający powietrze. W latach 80., kiedy po raz pierwszy wprowadzano tankowanie podczas wyścigów, kierowca przed zatrzymaniem się na stanowisku serwisowym poluzowywał pasy, bo tankowanie odbywało się bez odpowietrzenia zbiornika i wzrastające ciśnienie czasami powodowało odkształcenie tylnej ścianki kokpitu (monocoque w tamtych czasach wytwarzany był przeważnie z aluminium), "przyduszając" kierowcę do pasów.

Co zaś się tyczy toksyczności... Cóż, w latach 90. rozlanie małej kałuży paliwa w boksie może nie wymagało ogłoszenia alarmu o skażeniu środowiska, ale mechanicy przez długi czas skarżyli się na nudności i łzawiące oczy. Za to zyski w osiąganych czasach były nie do pogardzenia - w 1990 r. podczas jednego z testów na torze Estoril tylko zatankowanie nowego rodzaju paliwa pozwoliło Piquetowi poprawić czas okrążenia o 0,6 sekundy i osiagnąć o 6 km/h większą prędkość na prostej. Zysk "wyceniono" na ok. 40 KM podczas testów na hamowni. Teraz to już przeszłość - choć i tak paliwo tankowane w F1 jedynie spełnia te same normy co "cywilna" benzyna - a nie jest po prostu tym samym, wbrew temu czym karmią nas reklamy.

baki f1 maja kolo 100kg czyli 133 litrow