2023 Otrzymuje od Astona bolid, który w pierwszych wyścigach ustępuje jedynie Red Bullowi. Mimo to jego przygotowania komplikuje wypadek na rowerze, w którym doznał złamania nadgarstka. Pomija zimowe testy, a w Bahrajnie rywalizuje mimo ogromnego bólu. Z kolei na dalszym etapie sezonu zostaje całkowicie zdominowany przez nowego partnera Fernando Alonso. Próbując nawiązać do osiągów Hiszpana wielokrotnie popełnia kosztowne błędy, jak w Singapurze, gdzie w kwalifikacjach doszczętnie rozbija bolid i pozbawia się szansy startu w wyścigu. Media zaczynają również kwestionować jego motywację do dalszych startów w F1, lecz wbrew sugestiom pozostaje w zespole na kolejny rok. Ostatecznie jest w tabeli dziesiąty z dorobkiem 74 punktów, tracąc do czwartego Alonso aż 132 oczka.
2022 Aston Martin fatalnie przygotowuje się do rewolucji technicznej i w pierwszej połowie sezonu dysponuje jednym z najwolniejszych bolidów. Ośmiokrotnie sięga po punkty, z czego sześć razy jest na mecie dziesiąty. Najlepszy wynik osiąga w Grand Prix Singapuru, gdzie na mokrym torze udaje mu się zgarnąć szóste miejsce. Po raz kolejny musi uznać wyższość Sebastiana Vettela, jednakże minimalizuje stratę w czasówce do czterokrotnego mistrza świata. Na koniec sezonu zajmuje piętnaste miejsce w klasyfikacji z dorobkiem 18 punktów i pozostaje pewny miejsca na 2023 rok.
2021 Podobnie jak w poprzednich latach jego największą bolączką jest nieregularna jazda. Zadania nie ułatwia mu również niekonkurencyjny bolid, którego osiągi balansują między środkiem a końcem stawki. W sumie dziewięciokrotnie melduje się na punktowanych pozycjach, a najlepszy wynik osiąga w Grand Prix Kataru, gdzie przekracza linię mety jako szósty. Przegrywa zespołowy pojedynek z Sebastianem Vettelem, plasując się za nim w tabeli na trzynastym miejscu z 34 punktami. Przed Grand Prix Rosji zostają potwierdzone jego dalsze starty w Astonie w sezonie 2022.
2020 Zalicza dotychczas najlepszy sezon w karierze, choć prezentuje bardzo nierówną formę. Otrzymuje od Racing Point najszybszy samochód w środku stawki i dwukrotnie dojeżdża nim na podium w Grand Prix Włoch oraz Sakhiru. Z kolei na Istanbul Park sięga po pierwsze pole position w karierze, składając świetne kółko na mokrej nawierzchni. Mimo to nie startuje w jednym wyścigu, a aż pięciu nie kończy po defektach czy incydentach. Tym samym jest dopiero jedenasty z dorobkiem 75 punktów i zdecydowanie ulega Sergio Perezowi. W kolejnym roku jego zespół zmieni identyfikację na Aston Martin, a on sam jest pewny startów u boku Sebastiana Vettela.
2019 Udaje mu się wrócić do środka stawki, lecz sezon 2019 nie należy do najłatwiejszych. Racing Point przygotowuje bolid, którym stać go na pojedyncze zdobycze, a sytuacja nie ulega drastycznej poprawie po kolejnych pakietach aktualizacji. Ponadto zdecydowanie ulega Sergio Perezowi, tylko trzykrotnie kwalifikując się przed nim do wyścigów. Najlepszy wynik notuje w Niemczech, gdzie jako pierwszy założył slicki na przesychającym torze i przez chwilę prowadził w wyścigu. Ostatecznie jest tam czwarty. Na koniec sezonu zajmuje piętnaste miejsce z dorobkiem 21 punktów.
2018 Przed sezonem Williams zapowiada walkę o czwarte miejsce w klasyfikacji, lecz rzeczywistość okazuje się brutalna. Model FW41 zaprojektowany od zera prezentuje koszmarne osiągi i skazuje Strolla na walkę tylko z zespołowym partnerem. W całym sezonie zdobywa sześć punktów za ósme miejsce w Azerbejdżanie i dziewiąte we Włoszech, które plasują go na osiemnastej pozycji w klasyfikacji. Rozczarowany sytuacją w Williamsie decyduje się na rozwiązanie ważnej umowy. W 2019 roku zostanie kierowcą Force India, które w trakcie letniej przerwy trafiło w ręce jego ojca Lawrence'a i zostało przekształcone w Racing Point.
2017 Podczas zimowych testów zalicza kilka przygód wynikających z małego doświadczenia, które odbijają się szerokim echem i komplikują przygotowania Williamsa. Podobny przebieg mają pierwsze Grand Prix, podczas których rozbija bolid czy angażuje się w kolizje. Prawdziwym przełamaniem jest domowa runda w Kanadzie, gdzie zdobywa pierwsze punkty, natomiast dwa tygodnie później sensacyjnie zdobywa trzecie miejsce po chaotycznym wyścigu w Azerbejdżanie. Kolejny mocny występ zalicza na Monzy, gdzie po karach dla Red Bulla startuje z drugiego pola. W całym sezonie wyraźnie odstaje od Felipe Massy podczas kwalifikacji, lecz w wyścigach jest bardzo blisko doświadczonego Brazylijczyka, czasem bezpośrednio go pokonując. Ostatecznie kończy debiutancki sezon na dwunastym miejscu z 40 punktami.
2016 Zostaje w Mistrzostwach Europy Formuły 3 i dominuje tę serię w niespotykany do tej pory sposób. Aż czternastokrotnie jako pierwszy mija linię mety i zdobywa mistrzowski tytuł na cztery wyścigi przed końcem sezonu. Wcześniej jednak przechodzi w Formule 1 do Williamsa, gdzie otrzymuje posadę kierowcy rozwojowego, a na początku listopada podpisuje umowę na starty w 2017 roku.
2015 Rok rozpoczyna od udziału w nowozelandzkiej Toyota Racing Series, gdzie w szesnastu wyścigach czterokrotnie staje na najwyższym stopniu podium i zostaje mistrzem. Ponadto zostaje juniorem Ferrari i dołącza do Mistrzostw Europy Formuły 3. W swoim debiutanckim sezonie wygrywa jeden wyścig podczas ostatniej rundy sezonu na Hockenheim, a w klasyfikacji plasuje się na piątym miejscu.
2014 W wieku zaledwie piętnastu lat zasiada za kierownicą jednomiejscowego bolidu. Dołącza do stawki Florida Winter Series, gdzie zdobywa dwa miejsca na podium, lecz nie znajduje się w końcowej klasyfikacji. Resztę sezonu spędza w nowoutworzonej włoskiej Formule 4, w której zdobywa pięć pole position i tryumfuje aż siedmiokrotnie, zdobywając mistrzowski tytuł.
2008-2013 Zaczyna starty w kartingu mając dziewięć lat. Podczas sześcioletniej przygody z gokartem odnosi wiele sukcesów w Europie oraz rodzinnej Ameryce Północnej, gdzie m.in. zostaje mistrzem Kanady oraz wygrywa Las Vegas Trophy.
