2011 Rozpoczyna sezon mocnym uderzeniem. Pomimo odpadnięcia w Q1 podczas kwalifikacji do GP Australii i ukończenia wyścigu poza pierwszą dziesiątką, w Malezji dojeżdża trzeci zdobywając miejsce na podium po raz pierwszy od 2009 roku. Punktuje jeszcze w pięciu wyścigach i dysponuje podobnym tempem co jego zespołowy partner - Witalij Pietrow. Podczas Grand Prix Węgier dochodzi w jego samochodzie do spektakularnego pożaru i tym samym zakończył swoja półroczną przygodę z ekipą Renault. Od wyścigu w Belgii zostaje zastąpiony przez Bruno Sennę.
2010 Zostaje testerem nowoutworzonego fabrycznego zespołu Mercedesa, mimo tego nie dostaje ani jednej szansy jazdy ich bolidem. W połowie roku odchodzi ze stajni i zostaje testerem opon Pirelli, które mają wejść do F1 w przyszłym sezonie. We wrześniu nieoczekiwanie zapewnia sobie posadę kierowcy wyścigowego Saubera, zastępując Pedro de la Rosę. Odstaje tempem od partnera Kamuiego Kobayashiego, ale jeździ dosyć równo i punktuje w dwóch grand prix. Mimo tego po sezonie traci swą posadę na rzecz kierowcy ze wsparciem finansowym. Kilka miesięcy później po jeździe testowej dostaje angaż w ekipie Renault, gdzie zastępuje kontuzjowanego byłego partnera - Roberta Kubicę.
2009 Ostatni rok w BMW-Sauber. Przed sezonem ma nadzieję na walkę o mistrzostwo, ale jego auto okazuje się mało konkurencyjne. W niektórych wyścigach okupuje koniec stawki, lecz nadal dojeżdża do mety w zdecydowanej większości przypadków. Rok kończy z jednym podium i 19 punktami na koncie. Ponadto w klasyfikacji pokonuje zespołowego kolegę Kubicę, ale nie udaje mu się zapewnić sobie posady w F1 na kolejny rok.
2008 Po wielu negocjacjach udaje mu się pozostać w BMW Sauber. Tym razem w pierwszej połowie sezonu dysponuje naprawdę szybkim autem, ale problemy z rozgrzewaniem opon uniemożliwiają mu regularną walkę o podia i rywalizację z partnerem Kubicą. W Kanadzie ma dużą szansę na pierwsze zwycięstwo w F1, lecz ostatecznie musi uznać wyższość Kubicy. W dalszej części sezonu zdobywa podobną liczbę punktów, gdy zespół pomaga mu w rozwiązaniu problemów z oponami. Ogólnie jest to dla Heidfelda udany rok, ponieważ kończy wszystkie 18 wyścigów, a w 4 z nich staje na podium. W klasyfikacji łącznej plasuje się na 6 lokacie.
2007 Dostając lepszy bolid dostosowuje się do jego konkurencyjności, imponując dodatkowo ilością ukończonych grand prix. Nie zdobywa punktów tylko w 3 zawodach, staje na podium w Kanadzie i na Węgrzech oraz pokonuje zespołowego partnera Roberta Kubicę. W klasyfikacji generalnej plasuje się tuż przed Polakiem - na bardzo dobrej piątej pozycji.
2006 Powraca do Saubera, który został właśnie przeistoczony w fabryczną stajnię BMW. Jeżdżąc bolidem środka stawki punktuje w większości wyścigów, dodatkowo staje na podium w GP Węgier. Sezon kończy z 23 punktami na koncie i dobrą dziewiąta pozycją w klasyfikacji łącznej mistrzostw.
2005 Przed sezonem walczy na testach o miejsce w Williamsie z Antonio Pizzonią i triumfuje nad Brazylijczykiem. Ten rok jest dla niego o wiele bardziej udany i choć przegrywa pojedynek z partnerem Markiem Webberem, to jednak udaje mu się wywalczyć pierwsze w swojej karierze pole position - podczas GP Europy na torze Nurburgring. W wyścigu zostaje wyprzedzony przez Fernando Alonso. Dodatkowo staje na podium w Monako i Malezji, ale kontuzja barku uniemożliwia mu wzięcie udziału aż w 5 ostatnich zawodach, przez co w klasyfikacji generalnej spada z 9 na 11 miejsce.
