F1 > Kierowcy > Mick Schumacher

	2019 Na początku roku zostaje ogłoszony jako nowy członek Akademii Kierowców Ferrari. Stajnia z Maranello zaprasza go na sesję testową w Bahrajnie, gdzie zasiada za kierownicą bolidu SF90. Z kolei następnego dnia zostaje wypożyczony do Alfy Romeo, z którą sprawdza model C38. Na co dzień rywalizuje w Formule 2, w której jest dwunastym kierowcą mistrzostw. Najlepszy występ w sezonie notuje podczas sprintu na Hungaroringu, wygrywając go.
	2018 Zostaje w Mistrzostwach Europy Formuły 3 i pierwsza połowa sezonu jest bardzo przeciętna w jego wykonaniu. Łapie wiatr w żagle dopiero od lipcowej rundy na Spa, gdzie wygrywa wyścig. Od tamtej pory jeszcze siedmiokrotnie wpada na metę jako lider, notując również serię pięciu zwycięstw z rzędu. Po fantastycznej końcówce wyprzedza w klasyfikacji Dana Ticktuma i zdobywa pierwszy mistrzowski tytuł za kierownicą jednomiejscowego bolidu. Wraca też do Makau i tym razem pojawia się na mecie na piątym miejscu.
	2017 Zimą ponownie wchodzi do stawki MRF Challenge, tym razem na pełny cykl. W klasyfikacji zajmuje najniższy stopień podium, wygrywając cztery z szesnastu wyścigów. W dalszej części 2017 roku przechodzi do Mistrzostw Europy Formuły 3. W pierwszej trójce melduje się zaledwie raz, natomiast w tabeli jest na dwunastym miejscu. Podejmuje się również startu w Makau, gdzie dojeżdża na szesnastej pozycji. Podczas Grand Prix Belgii otrzymuje wyjątkową okazję poprowadzenia Benettona B194, którym jego ojciec zdobył mistrzostwo świata Formuły 1 w 1994 roku.
	2016 Zimą podejmuje się rywalizacji w MRF Challenge, gdzie startuje w czterech wyścigach, a w dwóch z nich zajmuje miejsce na podium. Mimo to jego koncentracja spoczywa na dalszych startach w Formule 4, tym razem angażując się w niemiecką oraz włoską edycję. Inauguruje również wieloletnią współpracę z Prema Powerteam. W obu seriach zostaje wicemistrzem z identycznym dorobkiem pięciu zwycięstw oraz czterech pole position.
	2015 Decyduje się na pełny sezon startów w niemieckiej Formule 4, współpracując z ekipą Van Amersfoort. Już podczas debiutanckiej rundy na torze Oschersleben wygrywa trzeci wyścig, natomiast na dalszym etapie mistrzostw wchodzi jeszcze raz na podium, dojeżdżając na trzecim miejscu. W końcowej klasyfikacji zajmuje dziesiątą pozycję, m.in. za Robertem Szwarcmanem czy Lando Norrisem.
	2008-2014 Rozpoczyna starty mając dziewięć lat. Wskakuje do gokarta i rywalizuje pod nazwiskiem panieńskim matki, nie chcąc budzić zainteresowania ze względu na sławę ojca Michaela. Największe sukcesy odnosi w latach 2011-2014, kilkakrotnie kończąc mistrzostwa w Niemczech na podium klasyfikacji generalnej. Pod koniec 2014 roku zbiera pierwsze doświadczenie za kierownicą bolidu, wskakując do maszyny F4 zespołu Jenzer.