2022 Otrzymuje od Alpine najszybszy samochód w środku stawki i prezentuje w nim wysoką regularność. Punktuje w szesnastu wyścigach, a jego najwyższą pozycją na mecie jest czwarta z deszczowego Grand Prix Japonii, gdzie zaprezentował świetną defensywę przed Lewisem Hamiltonem na dystansie niemal całych zmagań. Ponadto po raz pierwszy w karierze wychodzi górą z zespołowego pojedynku, kończąc mistrzostwa przed Fernando Alonso. W tabeli zajmuje ósme miejsce z dorobkiem 92 punktów.
2021 W pierwszych wyścigach ma sporą przewagę nad nowym partnerem Alonso, lecz wkrótce zaczyna tracić dystans do Hiszpana. Najlepszy występ w sezonie notuje przy okazji Grand Prix Węgier, gdzie omija chaos na starcie, a po błędzie strategicznym Hamiltona obejmuje prowadzenie. Niemal cały wyścig musi liczyć się z presją ze strony Sebastiana Vettela, lecz dowozi do mety pierwsze zwycięstwo w karierze. Równie spektakularna jest jego seria z końcówki sezonu, kiedy to cztery razy z rzędu zdobywa punkty i ociera się o podium w Arabii. W tabeli jest jedenasty, siedem punktów za Alonso. Z kolei Renault przemianowane na Alpine oferuje mu nowy kontrakt i pozostaje pewny miejsca w zespole aż do 2024 roku.
2020 Powrót do Formuły 1 był o wiele trudniejszy niż mógł się tego spodziewać. Przez większość sezonu prezentuje przeciętne osiągi, a w kwalifikacjach zaledwie dwukrotnie okazuje się być szybszy od Daniela Ricciardo. Sytuacji nie ułatwiły również defekty samochodu Renault, przez które czterokrotnie nie dojechał do mety. Przełamaniem jest dopiero druga połowa mistrzostw, w której udaje mu się przybliżać do partnera, a także zdobyć drugie miejsce w wyścigu o Grand Prix Sakhiru. Prezentuje bezbłędną jazdę i w stu procentach realizuję strategię zespołu, dzięki czemu przełamuje serię 65. występów bez wizyty na podium. Ostatecznie w klasyfikacji jest dwunasty z dorobkiem 62 punktów.
2019 Jako trzeci kierowca Mercedesa pojawia się na wszystkich Grand Prix, bierze udział w sesjach w symulatorze, a także otrzymuje szansę na poprowadzenie modelu W10 w trakcie testów opon Pirelli. Walczy o przejęcie posady Valtteriego Bottasa w niemieckim zespole na sezon 2020, lecz dobra forma Fina pozbawia go szans na kontrakt. Udaje mu się jednak porozumieć z Renault, które będzie reprezentował w latach 2020-2021. Dołącza do stajni z Enstone już na początku grudnia, prowadząc model R.S.19 w oficjalnych testach po Grand Prix Abu Zabi.
2018 Force India boryka się z kłopotami finansowymi, co znajduje odzwierciedlenie w osiągach bolidu. Z początku model VJM11 pozwala na pojedyncze zdobycze punktowe i dopiero po letniej przerwie udaje się wprowadzić duże poprawki, na co ma wpływ zmiana właściciela. Ocon w deszczowej czasówce na Spa zgarnia trzecie pole startowe, natomiast w wyścigu tuż po starcie walczy o pozycję lidera. Zapisuje się w historii F1 kuriozalną kolizją w Brazylii podczas próby odzyskania okrążenia. Zderza się wówczas z prowadzącym Verstappenem, który w rezultacie spada na drugie miejsce. Przegrywa zespołowy pojedynek z Perezem, kończąc sezon na dwunastej lokacie z 49 punktami. Zmuszony jest również wrócić do Mercedesa jako trzeci zawodnik, tracąc miejsce w Force India na rzecz Lance'a Strolla.
