Listę pechowców w Grand Prix Brazylii otworzył Alexander Wurz, mając problemy z silnikiem już od okrążenia rozgrzewającego. Tuż przed właściwym startem musiał zjechać do boksów i nie zdążył wystartować wraz z innymi kierowcami.

Mika Hakkinen miał niezbyt udany start, ale stosując wszelkiego rodzaju blokady zdołał utrzymać prowadzenie do pierwszego zakrętu. David Coulthard miał mniej szczęścia i został wyprzedzony przez Micheala Schumachera. Rubens Barrichello nie miał co prawda tak dobrego startu jak Schumacher, ale przynajmniej nie stracił czwartej pozycji. Za jego plecami walkę o piątą pozycję toczyli między sobą Giancarlo Fisichella, Eddie Irvine i Heinz-Harald Frentzen. Z walki tej zwycięsko wyszedł Irvine. Ricardo Zonta utrzymał swoją startową pozycję, a tuż za nim znalazł się Jarno Trulli, który wyprzedził na starcie aż trzech kierowców. Pod koniec drugiej prostej Hakkinen ponownie musiał odpierać atak Michaela Schumachera. Kiedy wszyscy kierowcy przejechali połowę pierwszego okrążenia Wurz wyjechał z boksów na tor.

Na początku drugiego okrążenia nastąpił trzeci atak Michaela Schumachera na pozycję lidera i tym razem był on skuteczny. Barrichello nie chcąc pozostawać w tyle wyprzedził drugiego McLarena, prowadzonego przez Coultharda. Pod koniec drugiego okrążenia Brazylijczyk chciał również wyprzedzić Hakkinena, jednak manewr ten kosztował go utratę trzeciej pozycji. Nie trwało to jednak zbyt długo, gdyż na początku trzeciego okrążenia Barrichello znów był trzeci. Kolejnym kierowcą, który z powodzeniem wyprzedzał innych był Trulli i na początku czwartego okrążenia wyprzedził jadącego na siódmej pozycji Frentzena. Wyglądało na to, że zarówno Trulli, jak i obaj kierowcy z zespołu Ferrari obrali strategię dwóch postojów i dlatego też byli w stanie bez większych problemów wyprzedzać tych, którzy mieli w zbiornikach znacznie więcej paliwa. Przez kilka kolejnych okrążeń Barrichello podążał jak cień za Hakkinenem, ale nie mógł sobie poradzić z jego wyprzedzeniem.

Na siódmym okrążeniu silnik w bolidzie Wurza dał ostatecznie za wygraną i Austriak zjechał z toru. Tymczasem Trulli wyprzedził kolejnego kierowcę, którym był Fisichella i awansował na szóstą pozycję. Natomiast na ósmej pozycji, tuż za plecami Fisichelli znalazł się nieoczekiwanie Jos Verstappen w bolidzie Arrows. Wystartował dopiero z 14 pozycji, a to oznacza, że w ciągu dziewięciu okrążeń minął aż ośmiu kierowców.

Na 10 okrążeniu kolejny silnik nie wytrzymał trudów jazdy po torze Interlagos, a był to silnik Peugeota zamontowany w bolidzie Nicka Heidfelda. Dwa okrążenia później drugi i ostatni z bolid z francuskim silnikiem odpadł z wyścigu z powodu jego awarii, a kierowcą tego bolidu był oczywiście Jean Alesi. Tuż przed awarią zajmował dziewiątą pozycję, którą chwilę wcześniej odebrał Frentzenowi, którego zresztą bez większych problemów wyprzedziło już kilku kierowców w tym wyścigu.

Na 15 okrążeniu Barrichello wreszcie wyprzedził Hakkinena, ale jeśli jego strategia rzeczywiście przewidywała dwa postoje, fakt, że dopiero w tym momencie udało mu się go wyprzedzić mógł oznaczać, że Brazylijczyk nie zdąży już uzyskać przewagi, która pozwoliłaby mu odbyć o jeden postój więcej od Hakkinena i być nadal na drugiej pozycji. Inaczej sprawa miała się w przypadku Michaela Schumachera, ponieważ w przeciągu 15 okrążeń zdążył już sobie wypracować 15-sekundową przewagę nad Hakkinenem. Na następnym okrążeniu Trulli wyprzedził Irvine'a i znalazł się na piątej pozycji.

Po 17 okrążeniach na torze pozostało 16 kierowców, ponieważ z wyścigu wycofał się Jacques Villeneuve. W bolidzie Kanadyjczyka wysiadła skrzynia biegów. Na 20 okrążeniu do boksów zjechał lider wyścigu – Michael Schumacher, dając nam w ten sposób dowód na to, że jego strategia przewidywała co najmniej dwa postoje. Zjazd ten nastąpił w momencie, kiedy Niemiec zbliżył się do większej grupy kierowców do zdudblowania i być może fakt ten spowodował nieco wcześniejszy postój. Schumacher na tor powrócił tuż przed Coulthardem, na trzeciej pozycji.

