Tony Kanaan (Andretti Green) czekał dziesięć wyścigów na odniesienie kolejnego zwycięstwa w IndyCar Series. W końcu udało mu się tego dokonać w nocnym wyścigu na owalu Richmond International Raceway, na którym pokonał swojego rodaka Helio Castronevesa (Penske) i prowadzącego nadal w mistrzostwach Scotta Dixona (Ganassi).
Kanaan wystartował z pole position do tego wyścigu, który okazał się istnym 'destruction derby', jako że do mety dotarło tylko 10 całych samochodów na 26 wszystkich. Przez początkowe okrążenia panował spory chaos i żółta flaga pojawiała się jedna za drugą. Pierwszą neutralizację spowodował Ryan Hunter-Reay, a kolejne Will Power, AJ Foyt IV, Buddy Rice, Bruno Junqueira, John Andretti i Vitor Meira, Graham Rahal, ponownie Hunter-Reay podczas kolizji z Mario Moraesem, a ostatnia była następstwem kraksy Jaime Camary.
Kanaan prowadził od startu do 68 okrążenia, a po pierwszym postoju spadł na trzecie miejsce – za Camarę i Danicę Patrick, którzy zatrzymywali się podczas jednej z wcześniejszych neutralizacji. Później na prowadzenie wyszedł Marco Andretti, wyprzedzając w krótkim odstępie czasu Castronevesa, Kanaana i Camarę. Amerykanin zaczął szybko uciekać rywalom i gdy jadący na siódmej pozycji Rahal rozbił się na 131 okrążeniu, postanowił pozostać na torze, choć większość kierowców wykorzystała ten moment do wykonania postojów.
Andretti utrzymał więc prowadzenie, ale potrzebował kilku neutralizacji, aby wystarczyło mu paliwa. Niestety trafił akurat na dość długi okres bez żółtej flagi i musiał zjechać na pas serwisowy na 204 okrążeniu przy zielonej fladze, tracąc ponad okrążenie do Kanaana, który powrócił na prowadzenie, mając za sobą Castronevesa i Camarę. W tym momencie Andretti liczył jeszcze na to, że czołówka także wykona postoje przy zielonej fladze, ale szczęście znowu nie było po jego stronie, gdyż 14 okrążeń później Camara rozbił się.
Liderzy wykonali wtedy ostatnie postaje i pozostałe 71 okrążeń przejechali już bez neutralizacji. Po Camarze trzecie miejsce przejął Dan Wheldon i jechał na nim aż do ostatniego okrążenia, gdy nagle zwolnił w ostatnim zakręcie – prawdopodobnie z braku paliwa – i został wyprzedzony przez Dixona, by zająć ostatecznie czwarte miejsce. Pierwszą piątkę zamknął Oriol Servia, który okazał się najwyżej sklasyfikowanym byłym kierowcą Champ Car. Andretti zajął tymczasem dziewiąte miejsce. Kolejny wyścig IndyCar zostanie rozegrany za tydzień na drogowym torze Watkins Glen.
• Klasyfikacja generalna IndyCar po 10. z 16. rund
| •Rezultat wyścigu IRL na Richmond International Raceway | | | | | | P. | Kierowca | Nar. | Zespół | Okr./strata | |
|---|
 |
| 1. | Tony Kanaan |  | Andretti Green | 2h04:05,5111 | |
| 2. | Helio Castroneves | | Penske | +04,7691 | |
| 3. | Scott Dixon |  | Ganassi | +06,6504 | |
| 4. | Dan Wheldon |  | Ganassi | +07,7270 | |
| 5. | Oriol Servia |  | KV | +10,7701 | |
| 6. | Danica Patrick |  | Andretti Green | +10,9198 | |
| 7. | Justin Wilson | | Newman/Haas/Lanigan | +16,3094 | |
| 8. | Townsend Bell | | Dreyer & Reinbold | +17,5175 | |
| 9. | Marco Andretti | | Andretti Green | +1 okr. | |
| 10. | Ernesto Viso |  | HVM | +1 okr. | |
| 11. | Ed Carpenter | | Vision | +62 okr. | |
| 12. | Darren Manning | | Foyt | +65 okr. | |
| 13. | Hideki Mutoh |  | Andretti Green | +80 okr. | |
| 14. | Jaime Camara | | Conquest | +83 okr. | |
| 15. | Ryan Briscoe |  | Penske | +142 okr. | |
| 16. | Ryan Hunter-Reay | | Rahal Letterman | +157 okr. | |
| 17. | Mario Moraes | | Dale Coyne | +157 okr. | |
| 18. | Graham Rahal | | Newman/Haas/Lanigan | +169 okr. | |
| 19. | Marty Roth | | Roth | +183 okr. | |
| 20. | Vitor Meira | | Panther | +209 okr. | |
| 21. | John Andretti | | Roth | +209 okr. | |
| 22. | Buddy Rice | | Dreyer & Reinbold | +220 okr. | |
| 23. | Bruno Junqueira | | Dale Coyne | +222 okr. | |
| 24. | AJ Foyt IV | | Vision | +271 okr. | |
| 25. | Will Power | | KV | +292 okr. | |
| 26. | Enrique Bernoldi | | Conquest | +294 okr. | |
| |
|
|
Źródło: Autosport.com