2017 Otrzymuje do dyspozycji czwarty najszybszy bolid i okazuje się być jednym z największych objawień. Początkowo prezentuje bardzo skromne osiągi, lecz z każdym Grand Prix nabiera rozpędu i zaczyna wywierać coraz większą presję na swoim partnerze - Sergio Perezie. W trakcie mistrzostw dochodzi między nimi do dwóch kolizji w Azerbejdżanie oraz Belgii, po których Force India zakazuje im zespołowych pojedynków na torze. Jego najlepszymi rezultatami są trzecie pole startowe na Monzy, a w wyścigu dwa piąte miejsca z Hiszpanii oraz Meksyku. Ponadto ustanawia nową najdłuższą serię ukończonych Grand Prix pod rząd, która zostaje przerwana w Brazylii po kolizji z Grosjeanem. Ostatecznie jest ósmy z dorobkiem 87 punktów.
2016 Na sezon 2016 przechodzi do mistrzostw DTM, natomiast w F1 ekipa Mercedesa wypożycza go do Renault, gdzie zostaje kierowcą testowym. Francuski producent powierza mu swój bolid podczas testów oraz czterech piątkowych treningów. W trakcie letniej przerwy Manor rozwiązał umowę z Rio Haryanto i dzięki pomocy Mercedesa staje się jego następcą w brytyjskiej ekipie. W ten sposób otrzymuje szansę startu w dziewięciu Grand Prix i jego najlepszym wynikiem jest dwunaste miejsce w Brazylii. Ponadto prezentuje konkurencyjne osiągi na tle Pascala Wehrleina i ekipa Force India decyduje się kosztem Niemca powierzyć mu wyścigowy fotel w 2017 roku.
2015 W trakcie zimowej przerwy Mercedes włącza go w szeregi swojego juniorskiego programu, dzięki czemu dwukrotnie testuje bolid F1 ekipy Force India, która jest klientem niemieckiego producenta. Na ten sezon dołącza do stawki serii GP3, gdzie także zdobywa tytuł mistrza. W drodze po sukces wygrywa zaledwie jeden wyścig na otwarcie sezonu w Hiszpanii, lecz łącznie zdobywa aż czternaście miejsc na podium.
2014 Przechodzi do Mistrzostw Europy Formuły 3, gdzie z dorobkiem aż dziewięciu zwycięstw i piętnastu pole position zostaje niekwestionowanym mistrzem. Jego dobra postawa zostaje zauważona przez ekipę Lotus startującą w Formule 1, która umożliwia mu start w pierwszym treningu do Grand Prix Abu Zabi, a także przekazuje mój swój bolid podczas testów na Yas Marina.
2013 Kontynuuje starty w Formule Renault 2.0 Eurocup, tym razem kończąc sezon na trzecim miejscu. Wygrywa dwa wyścigi, natomiast na podium melduje się ogólnie pięć razy. Zalicza również pojedyncze starty w północnoeuropejskiej Formule Renault, gdzie odnosi jeden tryumf, a także przystępuje do Grand Prix Makau za kierownicą bolidu Formuły 3.
2012 Decyduje się na przesiadkę do jednomiejscowego bolidu, dołączając do stawki europejskiej Formuły Renault 2.0, a także na pojedyncze starty do alpejskiej edycji tych mistrzostw. W Eurocupie zostaje sklasyfikowany na czternastym miejscu, natomiast w FR2.0 ALPS z dorobkiem dwóch miejsc na podium zajmuje siódme miejsce.
2006-2011 Rozpoczyna starty w wyścigach od kartingu w wieku 10 lat. Na początku rywalizuje na terenie Francji, gdzie między innymi tryumfuje w Minime Championship czy wśród kadetów. Od 2009 roku startuje w kategorii KF3, w której zostaje mistrzem Francji, natomiast w WSK Euro Series jest jednym z czołowych kierowców.