Na 21-szym okrążeniu Irvine stracił panowanie nad swoim bolidem, wpadł w poślizg i uderzył w barierę z opon uszkadzając zarówno przednie jak i tylne zawieszenie. Tuż przed wypadkiem zajmował szóstą pozycję. Na kolejnym okrążeniu także Barrichello potwierdził dwu-stopową strategię zjeżdżając do boksów. Na tor powrócił za Coulthardem. Niestety na 27 okrążeniu wysiadł silnik w jego bolidzie i w ten sposób Brazylijczyk zakończył udział w Grand Prix Brazylii. W tym samym czasie ostatni pozostały w wyścigu Brazylijski kierowca, Ricardo Zonta również znalazł się w opałach, gdyż na jednym zakręcie wyprzedziło go aż trzech kierowców.

Trzeci kierowca podejrzany o obranie dwu-stopowej strategii – Trulli, zjechał do boksów na 29 okrążeniu. Dwa okrążenia później do boksów zjechał Hakkinen, ale ponieważ Fin jechał bardzo powoli, nie wyglądało to na planowany postój, tym bardziej, że po dotarciu do swego miejsca postoju skręcił prosto do garażu. Powodem wycofania się z wyścigu była awaria skrzyni biegów. Dwa okrążenia później z wyścigu odpadł Marc Gene zmniejszając liczbę pozostałych w wyścigu kierowców do 12.

W połowie dystansu wyścigu do boksów zjechał pierwszy z kierowców, który najprawdopodobniej obrał strategię jednego postoju na cały wyścig, a był nim Verstappen. Tuż przed postojem Holender zajmował trzecią pozycję, a na tor powrócił na 11 pozycji. W przeciągu kilku następnych okrążeń postoje zaliczyli również Zonta i Pedro de la Rosa. Na czterdziestym okrążeniu także Frentzen odbył swój jedyny postój i spadł chwilowo na siódmą pozycję. Na następnym okrążeniu do boksów zjechał jadący na drugiej pozycji Coulthard. Przed postojem dystans dzielący Szkota od jadącego na pierwszej pozycji Michaela Schumachera wynosił około 10 sekund. Po odbyciu postoju Coulthard nadal zajmował drugą pozycję. Pierwszy z bolidów Williams prowadzony przez Jensona Buttona pojawił się w boksach na 44 okrążeniu, a na następnym postój swój zaliczył również Ralf Schumacher. Niemiec zdołał powrócić na tor tuż przed Verstappenem, ale sztuka ta nie powiodła się Buttonowi. Brytyjczyk nie poddał się jednak i zaczął atakować Holendra. Warto jednak zauważyć, że tylko na drugiej prostej Button miał szansę na wyprzedzenie Verstappena, a większość pojedynków w tym wyścigu rozstrzygała się pod koniec prostej startowej, która jest najdłuższą prostą.

Drugi postój Michaela Schumachera wypadł na 50 okrążeniu. Po powrocie na tor Niemiec miał około 25 sekund przewagi nad Coulthardem. Na tym samym okrążeniu postój odbył także ostatni kierowca, który jeszcze ani razu nie zatrzymywał się w boksach, a był to Fisichella. Był to również najszybszy postój dnia, gdyż trwał zaledwie siedem sekund. Po postoju Włoch nadal znajdował się na trzeciej pozycji. Ostatni pozostały w wyścigu Jaguar prowadzony przez Johnny'ego Herberta wycofał się z wyścigu na 20 okrążeń przed końcem wyścigu.

16 okrążeń przed końcem wyścigu Coulthard zdublował Buttona, a okrążenie później także i Verstappena. Button, który jechał tuż za Coulthardem przybliżył się w tym momencie maksymalnie do Holendra i przypuścił atak na najwolniejszym zakręcie, wykorzystując fakt, że Verstappen zbyt szeroko wszedł w ten właśnie zakręt. Atak okazał się pełnym sukcesem i Button awansował na siódmą pozycję. W międzyczasie Trulli odbył swój drugi i ostatni postój, po którym znalazł się na piątej pozycji, tuż za Frentzenem.

Przewaga Michaela Schumachera nad Coulthardem zaczęła gwałtownie maleć na 14 okrążeń przed końcem wyścigu. W ciągu trzech okrążeń zmalała z 26 sekund do 20. Na następnym okrążeniu Schumacher stracił cztery kolejne sekundy i na dziesięć okrążeń przed końcem wyścigu miał już tylko 14 sekund przewagi nad Coulthardem. Dopiero w tym momencie Schumacher zaczął jechać nieco szybciej i tracił już tylko jedną sekundę na okrążeniu. Jeśli nawet miał jakiś problem ze swoim bolidem, to i tak nadal był w stanie kontrolować przebieg wyścigu. W momencie kiedy mijał linię mety na ostatnim okrążeniu od Coultharda dzieliły go zaledwie cztery sekundy.