2004 Mając do dyspozycji wolny i zawodny bolid spisuje się powyżej oczekiwań, punktując w Monako i Kanadzie. Mimo tego po sezonie pozostaje bez żadnego kontraktu.
2003 Jego kariera gubi rozpęd przez kolejny słaby sezon w Sauberze. Tym razem ponadto zostaje pokonany przez kolejnego nowego partnera - doświadczonego Heinz-Haralda Frentzena. Z końcem sezonu traci swą posadę, ale po serii testów dostaje angaż w zespole Jordan.
2002 Nieco mniej udany rok, ale nadal imponuje równą jazdą i dojeżdżaniem do mety w niemal każdym wyścigu. Pokonuje swojego nowego partnera - debiutanta Felipe Massę, ale w klasyfikacji generalnej plasuje się na 10 pozycji z zaledwie 7 punktami.
2001 Podpisuje trzyletni kontakt z ekipą Sauber, partnerując debiutantowi Kimiemu Raikkonenowi, którego pokonuje. Ogólnie ten sezon jest dla niego o wiele bardziej udany od poprzedniego, udaje mu się nawet stanąć na podium w GP Brazylii. Dzięki temu liczy na otrzymanie wolnej posady w zespole McLarena, ale ostatecznie przypada ona Raikkonenowi.
2000 Na stale wchodzi do F1 zostając kierowcą wyścigowym stajni Prost Grand Prix. Jego debiutancki sezon w najwyższej wyścigowej serii świata jest bardzo trudny - w większości zawodów nie dojeżdża do mety, nierzadko doświadczając kolizji ze swoim zespołowym partnerem Jeanem Alesim. Dysponując niekonkurencyjnym bolidem w całym sezonie nie zdobywa ani jednego punktu.
1999 Wygrywa Międzynarodową Formułę 3000. Poza tym jest w składzie Mercedesa na 24-godzinny wyścig Le Mans, ale jego ekipa wycofuje się z zawodów po niecodziennym wypadku swojego reprezentanta Marka Webbera.
1998 Dostaje posadę testera w zespole Formuły 1 - McLaren Mercedes. Ponadto rywalizuje w Międzynarodowej Formule 3000 za sterami bolidu stajni West Competition. Podczas ostatniego wyścigu sezonu zostaje przesunięty na starcie z pozycji pierwszej na ostatnią za używanie zakazanego paliwa, przez co przegrywa batalię o mistrzostwo z Juanem Pablo Montoyą różnicą siedmiu punktów.
1997 Triumfuje w Niemieckiej Formule 3 reprezentując barwy ekipy Bertram Schafer Racing. Odnosi zwycięstwo m. in. w wyścigu towarzyszącym w Monako.
1996 Dzięki wcześniejszym sukcesom dostaje angaż w Niemieckiej Formule 3, gdzie wygrywa 3 zawody, a w klasyfikacji generalnej plasuje się na 3 lokacie. Pod koniec roku bierze także udział w prestiżowym Grand Prix Makau i zwycięża w pierwszym wyścigu, co przyciąga uwagę człowieka koncernu Mercedesa - Norberta Hauga, który dwa lata później załatwia mu posadę w zespole West Competition.
1995 Triumfuje w Niemieckiej Formule Ford 1800.
1994 Po raz pierwszy zasiada za kierownicą bolidu i bierze udział w Niemieckiej Formule Ford. Nieoczekiwanie w swoim debiutanckim sezonie sięga po mistrzostwo, imponując 8 zwycięstwami w 9 wyścigach.
1988 Jeszcze przed piątym rokiem życia rywalizuje ze swoimi braćmi w motocrossie, zaś mając 11 lat na poważnie rozpoczyna przygodę ze sportem motorowym od kartingu.
