Formuła 1 w najbliższych tygodniach zawita na "silnikowych" torach: Spa-Francorchamps i Monza. Ostatnie plotki związane z osiągami jednostek napędowych na pewno powrócą, ponieważ walka o tytuł wkracza w finałową fazę. Rozmowy o różnicach pomiędzy producentami rozpoczęły się, gdy Flavio Briatore i Fernando Alonso zaczęli narzekać, że Renault traci więcej niż inni na zamrożeniu silników.

Problem nasilił się w Walencji, kiedy Sebastian Vettel udowodnił, że napędzane silnikami Ferrari bolidy Scuderii Toro Rosso były szybszy od podobnych aut Red Bull Racing zasilanych jednostkami napędowymi Renault. To jasno pokazuje, że moc silnika jest tym, co różni zespoły.

Korespondent techniczny magazynu Autosport – Gary Anderson przeprowadził wnikliwą analizę pomiarów prędkości podczas kwalifikacji w Walencji. Wynikiem tego jest ciekawe porównanie wydajności silnika i pakietu aerodynamicznego w Ferrari, McLarenie, Toro Rosso, Red Bullu i Renault. Dane z kwalifikacji zostały użyte, ponieważ kierowcy potrzebowali czystego toru, aby wydobyć maksimum z samochodu. Tym samym, żaden inny samochód nie miał wpływu na ich prędkość, tak jak mogło by to mieć miejsce w treningu lub wyścigu.

•Pomiary prędkości podczas kwalifikacji w Walencji (w km/h)  Zespół  Silnik  Start/meta Sektor 1 Sektor 2 Maks. prędkość  Ferrari  Ferrari  245,6 287,7 308,2 316,1  McLaren  Mercedes  246,0 284,0 307,9 312,2  Toro Rosso  Ferrari  243,8 287,1 308,4 316,4  Red Bull  Renault  239,4 281,1 303,5 313,6  Renault  Renault  242,6 282,0 305,9 312,2

Prosta startowa

Wynik na prostej start/meta zależy od połączenia mocy z trakcją, kiedy samochody znajdą się na prostej, wyjeżdżając z ostatniego zakrętu na drugim biegu.

Sektor 1

Pomiar w pierwszym sektorze znajduje się na końcu prostej pomiędzy szykaną a strefą hamowania przed mostem. Prosta jest wystarczająco długa, aby wpływ trakcji był nieistotny, więc wynik w głównej mierze zależy od mocy silnika.

Sektor 2 i prędkość maksymalna

Punkt pomiaru w drugim sektorze znajduje się na końcu dłuższej prostej poprzedzającej dohamowanie do zakrętu 17. Maksymalne prędkości pochodzą z punktu pomiaru na końcu najdłuższej prostej na torze – przed zakrętem nr 12. Przede wszystkim moc i docisk wpłynęły na wyniki otrzymane w tych punktach.


Prosta startowa

Dane z prostej startowej sugerują, że McLaren i Ferrari mają dość podobną, świetną trakcję. Toro Rosso, które korzysta z tego samego silnika co Ferrari jest kilka kilometrów wolniejsze. Podobnie jest z Red Bullem, który jest wolniejszy od Renault mimo tego, że jest napędzany tym samym silnikiem. Sugeruje to, że bolidy RB4 i STR3 dysponują mniejszą trakcją.

Sektor 1

Wyniki w sektorze pierwszym pokazują, że Red Bull jest wolniejszy od siostrzanego zespołu o 6 km/h. Przy tej prędkości może to sugerować, że jednostki Renault są o jakieś 30 koni słabsze niż silniki Ferrari. Mercedes wydaje się być gdzieś pomiędzy nimi.

Sektor 2 i prędkość maksymalna

Pomiar w drugim sektorze i prędkość maksymalna świadczą o tym, że Ferrari jak i identycznie napędzane Toro Rosso stawiają równie mały opór powietrzu. Fakt, że Red Bull zmniejszył swoje braki względem Toro Rosso pomiędzy 303km/h i 314km/h może sugerować, że ustawili skrzydła pod mniejszym kątem, by zrekompensować niedobór mocy.

Wyniki z tych punktów pomiaru sugerują , że również McLaren stawia większy opór powietrzu niż Ferrari, Toro Rosso czy Red Bull przy wysokich prędkościach.

Renault jest 4,4 km/h za McLarenem w drugim sektorze, jednak kompletnie niwelują stratę w punkcie pomiaru prędkości maksymalnej. Wygląda na to, że oni również stosują bardziej płaskie ułożenie skrzydeł, aby zniwelować mniejsza moc.

Źródło: Autosport.com (Opracowanie oryginalne: Jonathan Noble i Gary Anderson)