Sędziowie odrzucili wniosek Ferrari o ponowne rozpatrzenie incydentu z udziałem Sebastiana Vettela, do jakiego doszło podczas wyścigu o Grand Prix Kanady.

W piątek na torze Paul Ricard odbyło się posiedzenie składu sędziowskiego, który orzekał w trakcie wyścigowego weekendu w Montrealu. W padoku pojawili się Emanuele Pirro, Gerd Ennser i Mathieu Remmerie. Reprezentant kanadyjskiej federacji – Mike Kaerne uczestniczył w posiedzeniu dzięki połączeniu wideo.

Ferrari reprezentował dyrektor sportowy – Laurent Mekies.

Przed posiedzeniem Francuz zapewniał, że Ferrari dysponuje bardzo mocnymi dowodami, które potwierdzają, iż Vettel nie zasługiwał na 5-sekundową karę czasową za niebezpieczny powrót z pobocza na tor.

„Po Grand Prix Kanady otrzymaliśmy dostęp do dużej liczby nowych dowodów. Przyjrzeliśmy się im bliżej i poprosiliśmy FIA o ponowne zbadanie sprawy, ponieważ uważamy, że dysponujemy dość przytłaczającym dowodem, wykazującym, iż Sebastian nie złamał żadnego przepisu”.

Po wysłuchaniu Mekiesa i zapoznaniu się z nowymi dowodami, sędziowie zadecydowali, iż Ferrari nie przysługuje prawo do formalnego zawnioskowania o ponowne otwarcie sprawy.

Zespół przedstawił przed sędziami analizę zapisów telemetrycznych z bolidu Vettela, materiały wideo oraz zdjęcia dokumentujące incydent. Oprócz tego dostarczył odczyty GPS dokumentujące pozycje bolidów Vettela i Hamiltona na okrążeniu, podczas którego doszło do incydentu oraz pozostałych kółkach.

Sędziowie uznali jednak w uzasadnieniu, że wszystkie te materiały i dane „były dostępne przed zakończeniem rywalizacji na torze”.

Ferrari dostarczyło ponadto analizę zapisów z kamer, zaprezentowaną na antenie telewizji Sky przez byłego kierowcę F1 – Karuna Chandhoka. Sędziowie zaznaczyli, że był to „nowy materiał, ale nie może on zostać uznany za istotny i znaczący, gdyż jest osobistą opinią wyrażoną przez osobę trzecią”.

Scuderia załączyła także fragment nagrania z kamery znajdującej się przed kaskiem Vettela, które zostało opublikowane w mediach po orzeczeniu kary. Sędziowie także nie uznali tego dowodu za istotny i znaczący, określając, że „fragment ten znalazł się już w innym materiale”.