2023 Po odejściu Pierre'a Gasly zostaje nowym liderem AlphaTauri w bardzo chaotycznym sezonie, podczas którego ma aż trzech różnych partnerów. Jako jedyny do jego osiągów nawiązuje Lawson, natomiast z pojedynku z de Vriesem oraz Ricciardo wychodzi górą. Praktycznie przestaje popełniać błędy i w przeciętnym AT04 siedmiokrotnie melduje się punktowanej strefie, a także ustanawia jedno najszybsze okrążenie. W sumie zgarnia siedemnaście oczek, które stanowią ponad połowę dorobku zespołu. Jego forma zostaje doceniona i ponownie otrzymuje nowy kontrakt, zostając w juniorskiej ekipie na czwarty sezon.
2022 Wykonuje postępy i na pojedynczym okrążeniu minimalizuje stratę do Pierre'a Gasly. Dziewięciokrotnie pokonuje go w kwalifikacjach, jednakże tym razem otrzymuje od AlphaTauri zupełnie niekonkurencyjny bolid. Za jego kierownicą tylko czterokrotnie sięga po punkty, a najlepszy wynik w sezonie notuje na Imoli, gdzie przekracza linię mety jako siódmy. Mimo to wciąż popełnia kosztowne błędy i w Kanadzie oraz Singapurze opada po rozbiciu samochodu o bariery. Zajmuje siedemnastą pozycję w klasyfikacji z dorobkiem dwunastu punktów. Po dłuższej chwili niepewności otrzymuje nową umowę od AlphaTauri na starty w sezonie 2023.
2021 Zalicza spektakularny debiut w Formule 1 podczas Grand Prix Bahrajnu, zgarniając dwa punkty po bardzo agresywnej jeździe. Mimo to zapowiedzi o pierwszym mistrzu świata z Japonii w kolejnych wyścigach zaczynają brzmieć jak przekleństwo, kiedy popełnia poważne błędy. Od Imoli regularnie rozbija bolid, wypada z toru czy notuje gigantyczne straty do partnera Pierre'a Gasly. W tabeli dzieli ich 78 punktów, natomiast na polach startowych zaledwie dwukrotnie ustawia się przed Francuzem. Najlepszy wynik w sezonie notuje w Abu Zabi, gdzie przekracza linię mety jako czwarty. W tabeli zajmuje dopiero czternaste miejsce, lecz AlphaTauri pozbawione alternatyw zatrzymuje go na 2022 rok.
2020 Rok rozpoczyna od rywalizacji w Nowej Zelandii w ramach Toyota Racing Series, gdzie zajmuje czwarte miejsce. Jego koncentracja spoczywa jednak na Formule 2 z zespołem Carlin. Jest jednym z największych objawień, prezentując bardzo mocne osiągi i błyskotliwe manewry wyprzedzania. Niemal do samego końca zachowuje matematyczne szanse na tytuł, lecz finalnie zajmuje trzecie miejsce w klasyfikacji generalnej. W dorobku zapisuje sobie cztery pole position, wygraną w sprincie na Silverstone, a także dwa zwycięstwa w głównych wyścigach w Belgii oraz Bahrajnie. Jego postawa zostaje dostrzeżona przez Red Bulla, który gwarantuje mu awans do Formuły 1 w sezonie 2021 z AlphaTauri. Pod koniec roku realizuje z ekipą program testowy na torach Imola oraz Yas Marina.
2019 Z pomocą Hondy oraz Red Bulla wyjeżdża do Europy, angażując się w Formułę 3 z zespołem Jenzer. W serii towarzyszącej F1 zajmuje dziewiąte miejsce w klasyfikacji, a jego najlepszym wynikiem jest zwycięstwo w sprincie na torze Monza. Zalicza również niepełny sezon w Euroformula Open z ekipą Motopark, plasując się tuż za podium na czwartej lokacie. Tu także jego najlepszym wynikiem jest jedno zwycięstwo z drugiego wyścigu na Hockenheim. Rok kończy udziałem w Grand Prix Makau, gdzie wpada na metę na jedenastej pozycji.
2018 Pozostaje w japońskiej Formule 4 i tym razem sięga po mistrzowski tytuł. W drodze po zwycięstwo w całym cyklu aż siedmiokrotnie jako pierwszy przekracza linię mety, zgarnia cztery miejsca na podium i zdobywa aż osiem pole position.
2017 Zalicza pierwszy pełny sezon startów za kierownicą bolidu, pozostając w japońskiej Formule 4. Reprezentując juniorską ekipę Hondy, plasuje się na najniższym stopniu podium z dorobkiem trzech zwycięstw, trzech miejsc na podium oraz czterech pole position. Jest zaangażowany również w regionalną wschodnią edycję mistrzostw, zgarniając pierwsze miejsce w klasyfikacji.
2016 Dostrzega go Honda i zostaje jej protegowanym w ramach Formula Dream Project. Wskakuje za kierownicę jednomiejscowego bolidu japońskiej Formuły 4. Startuje w jednej rundzie na torze Suzuka i już podczas pierwszego wyścigu zgarnia podium za drugie miejsce, by w kolejnych zmaganiach finiszować na czwartej pozycji.
2010-2015 Przejmuje pasję ojca do sportów motorowych i już w wieku 6 lat po raz pierwszy zasiada za kierownicą gokarta. Mimo to profesjonalne starty rozpoczyna dopiero w 2010 roku od lokalnych zawodów na terenie Japonii, by od sezonu 2014 przenieść się na szczebel krajowy.
